Paylaş
Merhaba Ablacığım, ben 29 yaşında genç bir kadınım. 3 kız çocuğum var. Eşimle severek evlendik, evleneli 8 yıl oldu. İki yıl ailemden uzaktaydım ama daha sonra onlarla aynı şehre taşındım. Eşimle yeni bir ev tutana kadar ilk 6 ay annemlerde kaldık.
Bir süre sonra eşimle kız kardeşim arasında bir şeyler olduğunu hissettim. Meğer onlar sevgili olmuşlar. Ama yakınlaşmaları sırasında bir süre cinsellik olmamış.
Ama kız kardeşim 18 yaşında ve eşim kadar bilinçli değil. Eşim, kız kardeşimi onunla olması için ikna etmiş. İkisinden de en büyük darbeyi yedim...
Üstüne üstlük kız kardeşim hamile kalmış. Zaten ilişkilerini bu şekilde öğrendik. Kardeşimin bu çocuğu doğurmasının bir yolunu aradık. Zaman yoktu, çocuk büyüyordu. Sonuçta bir yol bulamayıp bebeğe kıymak zorunda kaldılar.
Ben Allah yolunda ve çok inançlı bir kadınım. Hamileyken doktorlar bebeğimin sakat doğabileceğini söylediler ama yine de onu doğurdum. Şükürler olsun sapasağlam doğdu çocuğum. Ama onların başka şansı yoktu. Başka canlar da yanacaktı ve çocuğu aldırdılar. Ama bu olayın acısı bitmiyor içimde.
Eşim bu yaşananlardan dolay çok pişman, kendini daha çok Allah’a verdi. Kendini affettirmek için zamanının büyük kısmını namaz ve ibadetle geçiriyor. Bense canım çok yansa da, hem ona hem de kız kardeşime destek olmaya çalışıyorum.
Şu an eşimin yanındayım, olayı aşmaya çalışıyoruz ama hepimiz çok üzgünüz. O, sebep olduklarına ve bir masum canın kıyılmasına, bizse güvendiğimiz, örnek gösterilen bir damadın, bir kocanın ve en önemlisi de benim için her şeyi göze almış bir erkeğin bunları nasıl yaptığının acısı içindeyiz. Ve bu öyle bir şey ki ne kimseye anlatılabiliyor, ne paylaşılabiliyor, ne de bir çıkar yol bulabiliyorum. Sen söyle ne yapmalıyım, ablacığım.
◊ Rumuz: Canım yanıyor
YANIT
Sevgili kızım, aslında seni bu cesaretin, bu inanılmaz hoşgörün ve olgunluğun için kutlamak gerekiyor.
Bu yaşadıkların öyle kolay kolay atlatılabilecek şeyler de değil.
Sanırım her şeyden önce Allah’a inancın sayesinde bu büyük acıya katlanabilmişsin. Bir yandan canın yansa da, bir yandan da onları düşünüyorsun.
Onların yaptıklarının aslında kolay kolay hazmedilecek şeyler olmadığını bilsen de, hem eşine destek olmaya çalışıyorsun, hem de kız kardeşini korumak için büyük çaba gösteriyorsun. Gerçekten bu tutumun inanılacak gibi değil.
Hem kardeşin hem de eşin sana ne kadar teşekkür etseler azdır. Bu arada keşke eşin o masum bebeğe kıymadan önce, annenle bir çözüm bulabilseydiniz.
Böyle bir günaha engel olabilirdiniz. Şimdi de bu vicdan azabını çekmezdiniz.
Bundan sonra geleceğiniz için kararı sen vereceksin.
Ya 3 kızını düşünecek, onların hatırı için olayları unutmaya çalışacaksın. Ya da boşanmayı düşünecek, çocuklarına sen bir gelecek sağlayacaksın. Bu arada eminim, kız kardeşin de bu yaşadıklarından iyi bir ders almıştır.
Paylaş