Evlenip çocuk yapmalı mıyım?

Ben 46 yaşında, üniversite mezunu, emekli olmak üzere olan, kendi ayakları üzerinde duran ve maddi sorunu olmayan bekar bir kadınım. Bundan 3 buçuk yıl önce biriyle tanıştım ve ondan etkilendim. Yıllarca aşkta yüzüm gülmedi.
Gençken kısa süreli bir evlilik yapmıştım. Tanıştığım şu anki nişanlımı aşk konusunda son fırsatım olarak gördüm.
Nişanlım da daha önce bir evlilik yapmıştı ve de parasal çok sorunu vardı. Bunları sorun etmedim.
“Nasıl olsa benim gelirim var, onunla paylaşırım. O da işlerini düzeltir” diye düşündüm. Ancak bu süreçte, işlerinde, maddi durumunda fazla bir ilerleme olmadı.
Birlikte yaşıyoruz. Evin tüm giderlerini ben karşılıyorum. Nişanlım iyi niyetli bir insan. Para kazandığı zaman bana verir, fakat bu desteği çok yetersiz kalıyor.
Evin tüm giderlerini düşünen, planlayan ve ödemeleri yapan benim. Ayrıca nişanlım, onun işlerine destek olmamı da bekliyor.
Bazen diyorum ki, “Ben hem kadın, hem erkek, hem de onun asistanı olmak zorunda mıyım?”
Etrafımdaki birçok kadına bakıyorum, kocaları para kazanıp getiriyor. Kadınlar alışverişi, kuaförü, giyimi ya da ev işlerini, yemeği, çamaşırı düşünüyor.
Benim aklıma saç boyatmak, ruj sürmek, üzerime yeni bir kıyafet almak gelmiyor bile. Kadın gibi yaşamayı unuttum.
Neden halen evlenmedik? Çünkü bu durumda evlenmek içime sinmiyor. “İşleri biraz daha iyi olsun, o zaman evleniriz” diye düşündüm hep.
Şu anda sinirlerim çok bozulmuş durumda. Yaşım ilerledi ve bir çocuğum olsun istiyorum. Bu nedenle de ayrılma konusunda kararsızım.
“Çocuk için evlenilmez” diyor yakınlarım fakat ben, “Halen doğurganlığım devam ederken, ileride pişman olmayayım, evlenip bir çocuk yapayım” diye de düşünüyorum.
Güzin Abla, çok yorulmuş, çok fazla sorumluluk taşıyan, bir taraftan da çocuk isteyen bir kadınım.
Sizce bu ilişkiyi evlilikle mi sonlandırmalıyım? Yoksa ayrılıp bekâr ve güçlü bir kadın olarak mı hayatımı sürdürmeliyim?
◊ Rumuz: Azize


YANIT
Sevgili kızım, ilişkinizde gördüğüm senin önceleri, “Nasıl olsa benim gelirim var, onunla paylaşırım, belki çok şey yapamam, fakat geçinip gideriz” şeklindeki düşüncen, zaman içinde nişanlının işlerinde hiçbir düzelme olmayınca, değişmiş. Şu anda tek başına bir evi geçindirdiğin için sıkıntılısın.
Nişanlının iyi niyetli bir insan olduğunu söylüyorsun. Ancak işleri bozulmuşsa, kazancı iyi değilse adam ne yapsın.
Bugün pek çok insan aynı durumda, zor koşullarda yaşamlarını sürdürmeye çalışıyorlar.
Sen maddi açıdan iyi durumdaymışsın. “Maddi sorunum yok” diyorsun.
Üstelik o senin fikirlerine ve bilgine çok fazla güveniyor ki, senden iş hayatında da destek almak istiyor.
Önceleri sevdiğin adamla hayatını her şekilde paylaşmaya hazırken, bunu pek sorun yapmadığın halde şimdi nişanlının iş sorunları seni rahatsız etmeye başlamış. Eğer, dediğin gibi, yıllar sonra hayatında ilk defa aşk konusunda onu son fırsatın olarak gördünse, birçok anlamda uyum sağlamışsanız, ondan çocuk yapmak isteyecek kadar ona karşı sevgi doluysan, bu durumu bu kadar büyütmemelisin.
İyi niyetli olduğunu görüyorsan, bu senden yararlanmaya çalıştığını düşündürmemeli sana. Hayat müşterektir, evlilikte...
Bunu sen de biliyorsun, kimin durumu uygunsa, o bazı sorumlulukları karşılayabilir.
Sevdiğin adamın iş durumu iyileşirse, elbette ki o da sorumluluk alması gerekir.
Şu anda da birlikte yaşadığınıza göre, evlendiğiniz takdirde pek fazla bir şey değişmeyecek.
Ama eğer onun iyi bir baba olacağını düşünüyorsan, annelik şansını kaybetmeden evlenip bir bebek sahibi olmakta daha fazla gecikmemelisin.