Paylaş
Merhaba Güzin Abla, ben 2 yıllık evliyim. Eşimle 15 yaşındayken tanıştık. 10 yıllık birlikteliğin sonunda evlendik. Ama karakterlerimiz çok farklı. Şu an çok mutsuzum.
İlişkimiz sürecinde de sıkıntılarımız, kavgalarımız olurdu.
Ne kadar ters ve zıt olsak da onu sevmekten vazgeçmedim.
Belki alışkanlıktı bilmiyorum... Eşim dışında kimseyi hayatıma almadım.
Her şeyi onunla tanıdım.
O dönemde çevremdeki herkes birbirimize uygun olmadığımızı söyledi.
Ama ben kimseyi dinlemedim.
Evlendikten sonra eşim çok değişti.
Her şeye hayır diyen, fikirlerimi önemsemeyen, sadece beni dört duvar arasında görmekten ve ailesiyle iyi geçinmemden mutlu olan, yanlışını söylediğimde sinirlenen, hatta şiddete başvuran biri oldu.
Ben babamın evinde huzur ve sevgi içerisinde büyüdüm. Şimdi ise her gün ağlıyorum. Sağlıklı düşünemez oldum. Beni aldatmadığına eminim ama evlilikten sıkıldığını hissediyorum...
Rumuz: Mutsuzum
YANIT
Sevgili kızım, o kadar küçük bir yaşta hayatına giren bu genç adamın aslında sana çok ters ve anlaşamayacağın biri olduğunu biliyormuşsun.
Bunu bile bile onunla 10 yıl gibi çok uzun bir süre arkadaşlık etmişsin. Ailen, arkadaşların seni uyarmış ama kulak asmamışsın. Bugün yaşadığın bu sorunları aslında tahmin etmeliydin. Mutsuz olacağın o kadar belliymiş ki... Sen el bebek gül bebek büyütülmüşsün. O da ailesi tarafından hep şımartılmış. Sana ve yaşam tarzına çok zıt biri olduğunu zaten biliyormuşsun.
Şimdi de çok mutsuzum diye sızlanıp duruyorsun. Sevgili kızım, bence sen bu mutsuzluğa bile bile kucak açmışsın.
Hazır çocuğunuz yokken, henüz de çok gençken, bitirsen bu evliliği de gözyaşların kurusa demekten başka söz bulamıyorum sana...
Sevgilimin psikolojik sorunu var
Merhaba Güzin Abla, ben 18 yaşındayım. Sevgilimle 3 yıllık bir ilişkimiz var. Çok fazla tartıştığımız için birçok kez ayrılma noktasına geldik.
Onu çok seviyorum, onun da beni sevdiğine eminim. Bu sene okullarımız ayrı olduğu için çok fazla görüşemiyoruz ama haftada bir kez de olsa buluşuyoruz.
Sevgilim beni tanımadan önce sinir hastasıymış. Ve bu hastalığını ilaçla yenmiş. Şu an aramız iyi olsa bile, en küçük bir kavgada “Yalnız kalmak istiyorum” demeye başlıyor. 1 saat sonra da gelip özür diliyor, söylediği laflar için. Ancak ben çok üzülüyorum. Psikoloğa da gitmek istemiyor. Hep “Yalnız kalmak istiyorum, kafamı toplayacağım” diyor.
Ne yapacağımı şaşırdım...
Rumuz: Yalnız kalmak istiyor
YANIT
Sinir hastası biriyle ilgilenmek elbette çok zordur ve büyük fedakârlık ister. Bilmem rahatsızlığına uzmanlar nasıl bir teşhis koymuşlar ama ne olursa olsun, bu genç adam hayat boyu tedaviye, ilgiye, ve anlayışa ihtiyaç duyacaktır.
Belki de bu sorun bir psikologla değil, bir psikiyatrla halledilmeli. Madem seni seviyor, sen de onu seviyorsun, onu bir uzmana başvurması için ikna etmelisin.
Bu genç adamın sorunları hakkında pek bir ayrıntı vermemişsin ama senin anlattığına göre belli ki bir bunalım içinde... Tutarsız davranıyor, saati saatine uymuyor...
Ayrıca sana pek hoş olmayan sözler de söylüyor olmalı. Peki ama bu gencin ailesi nerede? Onunla ilgilenmiyorlar mı? Bütün bu sorumluluk senin omuzlarında mı?
Sevgili kızım, ilişkiniz bu süreçte askıda kalabilir. Tedavi olması için ona destek verebilirsin. Sevgini gösterebilir, şefkatle davranırsın ama kendini de feda etmemelisin. Bu arada senin de eğitimini ihmal etmemen gerekir.
Yeniden sana değer verir, seni üzmekten vazgeçerse, iyileştiğine kanaat getirirsen, her şeye yeniden başlayabilirsiniz.
Paylaş