El kaldırdığında tavrımı koyamıyorum

Güzin Abla, merhaba. Ben 23 yaşındayım. Geçen yıl uzun süredir beraber olduğum 27 yaşındaki erkek arkadaşımla evlendim.
Aslında evlenmeyi düşünmüyor, hatta ayrılmak istiyordum ama evlilik teklifinde bulununca kıramadım. “Onunla evlilik ne kadar kötü olabilir ki” deyip kabul ettim.
Daha ilk yılda sıkıntılar başladı. Beni çok kısıtlıyor ama bana göz açtırmazken kendisi bir yerlere gittiğimizde çevredeki kadınlara bakıyor.
İster istemez bunu sorun ediyorum, o zaman da tartışıyoruz. Bazen ayrılıp genç kızlık hayallerimi gerçekleştirmeyi düşünüyorum, bazen de ona bir şey olursa yaşayamazmışım gibi geliyor. Bazen onu hiç sevmiyorum ama bir şey olduğu zaman da küslüğü devam ettiremeyip hemen barışıyorum.
Haliyle el kaldırdığı zaman da tavrımı koyamıyorum.
Öfkelendiği zaman evdeki eşyalara zarar veriyor, o anlarda çekip gitmek istiyorum. Ama onu kaybedeceğim korkusuyla vazgeçiyorum. “Acaba aklında biri veya birileri var mı?” diye düşünüyor, bu yüzden sürekli kabuslar görüyorum.
Rüyalarımda beni aldatıyor. Ona söylediğimde bunun asla olmayacağını, beni çok sevdiğini söylüyor. Bazen çok romantik davranıyor, ama başka kadınların yanında bana karşı çok da ilgili değil.
Başkalarını güldürmeye bayılıyor ama benimle boş şeyler için kavga ediyor.
Gerçekten çok bunaldım. Daha hayatın başındayım. İstediğim her şeyi yapabilme imkanım var, buna karşın yaşadıklarım beni çok yordu.
Bazen “Kuruntu mu yapıyorum yoksa gerçekten evliliğimizde yanlış şeyler mi var?” diye düşünüyorum.
Aslında ona çok da bağlı değilim sanırım.
Gidip kendime yeni bir sayfa açmak, başka birini sevmek istiyorum. Başkasının beni daha çok mutlu edebileceğini de biliyorum.
Ama evlilik bağı öyle kolay kolay kopmaz. Bunu düşününce yuvamı da yıkmak istemiyorum. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen yardım et...
◊ RUMUZ: ENDİŞELİ

YANIT

Sevgili kızım, mektubun, daha doğrusu duyguların gerçekten baştan aşağı çelişkilerle dolu...
En başta, evlenmeyi düşünmediğini ama onu kıramadığını söylüyorsun ki bu çok yanlış.
İkincisi eşini sevmediğini söylüyor ama onsuz da olamayacağını düşünüyorsun.
Evliliğinin seni mutlu etmediğini söylerken diğer yandan “Yuva yıkmak kolay değil” diyorsun.
Bir başkasının seni daha fazla mutlu edeceğinden de eminsin. Buna nasıl karar verebiliyorsun, onu da bilemiyorum. Hayatta insanın başına neler gelebileceğinden, yeni birinin neler yapabileceğinden kimse emin olamaz. Büyüklerimizin “gelen gideni aratır” sözü gerçekleşebiliyor çünkü. Ama tabii ikinci evliliğinde çok daha mutlu olan insanlar da var.
Burada benim asıl canımı sıkan, eşinin şiddete başvurduğunu söylemen! “Eşyalara zarar veriyor” diyorsun ama eminim sana da el kaldırıyor. Ve sen bunu sanki sıradan bir şeymiş gibi söyleyip geçivermişsin.
Bence mektubundaki en önemsenecek konu bu... Sana şiddet uyguluyorsa, o zaman bir dakika bile durmayıp hemen ayrılmanı tavsiye ederim.
Aklını başına topla ve iyi düşün kızım. Daha fazla zaman kaybetmeden kararını ver. Henüz gençsin ve çocuğunuz da yok... Boşanmak şu anda senin için kolay, çocuk olursa daha da zorlanırsın.

Anneme sevgilimi söyleyemiyorum

Güzin Abla, ben 16 yaşında bir genç kızım. Yaklaşık 5 ay önce başlayan bir beraberliğim var. Ancak sevgilimle aynı şehirde değiliz. O Karadeniz’de bir kentte yaşıyor, bense İç Anadolu’da büyük bir kentteyim. Güzin Abla, ben 16 yaşında bir genç kızım. Yaklaşık 5 ay önce başlayan bir beraberliğim var. Ancak sevgilimle aynı şehirde değiliz. O Karadeniz’de bir kentte yaşıyor, bense İç Anadolu’da büyük bir kentteyim. Burada düzenlenen bir toplantı sayesinde tanıştık. Yaklaşık iki aylık arkadaşlığın ardından ilişki sürecimiz başladı. Onun ailesi beni öğrendi. Anlayışla karşıladılar. Fakat ben anneme söylemeye çekiniyorum. Annemle zaman zaman tartışmalarımız oluyor. Bana ilişki yaşamam için henüz çok erken olduğunu söylüyor. Derslerimin daha önemli olduğunu ve ilişkim olursa derslere ilgimi kaybedeceğimi ima ediyor.Geçenlerde “Çok dalgınsın, sevgilin mi var yoksa!” dedi. Ben de olmadığını söyledim. Annem biraz sinirli bir yapıya sahip. Ama benim ondan hiçbir şey saklamamam gerektiğini de sık sık tekrarlıyor. Bu durumu öğrenirse telefonumu bile elimden alabilir. Ne yapmalıyım? Lütfen bir tavsiye verin. ◊ RUMUZ: KORKUYORUM

YANIT

Sevgili olduğunuzu, ilişkinizin 5 aydır sürdüğünü söylüyorsun da ilişkinizin ne düzeyde olduğunu açıklamıyorsun güzel kızım. Henüz çok genç olduğun ve sık sık görüşemediğiniz için, ilişkinizin düzeyi arkadaşlıktan öteye geçememiştir diye düşünüyorum.
Annenden bu kadar çekindiğine göre kendini duygularının akışına bırakmamışsındır. Her ne kadar bu gencin ailesi beraberliğinizi biliyor olsa da, fazla tanımadığın birine körü körüne güvenmen için çok erken.
Annene bir anlamda hak versem de, eğitimini tehlikeye atman konusunda endişelensem de, duygularına da saygı duyuyorum. Bir genç kız olarak elbette birtakım heyecanlar yaşaman çok doğal.
Annene iyi bir arkadaşın olduğunu, uzakta yaşadığı için zaten sık sık görüşme imkanınız olmadığını, bu arkadaşlığın derslerini etkilemeyeceğini açıklamalısın.
Sanırım annen onu tanımak isteyecektir.
Bilgisi dahilinde olan bir arkadaşlığa daha olumlu bakacağını düşünüyorum.