Boşanıp da kayınvalidemi mutlu mu edeyim?

Merhaba Güzin Abla... Biz eşimle birbirimizi severek evlendik. Daha çok onun bana ilgisinden etkilendim, sonra karakterini anladıkça ona daha da bağlandım ve evlenmeye karar verdik. Daha o zamanlarda eşimin annesinin yani kayınvalidemin benden pek hoşlanmadığını, ailemi sevemediğini hissetmiştim. Ama oğlunun hatırına düzeyli bir ilişki içinde yaşar gideriz, sevgi olmasa da saygı ile yürütürüz diye düşündüm. Ne yazık ki öyle olmadı.
Kayınvalidemin her hareketime kusur bulması, aşırıya kaçan beklentileri, hiçbir sebep yokken küsüvermesi, telefonlarıma çıkmaması, tüm özel günleri küs geçirip eşimle aramızda huzursuzluk yaratması bitmedi bir türlü. O yüzden de eşimle kopma noktasına geldik.
Kafamı dağıtmak için annemle akraba ziyaretine gittiğim bir gün meydanı iyice boş bulmuş, eşime benim onu sevmediğimi, asla benden çocuk yapmaması gerektiğini, aksi halde ömrü boyunca benden kurtulamayacağını söylemiş.
Üstelik ben çalışan, eşinden 13 yaş küçük ve çok da güzel bir kadınım.
O günden sonra eşim sevgimden şüphe duymaya başladı, bunu anladım. Annesiyle aramı düzeltmemi istiyor, “Anneme tek başına git, görüş” deyip duruyordu. Evliliğim için gittim görüştüm. Suçlu duruma düşmemek için midir bilmem, bana iyi davrandı. Ama sonrasında her gün çağırmaya, beklenti üzerine beklenti eklemeye başladı.
Elimden gelenin fazlasını yaptım, ailemi bir gördüysem eşimin ailesini on gördüm, kullandığım kelimeleri özenle seçtim.
Bir süre görüştükten sonra yine telefonlarımı açmamaya, mesajlarıma dönmemeye başladı. Ziyarete gittim, kapılar açılmadı. Durumu tekrar eşime anlattım ve kenara çekildim. Eşim o günden sonra bana bir şey yansıtmadı ama geçmişte yaşadıklarımdan dolayı içim huzursuz. Daha ilişkimiz yeni yeni iyileşiyorken, yine başa dönüldü. Kalıp savaşayım mı? Yoksa boşanıp da eşimin annesini mutlu mu edeyim? Eşimi seviyorum ama bu huzursuzluk nereye kadar sürecek böyle?
Kafam çok karışık. Bu olaylar başladığından beri eşimle cinsel hayatımız bile eskisi gibi değil. Yanlış karar vermekten korkuyorum.
◊ RUMUZ: KAYNANA DERTLİSİ

YANIT

Şu kayınvalidelerle gelinlerin savaşı sonsuza kadar bitmeyecek, bundan eminim. Kayınvalideler asla oğullarını paylaşmak istemiyor, onun sevdiği kızı asla benimsemiyorlar. Evlatlarına sevecekleri bir eş yerine kendi kafalarına uyacak, daha çok kendilerine hizmet edecek, boyunduruğu altına girecek bir gelin bulmak istiyorlar. Zaman zaman bunu başarıyorlar da... Oğullarını ne kadar mutsuz ettiklerinin farkına varsalar bile pes etmiyorlar.
Şu anlattığın hikayede incir çekirdeğini dolduracak bir sorun göremedim sevgili kızım. Tabii doğru söylüyor, bazı olayları saklamıyorsan. Eşinin annesi seni sevmemiş, sevmeyecek de... Oğluna senden çocuk yapmamasını tembih etmiş, o derece!
Aslında ben de sana aynı şeyi söyleyeceğim. Eşinden emin olmadıkça, ona güvenmedikçe çocuk yapma kızım. Sana kayınvalideni sevindir, eşinden boşan demiyorum, sakın yanlış anlama. Tam tersine, sonuna kadar mücadele etmelisin, yuvanı kurtarmak için elinden geleni yapmalısın. Eşinden uzak durmak yerine tam tersine ona sevgiyle yaklaşmalısın.
Ama artık kayınvalidene boyun eğmekten, onu memnun edeceğim diye her türlü oyununa ayak uydurmaktan vazgeç.
Eşine de söyle, “Yeter artık, eğer beni istiyorsan, beni zorlama, anneni memnun etmem mümkün değil.
Bu yüzden bundan sonra onunla görüşmek istemiyorum, sadece bayramdan bayrama... Ancak bu şekilde belki huzur buluruz” demelisin.
Kayınvalidenden ne kadar uzak durursan, o kadar rahat edersin. Bırak istediği kadar eşini doldursun sana karşı, o da koca bir adam, hâlâ bebek gibi annesinin dolduruşuna geliyorsa sana uygun değildir, seni mutlu edemez. O zaman ayrılmayı düşünebilirsin...