Ailesi yüzünden ayrıldık

Merhaba, ben 22 yaşındayım. Kız arkadaşımla aynı yaştayız. Onunla 3 yıllık bir ilişkimiz var ve şu an kafam karmakarışık. 3 yıl önce ikimiz de aynı kurumda işe başladık. Tanıştık, kafalarımız uyuştu. Evlilik hayaliyle bir yola başladık. Fakat benim, ailemin yaşadığı şehre tayinim çıktı. Bu yüzden başlarda kız arkadaşım ailesine anlatmadı ilişkimizi. 6 ay bu şekilde devam ettirdik.
Bu arada ben aileme konuyu açtığımda onlar da vazgeçmemi istediler. Onlara vazgeçmeyeceğimi ve evleneceğimi dile getirdim.
Bir süre sonra kabul ettiler.
Birbirimizi yakından tanıdık ve sevgimiz her gün katlandı. Sonrasında ailesine konuyu açtığında ailesi şiddetle karşı çıktı ve tek sebebi kızlarının evlenince başka şehre taşınacak olmasıydı.
Bu yüzden benimle tanışmayı bile istemediler. Kız arkadaşım ailesine çok bağlı olduğundan, ilişkimizi bitirmek istedi. Ben de kabul ettim. Fakat bir süre sonra onu bu ilişkiye devam etmek için ikna ettim.
Ailesinin de her türlü şartını kabul ettiğimi söyleyerek, ailesiyle görüşmeye gittim. Şartları, onların bulunduğu şehre ya da daha yakınlarına tayin istememizdi. Kabul ettim, tayin için istekte bulunduk. Kız arkadaşımın tayini benden önce çıktı. Ailesine 5-6 saat uzaklıkta bir şehre gitti. 6 ay sonra yeni tayin döneminde, ilk 2 sıraya onun ailesinin olduğu şehre tayinimi istedim ve tayinim çıktı.
Ailesinin bulunduğu ilçeye sadece 1 saat uzaklıkta bir yere atandım. İşe başlamadan önce ailemle görüştüm, sevgilimi istemeye gitme kararı aldık. Karşı taraf ise şu an erken olduğunu ve bir süre ailelerin tanışması gerektiğini söyledi.
Kız arkadaşımın farklı bir şehirde yalnız yaşıyor olmasından bu zamanı uzatmanın anlamsız olduğunu düşünerek bir an önce ciddi bir yola girmek istediğimi belirttim.
Kabul etmediler. Ailelerin tanışması niyetiyle tekrar aradığımda, ailesi bu sefer tanışmayı da kabul etmedi. Bunun üzerine sevgilimle kavga ettik.
Her şeyin bittiğini, artık devam edemeyeceğini, ailesinin kabul etmediğini söyledi.
Ben onun için her şeyimi bırakıp onun ailesinin olduğu yere geldim ama o sevgimizi yok saydı. Ne yapmam lazım, çok kararsızım. Tek düşündüğüm ilişkimizin devam etmesi ve evlenmemiz...
◊ Rumuz: Yardımcı ol

YANIT
Sevgili oğlum çok üzgünüm, sana ve ailene çok büyük saygısızlık yapmışlar. Ve eminim sen ağzınla kuş tutsan bile, seni istemeyecekler.
Çünkü aslında kızlarından hiçbir şekilde ayrılmak istemiyorlar.
Hatta belki de bencilce bir duyguyla kızlarını kimseye layık görmeyip, evlenmesini de istemiyorlar.
Uzun süreden beri sevdiğin kıza ulaşmak için çırpınıp duruyorsun.
Ondan başka bir şey düşünmüyorsun ve kariyerini, aileni, kendi yaşamını bir kenara atmış durumdasın. Saplantılı bir şekilde sevdiğin kızı istiyorsun. Ama ne yazık ki o senin gibi değil.
Senin onu sevdiğin ve değer verdiğin kadar sana düşkün görünmüyor.
Onun için de ailesi senden çok daha ön planda. Ve onların sözünden çıkmamayı tercih ediyor.
O halde artık boş hayaller kurmaktan vazgeç bence...
Sevgi öyle güçlü bir duygudur ki, her türlü engeli yener. O kız seni gerçekten sevseydi, mutlaka sana koşardı. 

Annemden utanıyorum
Ben 25 yaşındayım. Annemle babam ayrı, ama aynı evde yaşıyorlar... Aslında kâğıt üstünde hâlâ evliler ama duygusal bağları kalmadı. Annem işe başladı, 3 senedir tanıyamıyorum kendisini.
Bir adam var, onu sürekli eve getiriyor. Ben şüphelendim ama her defasında inkâr etti. Bir gün telefon kayıtlarına baktım, yazışmaları sevgili olduklarını kanıtladı. Yalnız bu adam da evli. Annemin o adama karşı içinde öyle büyük bir sevgi var ki, anlatamam. İnkâr etse de belli oluyor. Annemden utanıyorum.
Küçük bir kardeşim var, babam hasta...
Bir ara gidip adamın eşiyle konuşsam diye düşündüm ama annem beni sürekli tehdit ettiği için cesaret edemedim. Sizce ne yapmalıyım?
◊ Rumuz: Tehdit 

YANIT
Sevgili okurum, annenin ruh sağlığı gerçekten yerinde olmayabilir. Her şeyden önce beraber olduğu adamı hasta babanın da yaşadığı eve getirmek, iki evladının yanında misafir etmek pek uygun bir davranış değil. Sen 25 yaşında olduğuna göre, annenin de en az 45- 50 yaşlarında olması gerekir ki bu yaşlarda menopoz nedeniyle de bunalımlı bir döneme girdiği düşünülebilir.
Kadınlar bu dönemde yaşlandıklarına, artık kadınlıklarının bittiğine, aşka sevgiye zamanlarının kalmadığına inanabilirler.
Bu onları olmadık maceralar yaşamaya yöneltebilir.
İşte annenin de durumu bu olmalı.
Ondan utanmak yerine, onu anlamaya çalış. Onu bir uzmana gitmeye ikna edersen, zaman içinde düzelebileceğini umuyorum. Ama sakın aşırı tepki göstererek babana ya da adamın eşine kuşkularını anlatmaya kalkışma.
Bir aile faciasına neden olursan hepinizin hayatı kararır.