Çocuk ve gençlere yönelik şiddete DAİR çarpıcı mektuplar

Ailem beni zorla okuldan aldı

Ablacığım ne olur bana yardımcı ol. 18 yaşındayım. Ailem tarafından zorla okuldan alındım, işe gönderiliyorum. Evin tüm işleri de bana yaptırılıyor. Üstelik ailemden sözlü ve fiziksel şiddet görüyorum.
Pek çok defa evden atıldım. Evin en küçüğü olduğum için bana konuşma hakkı tanımıyorlar. Tüm hayatıma baskı yapıyorlar. Kaç defa intihar etmeye çalıştım ama yaşamayı o kadar çok seviyorum ki, yapamadım...
◊ Rumuz: Hayatı seviyorum

Yaşadıklarım yaşımdan büyük

Ben 4 ay sonra 11 yaşına girecek bir öğrenciyim. Biraz küçüğüm ama yaşadıklarımın yaşımdan büyük olduğuna inanıyorum.
Hatırladığım kadarıyla ilk kez 4 yaşındayken şiddet görmeye başladım.
O zaman geçer diye düşünürdüm. Ancak 8 yaşımdan sonra bana her gün şiddet uygulamaya başladılar.
Babam da annem de psikoloğa gitmiyor. Ama bence kesinlikle bir hastalıkları var.
Bir gün çok önemli bir sınava girecektim. Sınava 5 dakika kala “Git ekmek al” dediler. Sınavın başlayacağını söylediğimde dayak yedim ve geç kaldım.
Bir koruyucu ailenin yanına yerleşmek ya da 12 yaşına gelmeden ailemi mahkemeye vermek istiyorum. Ama çocuklar mahkemeye verebilir mi bilmiyorum. ◊ Rumuz: Şiddet görüyorum

Babamın sesini duyunca titriyorum

Hem fiziksel hem psikolojik şiddet görüyorum.
“Seni okuldan alırım, şu üstündeki de ne, çirkin kız seni” tarzı şeyleri her gün duyuyorum.
11 yaşında bir çocuğum, ne suçum olabilir ki?
Artık babamın sesini her duyduğumda korkudan titremeye başlıyorum.
Eskiden “belki düzelir” diye hayal kurardım. Cevap da veremiyorum, çünkü cevap verdiğimde fiziksel şiddet artıyor.
Bilseydim böyle olacağını hiç dünyaya gelmek ister miydim? Ders ortalamam 100, ev işi de yapıyorum. Bir kedim var, ona anlatıyorum yaşadıklarımı. Ama ona da şiddet uyguluyorlar. Onun ne suçu var? Beni anlayan tek varlık o. ◊ Rumuz: Kedimin suçu ne

Neden dövdüklerini bilmiyordum

16 yaşındayım, bugüne kadar iğrenç şeyler yaşadım. Şiddet gördüm; hem fiziksel
hem de psikolojik.
Doğduğumdan beri annem ve abim neredeyse her gün beni zevkle dövüyor. Hiçbir şey yapmasam da dayak yiyorum. Öldüresiye yumruk atıyorlar.
Bir ara anne oğul o kadar fazla kafama vurdu ki... Artık kafama birisi dokunsa aşırı ağrımaya başlıyordu.
Babam da abimle birlikte beni yere yatırıp, yüzüme oturup gaz çıkarıyordu. Ve bunu defalarca yaptılar. Bir gün abim, üst katta oturan dedemlerin evinden beni aşağıya itti. Hayatım güvende değil. 183’ü aramak istiyorum ama reddedilirim diye korkuyorum.
◊ Rumuz: Bıktım artık