Güzin Abla

Ben 40 yaşındayım. 20 yaşında bir kıza âşık oldum. Şu an abi-kardeş ilişkimiz var ama onu çok kıskanıyorum.

Merhaba Güzin Abla, ben 40 yaşında ama 30 yaşlarında gösteren bekar bir adamım. Evliliğin ne kadar kutsal olduğunu bildiğim için laf olsun diye evlenmem.
O yüzden bu yaşıma kadar da bekar kaldım.
Bundan 1.5 yıl evvel birisiyle tanıştım ve ona görür görmez âşık oldum.
Normal arkadaşlığımız esnasında bu kişinin daha 20 yaşında olduğunu öğrendim.
Ama kendisi hal ve hareketleriyle daha olgun duruyordu.
Yaşını öğrendikten sonra kahroldum ve ona bu durumu açıkladım.
İlk görüşte âşık olduğumu ama yaşı dolayısıyla çevresindekilerin beni kabul etmeyeceğini bildiğimden dolayı kendisini kız kardeşim olarak gördüğümü söyledim.

İlk defa cesaret edip bir kıza karşı duygularımı açıkladım ve çıkmaya başladık. Ama onun beğenmediğim özelliklerini söyledim ve “güzel değilsin” dedim. Şu an ilişkimizde soğuk rüzgarlar esiyor.

Merhaba Güzin Abla, 28 yaşındayım ve 5 aydır işsizim. Daha öncesinde 1.5 yıl kadar çalıştım. Çalıştığım yerde bir kızla tanıştım. Kendisi 26 yaşında. Tanıdığım en iyi insan sanırım. Sevecen, iyi kalpli, mutlu, hareketli, düşünceli, zeki, yemek yapmayı seviyor, güzel gülüyor, şarkı söylüyor, dans ediyor...
Hayatta her şeyden korktum, nedeninden emin değilim. Belki de annemi erken yaşta kaybettiğim için ama onu hatırlamıyorum bile. Ve şimdiki annem çok iyi biri.
Yani sevgi sorunu çekmedim. Bu durumu kimseyle paylaşmam, fakat o bir şekilde hissetmiş.
Bu zamana kadar hiç sevgilim de olmadı. Cesaret edememiştim, hep platonik sevdim. İlk defa bu arkadaşımla konuşmaya cesaret edebildim.
Onunla çok iyi anlaşıyorduk. “O kızla evlen” dedim kendime...
İlk başta beni arkadaş olarak gördüğünü söyledi, sonra mesajlar, hediyelerle ikna ettim, çıkmaya başladık. Her şey iyi gidiyordu, sonra ben saçmaladım.
Bir hafta kadar sonra ona çok güzel olmadığını söyledim, ağladı.

Erkek arkadaşım bir kadına tecavüz ettiği iddiasıyla hapse girdi. 4 ayın sonunda ise suça dair bir delil bulunamayınca serbest bırakıldı. Artık onunla görüşmek içime sinmiyor ama bir şans vermeli miyim, bilemiyorum.

Merhaba Güzin Abla, ben Fransa’da yaşayan genç bir işkadınıyım. Yaklaşık altı ay önce Türk kökenli genç bir işadamıyla tanıştım ve görüşmeye başladım. Birkaç ay görüştük.
Daha sonra bu adam tecavüz suçuyla hapse girdi. Öğrendiğimde günlerce kendime gelemedim.
Fransa’nın ünlü gece kulüplerinden birinin sahibi olan bir kadına, uyuşturucu kullandıktan sonra tecavüz ettiği iddia ediliyordu.
Dört ay hapiste kaldı. Yapılan incelemeler sonucunda bu suça dair bir delil bulunamayınca serbest bırakıldı.
Ayrıca yapılan testlerde uyuşturucu kullanmadığı da ortaya çıktı. Ama kadın, kendisine tecavüz edenin o olduğu konusunda ısrar etti ve üst mahkemeye başvurdu. Dava hâlâ devam ediyor.
Tüm bunlar olurken, ben bu adamın abisinden, onun altı yıl önce de tecavüz suçlamasıyla tutuklanıp, serbest bırakıldığını öğrendim.
İkinci şok oldu bu benim için. Ailesi ve arkadaşları iki suçlamanın da onun terfi dönemine denk geldiğini söyleyip, bu işin içinde başka bir şeylerin olduğunu düşünüyor ve araştırıyorlar.

26 Kasım’da nişanım var. Ancak sözlüm çok değişti. Artık her yaptığını yüzüme vuruyor, kendi hatalarını hiç görmüyor. Her şey daha kötüye gider mi? Yoksa gerçekten bunlar arada olabilecek sıkıntılar mı?

Merhaba Güzin Abla ben 23 yaşındayım, sözlüm ise 30... Sözlümle 5 sene önce tanıştık. Ancak aramızda geçen ufak bir tartışma sonrasında onunla görüşmeyi kestim.
Bir sene önce yeniden görüşmeye başladık, 26 Kasım’da da nişanımız var. Fakat ben kararsızlık içindeyim. Tartıştığımız zamanlar gerçekten büyük bir şüphe duyuyorum, aramız iyiyken ise hayatımı güzelleştirenin o olduğunu düşünüyorum.
Beni şüpheye düşüren onun egosu ve şımarıklığı. Asla inkar etmeyeceğim...
Benim için çok güzel şeyler yapmıştır. Özel günlerimizi unutmaz, ya çiçek ya da hediye alır...
Çok güzel bir evlilik teklifi aldım, sözüm de nişanım da her şey istediğim gibi oluyor. Ben ne dersem ne istersem ona “tamam” diyor.
Sözlümle İstanbul’da yaşıyoruz, ikimizin de ailesi burada... Benim 1 buçuk senedir emek verdiğim bir işim var.
Onun da 6 aydır çalıştığı bir iş.

Sevgili ablacım, size sürekli olarak hayatından, evliliğinden, eşinden, sevgilisinden yakınan insanlar yazıp duruyor. Ben de düşündüm, size mutlu evliliğimi, bu konudaki duygularımı ve kendi kendime koyduğum bazı kuralları aktarmak istedim.

Eşimle tanıştığımda daha 19’umda bile değildim. Onu görür görmez “İşte bu” demiştim. Daha önce kimseye karşı böyle şeyler hissetmemiştim çünkü...
İkimiz de üniversiteye gidiyorduk... Evlenmeyi düşünüyorduk ama annesi çok genç olduğumuzu ileri sürerek bizi hep bu fikirden uzaklaştırmaya çalışıyordu. Buna rağmen vazgeçmedik, sabrettik...
Okul biter bitmez tüm engelleri aşıp evlendik. İkimiz de 23 yaşındaydık. Eşim memuriyet işine girdi. Ben de evde oturmadım, çalışmaya başladım. Tüm genç çiftler gibi birtakım maddi manevi sorunlarımız oldu tabii. Bir şekilde üstesinden geldik. Sonuçta şunu biliyorum; mutluluk da üzüntü de geçicidir. Ne hayatımız boyunca mutlu olabiliriz, ne de üzüntümüz sonsuza kadar sürer.
O yüzden, kötü günler yaşadığımda “Bu sonsuza kadar sürmeyecek ki... Nasıl olsa geçecek, yine mutlu olacağım” derim kendi kendime... Bir üzüntü yaşasam, “Daha kötüsü de olabilirdi” diye düşünürüm.
İlk yıllarımızda bazen olmadık sebeple ona kızar, küserdim... Sonra bir gün “Ya bu küslük günlerinde ona bir şey olursa, ölürse, ömür boyu kendimi affedemem. Vicdan azabından ben de ölürüm” diye düşünmeye başladım.
Sonra aslında kavgalarımızın, tartışmalarımızın temelinde ne kadar saçma sebepler yattığını gördüm. Hayatta sevdiğinden ayrı kalmaktan daha kötü bir şey var mı?
Okuduğum şu sözü asla unutmadım: “Allah’ım bana değiştirebileceğim şeyler için değiştirme gücü ver, değiştiremeyeceğim şeyler için de kabullenme gücü...”

Merhaba Güzin Abla, yaklaşık 1 senedir bir adamı seviyorum.

Onunla aynı binada oturuyoruz. Ara sıra karşılaşıyoruz. İlk gördüğüm andan itibaren ondan etkilendim. Onun da bana baktığını hissediyorum, fakat aramızda bir şey olması imkansız gibi geliyor.
Ben 17 yaşındayım, o ise 24-25 yaşlarında sanırım. Sosyal medyadan onu bulmak için çok uğraştım ve buldum. Sadece mesleğini ve adını biliyorum, yaşı konusunda emin değilim ama öyle gösteriyor. Cesaretimi toplayıp sosyal medyadan arkadaşlık talebi gönderdim, 5 dakika içinde onayladı. Ama arkasından engelledi. Bir süre sonra ise engeli kaldırdı.
Ben birkaç gün sonra bir kızla beraberlik yaşadığını öğrendim. Beni engelleyenin de o kız olduğunu düşünüyorum. Yaklaşık 3 aydır çıkıyorlar ve ben her dakika fotoğraflarına bakıp iç geçiriyorum, her saniye o kızın yerinde olmak istiyorum.
Son 1 aydır neredeyse her gece rüyamda görmeye başladım ve her rüyanın sonunda ağlıyorum. Bir de benden büyük bir kız kardeşi var, bu yüzden korkuyorum, beni tanıdıktan sonra “kardeşim yaşındasın” deyip uzaklaşmasından...
Ama Güzin Abla, adam öyle güzel bakıyor ki... Onu gördüğümde utancımdan selamlaşmadan ileri gidemiyorum. Lütfen bana bir yol göster, ne yapmalıyım?
◊ Rumuz: Umutsuz aşk

YANIT

Hayvanlara karşı suç işleyen kişilere sadece idari para cezası verilebiliyor. Biz hayvanları koruyan bir yasanın yürürlüğe girmesini istiyoruz.

Üstteki fotoğraf, bizim için bu dünyanın en güzel karesi.
Korkunç bir insan bizden bunu aldı, alabildi. Bir insanın, bizim oğlumuzla büyüyeceklerini hayal ettiğim köpeklerimiz Django’muz ve Pamuk’umuzu elimizden almaya, onları vahşice katletmeye ne hakkı var? Ve maalesef en acıklısı, nasıl bunun hak ettiği ölçüde bir cezası olmaz...
Türk Ceza Kanunu’nda hayvanlara karşı işlenen suçlar, “Mala zarar verme” başlığı altında yer alıyor. Yani TCK hayvanları can olarak değil, mal olarak görüyor. Hayvanlara karşı suç işleyen kişilere sadece idari para cezası verilebiliyor.
Dilerim ki, Django ve Pamuk’un kaybı, hayvan dostlarımızın haklarının gerçekten korunduğu bir yasanın yürürlüğe girmesine vesile olur. Biz bunun için elimizden geleni yapacağız ama bunun için siz hayvan dostlarının da yardımına ihtiyacımız olacak.
Son günlerde sıkça tartışılan ancak henüz bir sonuca varılamamış olan hayvan haklarının gerçekten korunduğu bir yasa teklifinin kabul edilmesi için hep birlikte çalışmalıyız.
Kuşkusuz ki Django ve Pamuk geri gelmeyecek, tıpkı sayısız masum dostumuz gibi... Ama en azından bu yasa çıkarsa artık hayvanlara yapılanların bir cinayet, yapanların da cani ve katil olduğu kabul edilir.

İşitme engelliyim, bu zamana kadar hiçbir kızla iletişim kurmadım. Bir tanıdığımızın kızı benimle konuşmak istedi, ben tersledim. Şimdi ise pişmanlık duyuyorum.

Merhaba Güzin Abla, ben 23 yaşında, işitme engelli bir adamım. Bu yaşıma kadar hiç sevgilim, hatta kız arkadaşım bile olmadı. Aşk nedir bilmiyorum. Yakın bir tanıdığımızın kızı bana yazmıştı, ne konuşacağımı bilemedim.
Kendisini küçüklüğünden beri bilir, tanırım. Keza o da aynı şekilde beni biliyor. Ama 11 senedir görüşmüşlüğümüz yok, sadece annem ile görüşür, konuşur. Geçenlerde anneme uğramış, ameliyat olacağımı zannederek beni sormuş. Halbuki ameliyatlık bir durumum yok. Ben de içerledim. Benimle görüşmemesini rica etmiştim.
Annem onu kendi kızı gibi sever, o da annemi öyle... Benim bu tavrım üzerine bana ağır bir mesaj gönderdi. Haklı olarak... Bense hiç kadın-erkek ilişkisi yaşamadığım için hep alttan aldım bu sefer.
Bir de kültür farkı var aramızda. Ben lise mezunuyum. Kız ise hukuk fakültesinde öğrendi. Anlayacağınız kendimi onun karşısında ezik hissettim.
Ama bu tavırlarımdan dolayı çok pişman oldum. Sizce kendimi ona affettirebilir miyim? Kızla tekrardan nasıl iletişim kurabilirim?
Ona yaptığım çok yanlıştı. Kadınlarla ilişki konusunda tavrım nasıl olmalı, bana yol gösterir misiniz?
Bu kıza ilk sevgilim diyebilmem mümkün müdür?