Bunca şeye katlanıp neden ayrılmayı düşünmezler

Bir akraba evliliği, sevgisiz ve mutsuz... Adam çalışmıyor kızcağız genç yaşta tek başına eve baktığı yetmiyormuş gibi bir de tüm birikimlerini kocasının ailesine göndermek zorunda kalıyor... Adam dövüyor, bir de üstüne üstlük, sürekli aldatıyor... Buna rağmen “Sevmiyorum ama alıştım” diyor genç kadın, eşi için... Bu nasıl bir alışkanlık ise... Yıllardır katlanıyor bu adama... Ayrılmak aklından bile geçmediği gibi çocuğu olmuyor diye, terk edecek korkusuyla tir tir titriyor... Küçücük yaşta, hayatı doğru düzgün tanımadan evlendirilen aile kurbanı kızların yaşamına bir örnek bu... Herkes okumalı, görmeli, duymalı...

Paramı aldılar, beni kullandılar çocuğumu öldürdüler

İyi ki varsınız sevgili ablacığım; insanların çıkmaz sokaktan çıkmaları sizin sayenizde...
Derdimi bir Allah bir de ben biliyorum; ama bugün sizinle de paylaşmak istiyorum... Ben ailemle Almanya’da yaşıyorum. Ailem beni 16 yaşındayken zorla akraba evliliğine zorladılar. Türkiye’ye tatile gittiğimde evlendim, evli bir kadın olarak geri döndüm...

KUZENİMLE EVLENDİM
Evlendiğim erkek kuzenimdi; onu buraya getirebilmek için mesleğimi bırakmak zorunda kaldım ve bir hastanede işe başladım. Kağıtlarını yaptırdım evimi tutum ve eşimi Almanya’ya getirdim... 13 yıl oldu; şu an yaşım 31.

Eşim Almanya’ya geldiğinde pek çok zorluklar yaşadım. Bir türlü uyum sağlayamadık birbirimize. Beni çok ezdi ve çok genç yaşta sorumluluk altına girdiğim gibi bir de bana şiddet uyguluyordu... Bunu hiç kimseye anlatamıyordum.
Yaşıtlarım gezip tozarken, ben ev geçindirmek zorundaydım. ışin dışında, bir de temizlik işine gidiyordum; hafta sonları...
Evlendikten 3 ay sonra hamile kaldım.

HAMİLEYKEN BENİ DÖVDÜ ÇOCUĞUMU KAYBETTİM
Eşim bir işe girememişti ve ben tek odalı bir evde kirayla oturuyordum... Kazancım iyiydi, biraz birikim yapmıştım... Çünkü daha o yaşta hayata karşı korkaktım... Hamileydim; doğum iznine ayrılacaktım ama bir yandan da çocuğuma bakabilmek için çalışamayacağımı da düşünüyordum...Bu yüzden çocuğum için birikim yaptım.

6 buçuk aylık hamileyken kayınbabam telefon açtı ve Türkiye’deki kızlarının okuması için şehirden ev almak istediğini, parası olmadığı için bizden para beklediğini söyledi. Eşim çalışmıyordu ki... Çalışan bendim üç ayrı işte çalışıyordum, kendi geleceğim ve çocuğum için biriktirdiğim parayı istiyorlardı benden. Eşim, “Yollarız parayı baba”, diye telefonu kapattı. Ardından da “Bankaya gidelim parayı babama yollayalım” dedi. Bense “Olmaz o paraya ihtiyacımız olacak. Çocuk doğunca ben çalışamayacağım, sonra bize kim bakacak, kiramızı nasıl ödeyeceğiz?”, diye anlatmaya çalıştım. Eşim beni destekleyeceğine, babasının isteğini geri çeviremedi. 17 bin euro’yu yollamamak için karşı çıktığımdan beni yine çok dövdü ve ben o gece daha 18 yaşında olmama rağmen, çok kötü bir şekilde hastanelik oldum. Eşim belimi karnımı tekmelemişti, bu yüzden kanama oldu... 24 saat sonunda çocuğumu dünyaya getirdim; oğlumu yanıma koymuşlardı ama bebek yaşamıyordu. şu an yaşamış olsaydı 13 yaşında bir oğlum olacaktı. Maalesef eşimin ve kayınpederimin yüzünden oğlumu kaybettim. Ve ben hastanede, koma halindeyken eşim benden imza alarak yine de o parayı çekti, babasına yolladı...

KAYINVALİDEM ETRAFA KISIR OLDUĞUMU SÖYLEDİ
Hep belki düzelir düşüncesiyle evliliğimi bir şekilde devam ettirmeyi düşünmüştüm. Bu yüzden ayrılamıyordum.
Biz hep çalıştık, o her birikimimizi ailesine yollamaya devam etti. Bize hiç para bırakmıyordu, varsa yoksa ailesi...
Bu arada benden çocuk istiyorlardı... Aradan 7 yıl geçmişti ve ben hamile kalamıyordum. Kayınvalidem etrafa kısır olduğumu yayıyordu. Beni yaraladılar, yüreğimde bir evlat acısı oluşmuşken, hem de onlar yüzünden çocuğumu kaybettiğim yetmiyormuş gibi; bir de bu sözlerle beni üzüyorlardı. Tüm paramızı onlara yolluyorduk; ben burada tek göz odada oturuyordum... Özel bir eşyam bile yoktu; alamıyordum çünkü...

EŞİMİ BAŞKASIYLA EVLENDİRMEK İSTEDİLER
Bir de üstelik eşim hep başka kadınlara gidiyordu, beni aldatmakla meşguldü. Çok acı çekiyordum... Eşimin babasıyla annesi, çocuğum olmuyor, diye eşimi evlenmeye ikna etmeye çalışıyorlardı. Kayınpederim beni aradı “Kısırsın sen, çocuğun olmuyor, oğlumun geleceğini mahvetme”, dedi. “Sana 7 ay mühlet veriyorum oldu, oldu; olmadı oğlumu yeniden evlendireceğim. Türkiye’ye gelsin gelinimiz hazır.” dedi. Çok ağrıma gitti... Hem de o gece Kadir Gecesi’ydi... Sabaha kadar ağladım. Allah’ıma dualar etim yüreğim yaralı bir şekilde ve uyuya kalmışım. Bir rüya gördüm; bir hamile kadın geldi yanıma, “Ağlama, 3 ay içinde sen de hamile kalacaksın”, dedi... O rüyadan uyandığımda heyecanla telefona sarıldım, kayınvalidemi arayıp, “3 ay sonra hamile kalacağım, bizi ayırmayın” dedim. Eşimle sevişerek evlenmemiş de olsam, zamanla ona alışmıştım. Alışmak sevmekten daha zormuş... Kayınvalidem, “Kısırın çocuğu mu olurmuş, o bir rüya.” diye telefonu suratıma kapadı.

DAYANACAK GÜCÜM KALMADI
Paramı aldılar, beni kullandılar çocuğumu öldürdüler, şimdi kullanılmış bir mendil gibi beni atacaklardı... Ümidimi kestim... Artık ne olacaksa olsun, diye bekliyordum ki o ay sonu doktora kontrole gittim ve hamile olduğumu öğrendim... ınanın sevinç gözyaşları döküyordum... Artık hamileydim... Kayınvalidem çok bozuldu... Bunu beklemiyorlardı, planları altüst olmuştu... Allah çok büyük ve iyilerin yanındadır... Buna inanıyorum... Ama bu defa da illa oğlan olacak, diye baskı yapmaya başladılar. Allah onu da kalbime göre verdi ve bir oğlum oldu. Oğlum 7 aylıkken tekrar hamile kaldım, peşinden bir kızım oldu... şimdi 5 yaşında bir oğlum, 3 buçuk yaşında bir kızım var...

Artık mutluluğu buldum derken, eşim özellikle de Rus kızlarından kendini kurtaramadı. Her şeyi yapıyorum onu eve bağlamak için ama olmuyor ablacığım. Üstelik ben tüm yaşadıklarıma rağmen genç gösteriyorum, gayet bakımlı derli toplu, düzenli bir kadınım. ınanın ki, iki çocuk annesi gibi göstermiyorum... Aslında, dayanacak gücüm kalmadı. Eşimin bu durumu yüzünden ayrılmayı düşünüyorum ama yine de son kez olsun, evliliğime bir şans daha vermek istiyorum.
***Rumuz: Yakamoz