İzmir’e okumaya geldim ama uyum sağlayamadım

19 yaşında bir genç kızım. Geçen yıl Doğu’da bulunan bir şehirden İzmir’e üniversite okumaya geldim.
Burada insanlar birbiriyle çok çabuk samimiyet kurabiliyor. Ama ben onlar gibi olamıyorum.
Bu yazıyı biraz da evlerinden uzakta, başka şehirlerde üniversite okumaya hazırlanan gençleri uyarmak için yazıyorum.
Annem ve babamın çevreyle ilişkilerine bakınca; benim gibi pek arkadaşları olmadığını görüyorum.
Benim durumumun onlardan kaynaklandığını da düşünüyorum. Ailem tarafından hep bastırıldım, arkadaşlarımla buluşmama bile izin verilmiyordu.
Arkadaşlarımın olmamasını dış görünüşüme, kendimi geliştirememe bağladım hep.
İnsanlarla kurduğum iletişim çok kısıtlı, yanlarında kendimi gergin hissediyorum.
Uyum sağlayamadığım için genelde hep yurtta vakit geçiriyorum.
Oysa üniversite hayatımı böyle geçirmek istemiyorum.
Bu zamana kadar birçok insanın hayatına dokundunuz. Lütfen bana da yardım edin.
◊ Rumuz: Yalnız
üniversiteli kız

YANIT

Sevgili kızım, elbette Doğu’dan büyük şehre göçmek, hele senin yaşında hiç kolay olmasa gerek. Üniversite camiasına girmek, çok farklı dünyaların çocukları olan yeni arkadaşlarına uyum sağlamak elbette büyük bir mücadele gerektirir.
Üstelik senin de çok güzel yorumladığın gibi ailenin biraz içe kapanık olması, senin de bu konuda aynı alışkanlıkları sürdürmene yol açmış olabilir.
Kısacası kolay kolay arkadaş edinemiyorsun. Kendini yabancı hissettiğin bu ortamda uyum sağlayamamaktan korkuyorsun.
Hayır sevgili kızım, böyle davrandıkça onlardan daha da kopacaksın.
Sonuçta unutma, onlar da senin yaşında gençler. Onların da senin gibi bazı sorunları var, inan bana. Onları rakiplerinmiş gibi görmemelisin.
Onlarla kaynaşmaya, kendini onlardan biriymiş gibi kabul ettirmeye çalış. Önümüzdeki eğitim yılına bu amaçla ve bu kararlılıkla başlayabilirsin mesela.

Eşimle baş başa vakit geçiremiyoruz

Eşimin ailesiyle aynı binada oturuyoruz. Hep onlarla yan yanayız. Eşimle hiç baş başa vakit geçiremiyorum ve sürekli ona patlıyorum.

21 yaşında, 3 aylık evli bir kadınım. Eşimin ailesiyle aynı binada oturuyoruz. Evlendiğimiz günden beri sürekli eşimin ailesinin yanındayız.
Misafirleri gelse, bir konuda yardıma ihtiyaçları olsa sürekli bize başvuruyorlar.
Ben de bunalıyorum. Gideceğimiz yerlere müdahale ediliyor. Ve sürekli kocama patlıyorum. Çünkü yeni evliyim ve kocamla baş başa plan yapmak istiyorum.
Ben kocamın hatırına onlarla aynı binada oturmayı kabul ettim ama artık dayanamıyorum. Ne yapmalıyım?
◊ Rumuz: Dertli

YANIT

Sevgili kızım, belli ki eşinin ailesinin aldığı dairede oturmak zorunda kalmışsınız. Bugünkü koşullara göre bu bir bakıma şans sayılabilir. Kiraların ne düzeyde olduğunu düşünürsen...
Henüz çok gençsiniz. Sana zulüm göstermedikçe, eşinin ailesinin bu tür müdahalelerine bir süre daha katlanmak zorundasın gibi geliyor bana.
Sen de eşinin hatırı için onlara saygı göstermeye, bu duruma da bir süre katlanmaya çalışsan iyi olur.