Hamileyim ama ailesi yüzünden eşimden boşanacağım

Eşimle geçen sene ekim ayında evlendik.
Bu evliliği abim onaylamıyor diye ailem istemedi.
Eşim benden 17 saat uzakta farklı bir şehirde yaşıyordu.
Sadece annemin rızasıyla çıkıp yanına geldim, kimseye sormadan evlendim.
Ancak ailesiyle sorunlar yaşamaya başladım. Kayınvalidem, kız kardeşinin benim giyimimi beğenmediğini söyledi ve renkli, cıvıl cıvıl şeyler giymemem için uyardı. Eşim ilk başlarda benden tarafı oldu.
Ancak gel zaman git zaman eşim benden uzaklaştı.
Bir de o süreçte hamile olduğumu öğrendim.
Ailemle de konuşamıyorum, bir tek görümcemi çok yakın bulduğum için onunla dertleşmek istedim ama bana iyi davranıp arkamdan “bu kız boşanmak istiyor, abimi kötülüyor” demiş…
Eşim tüm bunları ağzından kaçırdı. Uzunca bir zaman konuşmadım kimseyle…
Ama görümcem bana iftira atmaya devam etti.
Eşimi ailesinin evine yolladım ama ben gitmedim. En sonunda kayınvalidem patladı bana, ‘sen nasıl gelmezsin, bize muhtaçsın’ gibi laflar etti.
Daha sonra ben sığınma evine gitmeye karar verdim. Giderken kayınvalidem, kayınbabam ve görümcem de peşime takılmış. Görümcem polislerin yanında üstüme atladı, şok oldum. O sinirle onu şikâyet etmek istedim ama baktım sonu yok eşimi çağırdık konuştuk. Eve döndüm.
Kayınvalidem artık beni evlerine çağırmamaya başladı. Baktım eşimin de keyfi yerinde birkaç gün ondan ayrı yattım.
O da sinirlenip ailesinin evine gitti, bir hafta gelmedi.
Daha sonra yalvardım ‘doğum yapacağım, az kaldı. Ne istiyorsanız o olsun’ diye… Şimdi de teyzesi ortaya çıktı.
Benden de ‘özür dilesin’ diye.
Ben teyzesine bir şey yapmadım ki özür dileyeyim.
Ben bunların karşısında yapayalnızım. Babam dayanamayıp gelecek artık. Eşim ‘sana şans vermem’ diyor, sanki suçlu benmişim gibi.
Sanırım bu böyle gitmeyecek, eşimin ailesi yüzünden boşanacağım, çünkü artık eşimden soğumaya başladım.
Doğum yapmak üzere olsam da bu böyle gitmez.
Rumuz: Eşim ve ailesi

YANIT

Sevgili kızım, bu evlilik zaten ta başından beri yanlışmış. Ailenin istemediği biriyle sanki onlara inat evlenmişsin. Böylece seni koruyup kollayacak kimse kalmamış arkanda.
Eşinin ailesi de rahat rahat konuşup, sana istedikleri gibi davranmaya hak görüyor sanki.
Bunun başlıca nedeni senin de söylediğin gibi sana sahip çıkmayan, seni ailesine karşı korumayan eşin tabii ki. Eşin ne yazık ki ailesinin etkisinde.
Keşke eşini iyice tanımadan hamile kalmasaydın kızım, ama olan olmuş. Benim bu tür boşanmalarda en çok üzüldüğüm arada kalan çocuklar oluyor tabii.
Ancak böylesine seni hor gören, sana kötü davranan bir ailenin ve sana asla hak vermeyen, seni korumayan bir eşin yanında çocuk büyütmektense, ayrılman, kendi ailenin yanına dönmen en doğrusu gibi geliyor.
Bakalım baban geldiğinde ne olacak? Umarım baban, senin onlara rağmen evlenmeni unutur, sana sahip çıkar.
Mutsuzluğunu görür ve seni affeder. Seni alıp ailenin yanına götürür. Sanırım doğum yakın olmalı, bu yüzden sana mutlaka sahip çıkmaları gerekir. Bu kadar da vicdansız olmasalar gerek.
Ne yazık ki işte böyle ani kararlar, aileye karşı çıkmalar ve çok fazla tanımadan evlenme kararı almak kadınların hayatını karartıyor.
Dilerim bundan sonraki hayatında çok daha mutlu olursun.
 Not: Tüm okurlarımın 30 Ağustos Zafer Bayramı’nı kutlarım.