Paylaş
Sevgili Güzin abla, ben boşanmış bir kadınım. İlk eşimden bir kızım, bir de oğlum var. Kızım 10 yaşında ve babasına çok düşkün.
Bu arada ben boşandıktan birkaç yıl sonra ikinci evliliğimi yaptım. Eşimi çok da seviyorum.
Zaten başlarda aile içinde hiçbir sıkıntımız yoktu. Eşim, kızımla kendi çocuğuymuş gibi ilgilenir, oyunlar oynardı.
Ama kızım sık sık “Babamla barışmalısın anne” diyordu. Eşim bunu duydukça ondan uzaklaştı.
“Neden böyle soğuk davranıyorsun?” diye sordum, “Babasıyla barışmanı istiyor. Kızın çok bilmiş, sanki büyümüş de küçülmüş gibi. Seni parmağında oynatıyor” gibi laflar etti.
Bunları duyunca, “Bu tavrın yüzünden artık senin onu sevmediğini düşünüyor, ona daha çok ilgi göstermeliyiz. İlk başlarda olduğu gibi ona iyi davran, onunla yine oyunlar oyna” dedim. Buna yanaşmadı. Bir gün aynı sebeple öfkelendi, eski eşimi arayıp “Kızını seviyorum ama o sürekli senden söz ediyor. Bu böyle gitmez” dedi.
Arada kaldım abla... Eşimi seviyorum ama çocuklarımın mutluluğu da benim için çok önemli. Sizce ben ne yapmalıyım?
Eşimden ayrılıp çocuklarımla baş başa bir hayat mı kurayım, yoksa bir orta yol mu bulmalıyım?
RUMUZ: NE YAPMALIYIM
YANIT
Sevgili kızım, boşanmış anne babaların çocuklarının hayalinde her zaman ebeveynlerinin yeniden bir araya gelmesi yatar.
Ne babalarının evlendiği ikinci kadını, ne annelerinin evlendiği ikinci erkeği kolay kolay benimseyebilirler.
Hele onları anne ya da baba olarak görmeye hiç tahammül edemezler.
İkinci eşleri insan olarak sevseler bile babalarına ya da annelerine yakınlığına katlanmakta zorlanırlar.
O nedenle her zaman bir kıskançlık söz konusu olur.
Özellikle kız çocuklarının babalarına çok düşkün oldukları bir gerçek. Onları kolay kolay bir yabancıyla paylaşamadıkları gibi, annelerinin yanında bir başkasını görmekten de hoşlanmıyorlar.
Yeni eşin kızına önceleri arkadaş gibi yaklaşmış ama zamanla ondan kendisini babası gibi görmesini beklemişse, bu yakınlığı göremeyince hayal kırıklığına uğramıştır. Bir de onun hâlâ babasıyla barışmanı istemesi besbelli onu kırmış, öfkelendirmiş.
Ama böyle düşünmemeli, ona gönül koymamalı, sonuçta o bir çocuk...
Eşin de büyüğü olarak anlayış göstermeli. Kızından kendisini baba yerine koymasını beklememeli, bir abi ya da arkadaş gibi görülmeyi kabullenmeli.
Sen de sırf bu yüzden yuvanı yıkmayı düşünmemelisin. Genç bir kadın olarak yeni bir yuva kurmaya hakkın, seni seven bir eşe ihtiyacın var. O nedenle zamanla orta yolu bulacağınızı düşünüyorum.
Kızını karşına alıp bir büyük gibi konuşmalı, ona olan sevginin asla değişmeyeceğini, babasının da onu aynı şekilde sevdiğini ve düşündüğünü söylemelisin. Senin de hayatını yeniden kurmaya hakkın olduğunu, bunun onu asla etkilemeyeceğini anlatmalısın.
Eşinle konuşmakla da iyi yapmışsın bu arada... Çocuklarına sevgi göstermeye devam etmeli.
Paylaş