Güzin abla... Ben aslında iyi bir işyerinde çalışıyorum. Ama bana burada değer verilmediğini düşünüyorum.
Buraya gireli yaklaşık 6 ay oldu. Elimden gelen her türlü çabayı gösteriyorum, inanın çok da çalışıyorum. Hem de az bir maaşla ve sigortam da yok. Gerçi burada bir çok kişinin sigortası yok ama, onlar hiç değilse daha iyi muamele görüyor. İşyerinde birlikte olduğum bir genç de var. Birbirimizi çok seviyoruz. Ama bunu herkesten saklıyoruz. Burada herkes, büyükten küçüğe, birbirinin kuyusunu kazmaya çalışır. Benim böyle bir hırsım yok. Örneğin bir genç kız var. 18 yaşında, evli ve neredeyse kendi yaşında çocukları olan bir adamla beraber. Bu durumu herkes biliyor ve bu kızı baştacı ediyorlar. Biz namusumuzla çalışıyor, ama kötü muamele görüyoruz. Yanlış anlamayın, beni seven arkadaşlarım da var. Ama, yalnızca birkaç kişi. Burada, genellikle insanlar hep birbirinin arkasından konuşur. O anlattığım kıza, sevgilisi üst düzeyde olduğu için değer veriyorlar. Ve bu beni ve benim gibi düşünen birkaç kişiyi çileden çıkartıyor. Sorarım Güzin Abla, bir yerlere gelmek, iyi muamele görmek için böyle illa bir müdürün sevgilisi mi olmak lazım?
RUMUZ: YORGUNUM
Sevgili kızım, aman sakın böyle düşünme. Ne olursa olsun, insan namusuyla, kendi çabalarıyla, bilgisiyle ve çalışma gücüyle bir yerlere gelmeli. Bu tür ilişkiler sonucu başarıya ulaşmış gibi görünen bu insanlar, sonunda mutlaka bir şekilde yok olur giderler. Bu ilişki bittiğinde, onu hiç kimse hatırlamaz bile. Eğer insanın gerçek bir birikimi, eğitimi yoksa ve yalnızca çalışkanlığıyla ön planda değilse, üst düzeydeki kişilerle ilişkisine rağmen, bir gün her şey ortaya çıkacaktır. Hiç kimse hiçbir yerde sonsuza kadar kalıcı değildir ki kızım. O müdür de bakarsın başka yere gider ya da büyük bir ihtimalle ilişkisini bitirir. Bunlar geçici şeyler. Sen çalışmaya ve görevini layıkıyla yapmaya bak. İşyerinde tecrübe edinir, olmazsa bu tecrübelerle bir başka şirkete geçmeye çalışırsın. Çünkü aslında sigortasız çalıştırılman çok büyük bir hata. Hatadan da öte, iş kanununa göre suçtur. Toplu halde şikayette bulunsanız, bu iş yeri büyük bir ceza alır. Ama sen, madem bu kadar mutsuzsun, kendine başka bir yer arayamaz mısın?
Şimdiki gençler ikinci gün ‘yatak’ diyorlar
Ben 25 yaşında çalışan bir genç kızım. Bir süre önce size ‘Hayalimdeki gençlik bu değildi’ diyen, şimdiki gençliğin durumunu ve kendi beklediklerini yazan okurunuzun düşüncelerine katılıyorum. Bundan 5- 6 yıl önce erkek sevdiğini kaybetmemek için her şeyi yapardı. Şimdi ikinci gün ‘yatak’ diyorlar. Kabul etmeyince terk ediyorlar. Bir de para yiyenler, o kişiyi nasıl kullanabilirim, diye düşünenler var. Ama genç kızlar da pek farklı değil. Onlar da çanak açıyorlar ve erkekler de reddetmiyor tabii. Ben ileriye dönük bir ilişki istiyorum ama gün geçtikçe zorlaşıyor. O yazı için teşekkürler ablacığım.
RUMUZ: SEVGİYE MUHTACIM
Güzel kızım, genelleme yapmak doğru değil. Belki senin ve o Ankaralı gencin de yazdığı gibi, ilişkiler giderek yüzeyselleşmiş de olsa, romantizm ölmedi, ölmez de. Hala senin gibi sevgiyi yalnızca cinsellik olarak görmeyen insanlar da var. Elbette cinselliğin aşkı tamamlayan yönü inkar edilemez ama yalnızca fiziksel bir beraberlik, ne kadını ne de erkeği tam anlamıyla mutlu eder. Bu tür beraberlikler de geçici olmaktan öteye gidemiyor, görüldüğü gibi.Yine de umudunu yitirmemelisin.
Onun için az daha ölüyordum
Sevgili ablacığım, ben Almanya’da yaşayan 22 yaşında bir gencim. Bundan iki yıl önce bir Alman kızla beraberdim. Tabi ikimizin ailesi de buna karşıydı. Ama her şeye rağmen biz birbirimizi seviyorduk. Sonunda kızın annesi, kızı evden attı. O da taşınmak zorunda kaldı. Ben de onu yalnız bırakmamak için yanına taşındım. İlk önceleri çok iyi anlaşıyorduk. Ailesiyle barışıncaya kadar. Çalışmaya başladıktan sonra çok değişti. Olmadık nedenler buluyor, kavga çıkarıyordu.
Sonunda beni terk edip, gitti. Gecelerce uyuyamadım. Onsuz yapamadım. Hiç aklımdan çıkmıyordu. Dayanamadım onsuzluğa ve intihara kalkıştım. Bir avuç hapı yuttum. Birkaç dakika sonra bayılmışım. Beni o yerde bulmuş ve hemen ambulans çağırmış. Eğer beş dakika geç kalsaymış kurtaramazlarmış beni. Sizce bir kız için değer miydi? Aradan yıllar geçti ben onu hala unutamadım, her zaman aklımda. Sizce o da beni düşünüyor mudur? Hala benim için birazcık sevgi taşıyor mudur?
Sizce bu sevgi mi? Unutamamak, her gün onu düşünmek?
RUMUZ: AŞK KURBANI
Elbette onu sevmişsin oğlum, ama hiç kimse için ölmeye değmez, bunu anlamışsın sanırım. Hele seni istemeyen biri için ölmek aptallıktan başka bir şey değil. Bu genç kız da seni sevmiş büyük ihtimalle, ama sonuçta uyuşamamışsınız. O da senden kopmuş.
Önce aileler karşı koymuş bu ilişkiye. Ayrıca, ayrı kültürlerden, ayrı toplumlardan gelmiş olmanızın getirdiği anlaşmazlıklar, sürtüşmeler de sizi uzaklaştırmış birbirinizden. Bir şekilde ailesinden tümüyle ayrı kalamaması da çok doğal. Kısacası olmayacak bir ilişkiymiş bu! Ve bitmesi gerekiyormuş. Ne yazık ki, sevgi iki insanın bir arada yaşayabilmesi için her zaman yeterli olmayabiliyor.