Eşinden boşanmaya kalkınca ondan uzaklaştım

Merhaba Güzin Abla, ben 24 yaşında genç bir kadınım. Bundan 1.5 yıl önce aynı ortamda çalıştığım benden 16 yaş büyük, evli ve 3 çocuklu bir beye âşık oldum. Haftanın en az 2-3 günü birlikte çalışıyorduk. Önceleri çok iyi arkadaştık. Birbirimizle üzüntülerimizi sevinçlerimizi paylaşıyorduk. Akşamları mesajlaşıyor, internetten görüşüyorduk. Eşi ise devamlı nöbette oluyordu.
İlk zamanlar bana sürekli iltifat ediyordu, sevdiğim şeyleri yapıyordu. Ben de önceleri buna aldırmasam da, daha sonra karşılık vermeye başladım. Ona âşık oldum, hem de ölesiye... Onun her dediğini yapıyordum, hatta nöbetlerimi bile onun nöbetçi olduğu zamanlara ayarlamaya başlamıştım.
Birlikte çok güzel vakit geçiriyorduk. Hayatımda ilk defa öpüşmüştüm. İlk defa birinin gözlerine bakmıştım. Birbirimize hiç söylemesek de seviyorduk birbirimizi. Eşinin ilgisiz davranması ve devamlı nöbette olması da onu bana daha çok itti sanırım. Bana hep “keşke daha önce karşılaşsaydık” derdi. Bir yıl kadar sadece bu şekilde devam etti. Sonra eşiyle boşanmaya kalktı...
Ben de vicdan azabına dayanamadım ve çalıştığım bölümden ayrılarak başka bölüme geçtim. Ve ondan uzaklaştım. Ama yine de aynı yerde çalışıyorduk, o yüzden karşı karşıya gelmemiz kaçınılmaz oluyordu. Böyle zamanlarda bakışıyorduk, birbirimize bakmaya devam ediyorduk. Sonra onun bir başka şehre tayini çıktı. Eşi yaşadığımız şehirde çocuklarıyla kaldı. Kendisi de geçici olarak gitti. O gittiğinde nefes alamadım, sanki dünya durmuştu...
Bir ay sonra, benim de bulunduğum şehirde ama başka bir bölgeye tayinim çıktı. Daha sonra da ailemin istediği biriyle nişanlandım. Ama olmadı, yapamadım. Sırf ailem istiyor diye evlenemedim.
Yani âşık olduğum adamı hiç unutamadım. Unutamıyorum, hayatıma devam edemiyorum. Şimdi hiç görüşmüyoruz ama aklımdan bir an bile çıkmıyor. Yaşadıklarımız, paylaştıklarımız...
Şu an düşünüyorum da, yaşadıklarımdan dolayı pişman mıyım onu bile bilmiyorum. Kimseye anlatamadım bugüne kadar, sadece sana anlatmak istedim... Ne olur bana yardım et... ◊ Rumuz: Kara sevda


YANIT

Sevgili kızım, bu adamla ilişkini kesmekle çok iyi yapmışsın. Bunun için seni kutlamalıyım. Eşinden boşanması için baskı yapmak yerine, yuva yıkan bir kadın olmayı reddetmişsin. Çok yerinde bir karar vermişsin. Zaten açık söylemek gerekirse, ben bu 3 çocuk babası evli adamların boşanmak isteyeceklerini hiç düşünmem. Belki evliliklerinde iyi gitmeyen bir şeyler vardır, eşleriyle ilişkileri monotonlaşmıştır ama onlar kolay kolay yuvalarını yıkamazlar. Hem ailelerine bağlıdırlar hem de alışkanlıklarından öyle hemen vazgeçemezler. Zaten bu ilişki sana asla mutluluk getirmezdi. Sevdiğin adam boşanıp sana gelmiş bile olsa, aradaki çocuklar, eski eşi, çevreniz ve işyerindeki arkadaşlarınız sürekli problem yaratabilirdi.
Anladığım kadarıyla vicdan sahibi bir insansın, sen de bu yaşananlar yüzünden sürekli huzursuz olacaktın.
Şu anda acı çekiyor olabilirsin, bu adam senin ilk sevgilin, ilk yakınlaştığın erkek olmuş. Bu bile senin onu kolay kolay unutamaman için yeterli. Ama unutmak zorundasın, zaman içinde de mutlaka unutacaksın.
Nişanlandığın adamı ailen seçmiş. Hayır, böyle olmaz elbette. Evleneceğin adamı sen seçmelisin. Hem de ruhunu ısıtan, kalbini çarptıran, sana yeniden mutlu olmayı öğreten birini bulup, onunla evlenmelisin. Şimdi burun kıvırıyorsun biliyorum ama, o insanla karşılaştığın zaman bunu anlayacaksın, bana da hak vereceksin.