Ayrılmak istiyorum beni bırakmıyor

Güzin Abla, ben 21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Ailemle aram hiç iyi değil. Ne babamla, ne de annemle anlaşabiliyorum. Hiçbir şeyimi onlara anlatamadım bu yaşıma kadar. Bu nedenle sana yazıyorum.
1 buçuk sene önce biri çıktı karşıma. Onunla güzel günlerimiz oldu. Ama o kadar saf, o kadar masumdum ki... Hiçbir şekilde kötü bir yanı olabileceğini düşünmüyordum.
Kavga ediyorduk, haklı olsam bile kızıp bağırmıyordum ona, hep iyi yanını görüyordum. Ama aklım başıma yeni yeni geliyor. Ben bunları hak edecek ne yaptım? Sevgiye ihtiyacım vardı. Sevilmek istedim. Ama o hep bana çok kötü davrandı.
Beni çok üzdü, şiddet uyguladı. Oysa ben ona sıkıştığında para yardımı bile yaptım. Şimdi o kadar pişmanım ki...
Onu bıraktım, ondan kurtulduğum, bu ilişkiyi bitirdiğim için çok iyi hissediyorum kendimi. Ama o hâlâ kabullenmiyor.
“Sen benim özelimsin” diyor. Cinsel birliktelik yaşamadık ama birkaç kez öpüştük. Bunun için bile kendimi suçlu hissediyorum. Artık beni gerçekten seven biriyle mutlu olmak istiyorum. Ne olur bana yol göster.
◊ Rumuz: Mutsuz aşık


YANIT

Sevgili kızım, kendini suçlu hissetmene hiç gerek yok. Ancak sen ona hep çok iyi davrandığın, hep onu düşündüğün, para yardımı bile yaptığın için işte sana böyle eziyet etmiş.
Bir tür aşağılık duygusuna kapılmış.
Senden maddi ve manevi anlamda yararlanmış. Mutlaka cinsellik yaşaman şart değil ama o seni sahiplenmiş. Çünkü sen ona sadık bir köle gibi davranmışsın.
Elbette ki onun kişiliğinden kaynaklanan, aile terbiyesi, yaşam düzeyiyle ilgili sorunları var, bu belli.
Kadına kötü davranmak belki de babasının annesine karşı tutumundan ileri geliyordur. Ama sen bunları çekmek zorunda değilsin tabii ki. Ondan ayrılmakla çok iyi etmişsin. Asla kararından vazgeçme, gerekirse ailene de anlat ve onlardan yardım iste.