Dulum diye benden vazgeçti

Her şeyden önce sana kucak dolusu saygı ve sevgilerimi sunuyorum.

Haberin Devamı

Sen ne kadar güzel bir insansın. Canım ablacığım, ben 26 yaşında, başından bir evlilik geçmiş, çocuğu olmayan bir kadınım. Ailemin isteği ve ısrarı üzerine istemeden, sevmeden evlendim. Çok kötü bir evlilik yaşayıp, en son olarak  dayaktan hastanelik olunca boşandım. Kimse kolay kolay boşanmaz ama 4 duvar arasında yaşananları da kimse bilemez. Şu an ailemle yaşıyorum. Ah ablam, bir bilsen, boşandıktan sonra birini sevdim, ona yalan söylemedim, durumumu anlattım, güvendim, sığındım ona… Oysa o beni aldattı. Yine de bir süre sonra affettim onu. Her şey yeniden güzel giderken, birden onda garip garip davranışlar başladı.

Telefona cevap vermiyordu, çok sinirliydi. Sonra bir sabah çok üstüne gittim telefonda, bana “ailem evlenmemi istiyor, sorun bu ama ben seni seviyorum” dedi.  “Tamam o zaman evlen benimle” dedim. “Yapamam buradakilerin zihniyeti farklı, ailemi ezip geçemem” dedi.
Kendisi Doğulu... Aramadı, sormadı. 1,5 senelik yaşananları aniden silip attı. Hiçbir şeye değil de, onca emeğime yanıyorum. Ben dulum ya, işte bu yüzden benden vazgeçti.

Çok kırıldım, ağladım, üzüldüm. Hayatımdan giderse gitsin, vazgeçerse vazgeçsin, sevmezse sevmesin de, benim mantığımın almadığı; dul olmak suç mu? Bu benim suçum mu?

Benim gibi insanların, hayatta bir ikinci şansa hakları yok mu? Gecelerce döktüğüm gözyaşımın üstüne hayat kurabilecek mi sence?
Rabbim buna razı gelir mi? Ne olur bana cevap ver abla… Susmak, bu kadar kolay kabullenmek, mümkün mü? Her şeyin bu kadar basit görülmesi, canımı çok yakıyor.
RUMUZ: DULSAM SUÇLU MUYUM

Haberin Devamı

Dediğin gibi kızım, bu basit bir zihniyet… Bu dünyayı tanıyamamış, yaşamı sadece kendi küçük kafesi sanan, çevresine açılamamış, ufku dar insanların zihniyeti olabilir ancak…

Bugün boşanmalar öyle arttı ki, artık hiç kimse, hatta 60 yaşında koskoca insanlar bile, yuvalarının yıkılıp yıkılmayacağından, ortaya bir başkasının çıkıp da yuvaları parçalamayacağından emin olamazlar.

O insanlar, kendi kızları olsa, demek ki, “dayak yiyip otur, ama sakın bize geri dönme” diyecekler… İşte bu acımasızlık ve katılıktalar…
Ben ailesine değil de, o aileyi aşıp, daha uygar bir tavır sergileyemeyen sevgiline kızıyorum aslında. Senin dul olduğunu biliyordu, o halde neden seninle bunca zaman geçirdi… Seni boş yere umutlandırdı, kırıp gitti? Toparlanmalısın kızım, çünkü o sevgini hak etmiyormuş.

Haberin Devamı

Tüm eziyetlerine rağmen onsuzluğa dayanamıyorum

Güzin Abla, ben 20 yaşında, 3 yıllık evli, genç bir kadınım. Eşimi severek evlendim. Onun da beni sevdiğini sanıyordum. Ama artık tam olarak emin değilim Zaten şu anda 6 aydır ayrıyız. Ben annemle birlikte kalıyorum.  Annem ise haklı sebeplerden ötürü eşimden nefret ediyor. Kesinlikle onunla barışmamı istemiyor.

Eşimin evliliğim süresince, dayak dahil, bana yapmadığı eziyet kalmadı. Ama benden bir türlü de vazgeçmek istemiyor. Ben de her şeye rağmen barışmayı düşünüyorum. Ama annemin de duygularını biliyorum. Eminim ki, beni ne kadar severse sevsin, eşimle barışacak olursam, annem beni bir daha görmek istemeyecektir. Bu yüzden annemi de kaybetmek istemem. Ama eşimin yüzünü görünce her şeyi unutuyorum. Kendime engel olamıyorum. Ne olur bana akıl verin, sizce eşimle barışırsam, her şeye yeniden başlar mı? Yine eskisi gibi bana eziyet eder mi? 
RUMUZ: ANNEM Mİ KOCAM MI

Sevgili kızım,  ana yüreği bu, sana eziyet edilmesine katlanabilir mi hiç? Belki birileri “Karı- koca arasına girilmez. Anne bile olsa karışmamalı “ diye düşünebilirler. Ama ben bu şekilde düşünenlerden değilim. Çünkü ben de bir kız annesiyim.

Allah korusun, kızımı döven, ona türlü eziyetler eden, onu ağlatan bir damadım olsa, sanırım onu parçalarım. Evliliğinde içki, işkence, dayak da varmış. İşte bütün bunlara rağmen, bir genç kadının “ kocamı hâlâ seviyorum, onsuz olamıyorum “ diyebilmesine ben şaşırıyorum.
Bu ne biçim sevgi demekten kendimi alamıyorum. Sanırım çok genç yaşta evlendirilmiş olman onu hayatının erkeği olarak görmeni sağlamış. Ona bağlanmışsın.

Ama kızım, unutma ki, insan aşağılanmaya, kötü muameleye katlanamaz.

Katlanmamalı da... Biraz gururun olsun, kendini bu kadar ezdirmek niye? Hem dünyada hiç erkek kalmasa bile, böyle kocan olmasın daha iyi...

Yazarın Tüm Yazıları