Babam tüm paramı çapkınlıkta yedi

Güzin abla merhaba... Ben 23 yaşında bir genç kızım.
Annem yaklaşık 10 sene kanserle savaştı ama kurtulamadı, 2.5 sene önce vefat etti. Vefat ettiğinde 43 yaşındaydı. Ben de, 14 yaşındaki erkek kardeşim de bu durumdan fazlasıyla etkilendik. Şimdi bütün odak noktam kardeşim; ona anne yokluğunu hissettirmemeye çalışıyorum.
Diğer taraftan benim 4 yıldır devam eden bir ilişkim var. Ama nişan-düğün yapmak için kardeşimin biraz daha büyüyüp kendi ayakları üzerinde durmasını istiyorum.
Acılı günlerimde sevgilim de, ailesi de bana manevi anlamda çok destek oldular, haklarını yiyemem. Gayet sorunsuz bir ilişki. Ancak ne sevgilim ne de ailesi bu ilişkiyle alakalı ciddi bir adım atma konusunu konuşuyor, işte bu durumdan tedirginim.
Asıl sıkıntıma gelince... Ben 18 yaşından itibaren hem okuyup hem de çalıştım. İhtiyacımız olduğu için değil, kimseden bir şey istemeyi sevmediğim için. Kazandığım paranın yarısını da biriktirsin diye babama verdim düzenli olarak. Annem sağken birikiyordu da, son 2 senedir verdiğim tüm paralar suyunu çekti. Babamdır, tabii ki kullanır, buna söz edecek biri değilim. Beni okuttu, büyüttü ama 5 senelik çalışmanın karşılığında da insan bir birikimi olsun istiyor.
En az 20-30 bin lira birikimim eriyip gitti abla... Hem babamdan para istemiyorum, hem para veriyorum, hem evin eksiğini görüyorum. Yoruldum yine de ses etmedim. Ta ki işin içyüzünü anlayana kadar.
Babam bana “Param yok, o yüzden harcıyorum” derken gördüm ki o parayı çapkınlık için harcıyor, birçok kadınla görüşüyor. Bunu öğrenince verdiğim parayı kestim.
Öyle ağırıma gitti ki bu olanlar... Kızına gelince para yok, kadınlara gelince var...
Bazen ne olduğu belirsiz kadınlara para yedireceğine evlensin bari diyorum ama annemin yerine başka bir kadınla yaşamayı kaldıramam da. Ben evlenip gideyim, ondan sonra evlensin diyorum. Ama onun için de kardeşimin biraz büyümesi lazım.
Öyle doluyum ki. Her şeyi bilip ses çıkaramamak çok zor. Ne olur bana bir akıl ver abla...
◊ RUMUZ: ÇOK YIPRANDIM

YANIT

Sevgili kızım, çok dolu olduğunu anlıyorum. Zaten anneni gencecik yaşında kaybetmenin acısını yaşıyorsun. Buna bir de babanın sana ve kardeşine sahip çıkmak yerine uçarılık yapması, sizi kendi halinize bırakması eklenmiş.
Üstüne üstlük yıllardır çalışıp biriktirdiğin parayı başka kadınlara yedirmiş ki bu haliyle hayata küsmene yol açmış. Ama dediğin gibi sana manen destek olan bir sevdiğin varsa, onunla evlenmeyi de düşünüyorsan, fazla beklememelisin. Erkek kardeşinin biraz daha büyümesini beklemen aslında çok vicdanlı bir davranış, ama bu şekilde devam etmen de zor.
Bana kalırsa bir an önce evliliği düşün. Bu kardeşine kucak açmana, onunla ilgilenmene engel değil. En azından huzurlu olursun, paran sende kalır, aileni kurarsın.
Sana tavsiyem; evlenirken büyük beklentilerin olmasın, sevdiğin genci zorlamadan mutlu bir yuva kurmaya bak. Ona da kendine de dilersen sevgi dolu bir ortam yaratmayı başaracağına inanıyorum.
Baban da isterse yeniden evlensin, hiç değilse ondan ona sürüklendiği saçma bir hayat yaşamaz, evini ve yuvasını bilir.
Onu suçlamadan önce bir düşün, mutsuzluğundan böyle yapıyor olabilir, biraz daha hoşgörülü olmaya çalış.