Evlat mı anne mi

Annemi, anne olunca anladım. Küçükken annem ne derse bana batardı, hazmedemezdim. Şimdi kendi yavrum olduktan sonra annemi anlıyorum. “Senin iyiliğin için” diyen annemle atışıyorduk...
Şimdilerde aklıma annemle olan diyaloğum geliyor.
Annemi geç de olsa anladım. Anne her şeyi bilendir, iyiyi kötüyü görendir, koruyan kollayandır...
Şimdi onu daha iyi anlıyorum. Kızıma “yapma, etme, dur” derken ömrüm geçiyor. Annemin ömrünün tükendiği gibi tükeniyor ömrüm...
Anne olmak tarifsiz bir duygu, yaşayan bilir. Ancak her şeyden önce evlat mı, anne mi orası muamma... Evlat da can, anne de can parçası şu sıralar... Ben babayla büyümedim, bazen iyi ki yokmuş diyorum.
Bazen de kızımla eşim sarılırken ağır duygular çöküyor. O duygu tarifsiz, gözlerim dalıp gidiyor, ben de böyle olmak isterdim gibi...
Ama baba kelimesi soğuk, mesafeli geliyor bana... 28 sene ayrı kalmış, geride iki evlat, hayat mücadelesi veren bir anneyle 2 yavru bırakmış, çekip gitmiş bir baba...
Annemin yeri ayrıdır bizim için. Günde 10 kez ararız, nasıl, iyi mi ne yapıyor, diye. Aslında ne yaptığı değil, nasıl olduğu önemli. Aslında bir yanım yuvamda, bir yanım annemde...
Kalbim ikiye bölünüyor.
Yemek yaparım mesela, “annem de olsaydı keşke” derim boğazıma düğümlenir. Annemsiz tat alamam...
Gezmeye gideriz, “annem de olsaydı” derim. Bu hep böyledir... Karmaşık duygular içindeyim. Annem her şeyim, dualarımdadır...
Yaşıyor kendisi çok şükür, aklım ondadır, evladım da olduğu gibi...
Annemi kaybetme korkusu var içimde hep. Allah onu korusun.
Ona uzun ömürler diliyorum, hayırlı olanından elbette. Annemi çok seviyorum, zaman zaman annelerinden yakınan kızların yazılarını okuyorum köşenizde, içim sızlıyor. Onlar da annelerini eminim, anne olduktan sonra daha iyi anlayacaklardır.
◊ Rumuz: Annemi çok seviyorum

YANIT

Sevgili kızım, ne mutlu senin gibi bir kızı olan o anneye. Gerçekten bazen bana olur olmaz nedenlerden annelerini şikâyet ederek yazan kız evlatlar yüreğimi burkuyor.
Elbette her anne seninki gibi değildir. Bazıları sevgisini göstermeyi bilemiyordur ya da katı sevgisiz davranabiliyordur.
Ama günümüzde anne sevgisi, tabii bu arada baba sevgisi de, ikinci üçüncü planda kalıyor.
Annelerin, babaların kıymeti bilinmiyor. Evlatlar anne babayı sadece sıkıştıklarında, yardım edecek, onlara maddi manevi destek olacak bir kaynak olarak görüyorlar.
Saygı ve sevgi göstermiyorlar.
Baba konusunda ben de seninle aynı durumdayım. Ben de babamı hemen hemen hiç tanımadım.
O da bana uzak bir mefhumdu. Ama aynı senin dediğin gibi, babasına sarılan, baba diye seslenen bir kız çocuğu gördüm mü, hâlâ içim sızlar.
Bu arada bir noktaya dikkat çekeyim, annene olan sevgini takdirle karşıladım. Senin gibi bir evlat bana umut verdi. Ama biraz aşırı bir tutumun var.
Elbette annene uzun ömürler dilersin.
Ama şunu da unutma ki, Allah sıralı ölüm versin.
Elbette annen senden önce vefat edecek, Allah ona da sana da evlat acısı vermesin.
Ama biz büyükler bir gün gideceğiz.
Bunu kabul etmelisin.
Aşırı duygusal ve sevgi dolu bir kadınsın, bu belli oluyor.
Ama şimdiden anneni kaybetme korkusuyla kendini kahretmeden, bugününün keyfini çıkar, şu anda annen yanındayken, onunla geçirdiğin zamanın değerini bil.
Ki sanırım biliyorsun.
Onu da kızını da mutlu etmek için elinden geleni yap, işte hepsi bu.