İntiharı başaramadım sevdiğim adamı tanıma fırsatı buldum

Bugün ölmediği için şükürler etse de, yine sevdiği erkeği kaybetme aşamasında. Bana göre, nedeni Varikosel; yani erkeklerde ciddi kısırlık yaratan hastalık. Genç adam kendini yetersiz ve güçsüz hissetmiş. Sevdiğinden uzaklaşmak zorunda görmüş kendini... ılk tepkisinin bu olması çok doğal. Ama sevgileri bütün bu zorlukları aşabilecek mi acaba?

Bana verilen ikinci şansı kaybetmek istemiyorum

Sevgili Güzin Abla, üniversite üçüncü sınıf öğrencisi, 22 yaşında bir genç kızım. Okulumun ilk yıllarında yaptığım bir hata yüzünden, gerek hukuki cezamı, gerekse insanların ön yargılı davranmaları nedeniyle intihar girişiminde bulundum.
O zamanki erkek arkadaşım hayatımda ilk defa çıkıp birlikte çay içtiğim, ilk defa elini tutup dışarıda gezdiğim kişiydi. ılk olmasının verdiği duygu onu bambaşka bir konuma oturtmuştu. Onun için gözüm kapalı her şeyi yapabilirdim ve yaptım da... Hayatım boyunca peşimi bırakmayacak hatamı... O bunu öğrendiğinde ise, onu kaybetmenin verdiği duygu beni intihara sürükledi...

DÖRDÜNCÜ KATTAN ATLADIM

Yarım saat içinde çeşitli yöntemler denedim olmadı, en sonunda kendimi dördüncü kattan atmanın çözüm olabileceğini düşündüm ve yaptım. Allah’a şükürler olsun yaşamışım ki şu an hayatımda olan insanı tanıyabilmişim. Onunla beş ay önce tanıştık. Belki de hayatımda yaşadığım en güzel günleri yaşattı bana. Onunlayken yüzümde hiçbir zaman hüzün olmadı. Daha önce yaşadığım olayları bile bile yanımda oldu, korudu, kolladı, sahip çıktı bana... Annem babam bile o olaylardan sonra bu kadar yanımda olmadılar. Yaptığım hatayı hiçbir zaman yüzüme vurmadı.

İlk defa biri elimden tutmuş, çevresinde hakkımda dönüp dolaşan bütün dedikodulara rağmen, beni sahiplenmişti. Ben böyle bir insana nasıl aşık olmazdım, nasıl kendimden çok onun iyiliğini düşünmezdim?
Tanıştığımız günü her ay kutlardık, daha nice aylar beraber olmamız için dua ettiğini, söylerdi. Kendimden çok ona güveniyordum. Kaybetme korkum hiç yoktu. Allah’ın bana ikinci hayatımda, sunduğu en güzel hediyeydi o.
Aynı okulda okusak da, birbirimizden oldukça uzakta oturuyorduk. Araya bayram tatilleri girdi, mesafelerin bizi ayıracağından, az da olsa, endişe ediyordum. Fakat, o tatillerde uzak olduğumuzu hiç hissettirmedi bana. Okulun ilk dönemi bitmek üzereydi, en uzun tatile girecektik. Ben ondan iki hafta önce eve geldim. Onun son senesiydi, derslerinden kalmaması gerekiyordu, sınavları devam ettiğinden, çalışmak zorundaydı, ders çalışıyor diye görüşemedik.

DOKTOR VARİKOSEL TEŞHİSİ KOYDU

Eve döneceği gün otobüsü terminalde 10 dakika mola verdiğinde, onu görmek için gittim. Hastaydı, yorgun duruyordu. Ertesi gün evine vardı. Birkaç ay önce rahatsızlandığında, gittiğimiz doktor Varikosel teşhisi koymuştu. Doktor bunu söylediğinde ikimiz de ne olduğunu bilmiyorduk. İnternetten baktığımızda, belki benim de öğrenmiş olmamdan dolayı, yıkılmıştı adeta.
Sınav zamanı diye ameliyat olmamıştı. Sömestrde evinde daha rahat olacağını düşünmüştü. Evine gitti, ertesi gün test yaptırdı, sonuçlarını aldı. Sesi bir garipti. Test sonuçlarını almasının üstünden iki gün geçmişti.
Sesini duymak için aradığımda soğuk davranmıştı, nedenini sorduğumda ise; bana karşı artık eskisi kadar sıcak olmadığını, soğuduğunu, heyecanın bittiğini söyledi; bunu otogarda görüştüğümüzde anlamış. Adeta önceden hazırlanmış gibi teker teker okudu içindekileri. Gülerek; “şaka mı yapıyorsun” dediğimde, ciddi olduğunu, söyledi.

NASIL VAZGEÇERİM ONDAN

Şimdi sürekli ben arıyorum; o ise konuşursak durumu daha da zorlaştıracağımızı düşünüyor. Ben nasıl vazgeçebilirim ondan? Nasıl unutabilirim onu? Gördüğümde nasıl duygularımı frenleyebilirim?. Bana verilen bu ikinci şansı nasıl kaybederim? İçimdeki sesler bu defa kesin çözüm sağlayacak intihar yöntemleri oluşturuyor. Mutlu değilse rol yapacak biri değil o. Ne yaptım da kendimden soğuttum; ya da ne yapmadım? Test sonuçlarının iyi olduğunu söylemişti, üstünde durmamıştı, hemen kapatmıştı konuyu.
Uzaklaştırmaya mı çalışıyor beni kendinden, diye düşünüyorum şimdi. Canım çok fazla acıyor Güzin Abla, benim için dua et, içimdeki sesi susturayım. Onu ne kadar sevdiğimi seslensin içindeki ses ona. Cennetten kanatlarına el konmuş bir melek kadar acizim. Verin bana kanatlarımı! Düş’meyi özledim...
Rumuz: Akıl ver