Annesi olanları kıskanıyorum

Ama şimdi... Kıskanıyorum. Kıskanırken de utanıyorum. Yakışır mı Nevin diyorum!... Sen artık annesin. Büyüdün, kocaman oldun diyorum. Ama kendime söz geçiremiyorum. İliklerime kadar kıskanıyorum. Ağlıyorum...
Annesi olanları kıskanıyorum. Zamanında doyasıya öpüp koklayamadığım, şu kahrolası hayat mücadelesi yüzünden yanına gidip de doya doya kucaklayamadığım annemi özlüyorum. Keşke diyorum, ağlıyorum.
Büyümek göreceli. Büyümüştüm, kocaman olmuştum. Ama annem gidince yine küçüldüm. Meğer yarım kalmışım. Annem yanımdayken tammışım.

ANNE CANDIR, YOLDAŞTIR

Seneler önceydi... Annemin şımarık, en küçük evladı olduğum yıllardı. İşyerime, çok sevdiğim daha çok da saygı duyduğum 79 yaşında emekli öğretmen bir müşterim geldi. Her zaman randevusunu ihmal etmeden gelen öğretmen hanım o gün randevusuz gelmişti. “Nevin kızım bu akşam İstanbul’a yolcuyum, beni arada al” demişti.
Çok telaşlı, bir o kadar da heyecanlıydı. “Hayırdır teyzeciğim, ne bu acelen” dedim. Yüzüme manidar baktı. Ve “Annemi ziyarete gidiyorum” dedi. Şaşkınlığım yüzümden belli olunca da “Nevin kızım, biliyorsun yarın Anneler Günü... Annemin mezarını ziyaret edeceğim” dedi. Yaşadığım şoku anlatacak kelime bulamıyorum.
Hayat böyle bir şey. Elimizdeki servetin kıymetini anlamak için illaki yitirmemiz mi gerekiyor?.. Sizler, annesi olanlar, annesi ile gülüp oynayanlar... Anneler Günü geliyor. Bilin ki sizler, annesi olanlar “O GÜN” ellerinizde hediyeleriniz, çiçeklerinizle annenizin kapısını çalıp, yanağına öpücük kondururken, birileri, benim gibi anne kaybı yaşayan birileri “O GÜN” acı çekiyor.
Annenizin kıymetini bilin. Benim yerime de annenizi öpün, kucaklayın. Bilin ki anne candır, anne yoldaştır, anne sizi tamamlayandır.
Anneler Gününüz kutlu olsun.
Rumuz: Nevin P.

Annenizin kıymetini sağken bilin

Her yıl Anneler Günü yaklaştıkça, hep aynı düşünce beliriyor kafamda. Özellikle de annemi kaybettiğimden beri...
Diyorum ki, anneleri yanında olanlar için çok keyifli bir gün bu. Annelerine sevgilerini bir kez daha gösterebilmek, onun sıcacık yanaklarından öpebilmek, onun gülümseyen mutlu yüzünü görebilmek için ne güzel bir gün.
Ama ya annesi yanında olmayanlar? Ya annesini kaybetmiş olanlar? İşte benim düşündüklerimi yazmış bu okurum. Duygularını çok güzel anlatmış. Bir de üstelik annelerin kıymetini daha sağken bilmek gerektiğini bir kez daha hatırlatmış.
Annelerini kaybetmiş okurlarım, lütfen okuyun, kendi duygularınızı bulacaksınız bu satırlarda.
Tıpkı benim gibi...