Eşimin kızı yüzünden zor durumdayım

Eşimle 5 yılı aşkın süredir tanışıyoruz. Önceleri iş arkadaşıydık. Birden nasıl olduysa sevgili olduk. O kadar bağlandık ki birbirimize, o kadar güzel gitti ki ilişkimiz... 6 ay sonra “Artık ayrı olmayalım” dedi ve evlendik.
Eşimin 13 yaşında bir kızı var. Erken ergenliğe girmiş bir çocuk. Evliliğimize karşı çıkmadı. Biz de huzur içinde ev tuttuk, dayadık döşedik.
Sonrasında kızımız asi ve ergen tavırlarından dolayı okula gitmemeye başladı. Bu arada çocuk babasıyla kalıyor, sadece hafta sonları bizimle.
Odasını en güzel şekilde döşedik. Hiçbir şeyini eksik etmedik. Sonra eşim okula gitmediğini duyunca çocuğun üzerine gitti. İşte ne olduysa ondan sonra oldu. Annesine karşı tavır aldı. Evde sinirli davranmaya başladı.
Sanki annesini cezalandırmak ister gibi “Ben evliliğine karşıyım” dedi. Eşim de “Kızımı ikna etmem gerekiyor. Kızım ne derse o olacak” dedi bana.
1 ayı aşkın süredir kızımız bizde.
Eşimle evde iki arkadaş gibiyiz. Özür dileyerek söylemek zorundayım ki;,eşim bana kadınlık yapmıyor artık.
Ben evdeki her işe koşarım, sırf o mutlu olsun diye. Mutfakta bile yardımcı olurum. Uyumlu, sakin ve yapıcı bir erkeğim.
Kendisine bu tutumunun nedenini sorduğumda “Seninle alakalı değil. Sevgim aynı. Yalnız durumumuzun akıbeti belli olmadığından aramıza mesafe koydum, bana zaman ver” dedi. Çocuğu pedagoğa götürmeyi önerdim, reddetti.
Bu durumu kafama takıyorum.
Ben 47 yaşındayım, eşim 38. Maddi sıkıntımız da yok. Acaba benimle evlendiğine pişman mı oldu?
3 gün evvel annesi yurtdışından geldi. Hep birlikte tatile gittiler. Aradığımda rahatsız oluyor sanki. Sadece hatırını sormak istediğim için arıyorum.
Benim onu ne kadar sevdiğimi, âşık olduğumu biliyor. İçim hiç rahat değil. Ha bitti ha bitecek diye kafama takıyorum. Bana bir yol gösterirseniz sevinirim.
◊ Rumuz: Fikriniz çok önemli

YANIT

Sevgili okurum, belli ki sizin ilk, bu hanımın ise ikinci evliliği olduğu için bazı konularda onu çok iyi anlayamıyorsunuz.
Özellikle de çocuğu konusunda...
Ancak sizin iyi niyetiniz satırlarınızdan anlaşılıyor.
“Kızımız” demenizden ve o küçük kız için son derece anlayışlı cümleler kurmanızdan elinizden geleni yaptığınızı da görebiliyorum.
Ancak buluğ çağındaki çocuklar bazen gerçekten çok büyük sorunlar yaratabiliyor.
Özellikle de anne ve babası ayrılmış çocukların büyük bir ruhsal yıkım yaşadıklarını anlayabilmemiz gerekiyor.
İki arada kalmak, annesinin yanında yabancı bir erkek, babasının yanında yabancı bir kadın görmek o çocuğun psikolojisini alt üst ediyor.
Onun dünyasında annesi ve babası birlikte yer alıyor.
Ve en büyük hayalleri de onları tekrar birleştirmek.
Bunun ne kadar zor ve gerçekleşmesi mümkün olmayacak bir hayal olduğunu görmek ise onları giderek daha çok hırçınlaştırıyor, yaşamı hem kendileri hem de yakınları için çekilmez bir hale getiriyor.
Eşinizin çocuğu için ona biraz zaman tanımanızı istemesi akla yatkın görünüyor.
Elbette bu süreç sizin için hiç de kolay değil.
Ama ne kadar anlayış gösterir, eşinize bu zor günlerde ne kadar yardımcı olmaya çalışırsanız, onun o kadar takdirini kazanırsınız.
Bu arada o küçük kızın üzerine de çok fazla gitmemelisiniz.
Bir pedagoğa gitmesi en doğrusu, ancak buna kendisi razı olmalı. Zorlamak doğru değil.