Affetmek büyüklüktür derler, o halde beni affet!

Aslında bocalıyor, ne yapacağını bilmiyor.
Eşini sevmek istiyor yeniden... Bu arada can arkadaşı onu kınıyor ve uzaklaşıyor.  Ama işte en çok ona ihtiyaç duyduğu bir zamanda, bu onu çok yaralıyor. Buradan ona sesleniyor; “Beni affet bu zor günümde yalnız bırakma” diye...

Evliyken bir başkasına ilgi duydum diye en yakın arkadaşım benle konuşmuyor

Güzin Abla, ben 22 yaşındayım. Beni gerçekten seven biriyle 4 yıldır evliyim, bir de bebeğimiz var.
Eşim iyi bir insan, içinde ne varsa dilindedir. İlk zamanlar hataları o kadar gözüme batmıyordu. Bana uluorta herkesin içinde çok rahat küfür etmesi, sürekli iş değiştirmesi, her konuda aceleci davranması, kişisel bakımına dikkat etmemesi ve buna benzer şeyler...
İnsan aşıksa, seviyorsa, gözü bir şey görmüyor, benim de görmüyordu. Gel gelelim doğumdan sonra ben değiştim abla, şimdi her şeyi batıyor bana. Mesela ağız kokusu, sigara, sarmısak kokusu delirtiyor beni. Sürekli “dikkat et” diye ikaz ediyorum ama değişen bir şey yok.
Çocuk olduktan sonra daha sinirli biri oldum. Uykusuz kalıyorum, ev, iş, çocuk derken kendimi unutuyorum. Eşimle üç kelime konuşuyorsak o da benim zorumla, kesin ikincisinde kavga ediyoruz. Beni anlamıyor.
Oysa ki ben ilk günlerdeki gibi ilgi ve sevgi istiyorum. Maddi durumumuz çok iyi değil, bunu hiçbir zaman sorun etmedim. İşsiz kaldı hep arkasında durdum. Tek istediğim ilgiydi, yardımdı.

TEK LAFI BENİ MUTLU EDİYOR

Şimdi asıl konu, hep kınadığım şeyi yaptım, başkasına ilgi duymaya başladım belki ilgiden de öte.
O beni gerçekten anlıyor. Tüm ailevi sorunlarımı biliyor. Bana çok ama çok iyi davranıyor. Tek lafı bile beni mutlu etmeye yetiyor. Bana değer veren küfür etmeyen biri var, diyorum, rahatlıyorum.
O ne olursa olsun eşimden boşanmayacağımı, yanında kalacağımı biliyor. Ben artık onunla kesinlikle konuşmuyorum. Kendimi toplamam gerekiyor. Bazen nefes alamıyorum, ona ihtiyacım var ama aramıyorum. Mutlu değilim ama bu duruma alışmaya zorluyorum kendimi.
Öte yandan her derdimi anlattığım hep yanımda olan bir arkadaşım, bu durumu öğrendi ve beni anlamadı. “Nasıl bir başkasına ilgi duyarsın”, dedi, beni suçladı...
Şu an benimle konuşmuyor oysaki ben ondan, ne olursa olsun yanımda olmasını beklerdim. Çünkü en çok şimdi yardıma ihtiyacım var. Bu durumu öğrenmişken omzuna yatıp ağlayacağım tek insan oydu. Şimdi sevdiğim de arkadaşım da, ikisi de yanımda yok; bunalımdayım. Kendimden nefret ediyorum, ben nasıl böyle bir insan oldum?

EŞİME YENİDEN AŞIK OLMAK İSTİYORUM

Şimdi tek bir isteğim var eşime tekrar aşık olmak. Biliyorum ki ne olursa olsun, ben onsuz yapamam, her şeye rağmen onu seviyorum sadece yaptıklarından dolayı soğudum. Şimdi “seven insan nasıl başkasına ilgi duyar?” diyeceksiniz; bunu bende bilmiyorum. Bu zamana kadar hep ona şans verdim, şimdi evliliğime şans veriyorum, kurtarmaya çalışıyorum. Her insan hata yapar hayatta...
Benim de yaptığım en büyük hata bu. Sizden bir isteğim var; bu yazımı lütfen yayınlayın, bana darılan arkadaşım her gün sizi okuyor, ona buradan sesleniyorum: Arkadaş dediğin zor günde de iyi günde de yan yana olmaktır. Kimse asla yapmam demesin kimin ne olacağı belli olmuyor.
Ben büyük konuştum etrafımda böyle olaylar oldukça kınadım ve başıma geldi, ama kendimi topladım. Canım arkadaşım seni çok seviyorum zor günümde beni yalnız bırakma. Sen de gidersen beni bu bunalımdan kim çıkartacak? Emin ol senin başına böyle bir şey gelseydi ben seni asla bırakmazdım.
Ablacığım, lütfen bu yazıyı yayınla. Belki senin sayende barışırız.

Rumuz: Beyaz kuş