×
Sevgilimin benden önceki ilişkisi 4 yıl önce bitmiş. Sebebi, kendisi askerdeyken kız arkadaşının onu en yakın arkadaşıyla aldatmasıymış.
Bu yıl onlar evleniyorlarmış.
Sevgilim de o süreçte kimseyle duygusal bir şey yaşamamış. Sonra biz tanıştık ve ilişkiye başladık.
Beni sevdiğini söylüyor ama kendi kendine söz vermiş “Sevdiğim kadınla evlenmeyeceğim, mantık evliliği yapacağım” diye. Şimdi birini bulmuş, ailesi onunla görüşüp, evlilik hazırlıklarına başlayacakmış. Ama biz hâlâ birlikteyiz ve birbirimizi seviyoruz.
Laf arasında konuşurken bana “Hemen evlenemem zaten, 1 buçuk yılı bulur o kızla evlenmem” dedi.
Sizce sevdiğim adamı bırakayım mı, yoksa bekleyeyim mi?
◊ Rumuz: Mantık evliliği
YANIT
Ben 21 yaşında genç bir kadınım. Evliyim, bir de kızım var. Eşimle beraberliğimiz 6 sene önce, lise zamanlarında başladı.
Benim için okulunu yarıda bırakıp ailesini karşısına almıştı.
Şu hayatta baha yardım eden tek kişi oydu.
Annem babam şizofren, o nedenle hiçbir desteklerini görmedim.
Birbirimizi sevsek de sürekli ayrılıp barışan bir çifttik. Evlenmeden birlikte olmuştuk ve hamileydim.
Bu nedenle hiç beklemeden nikah günü aldık. Ama nikahtan bir gün önce onun barlarda kadınlarla sarmaş dolaş videolarını izledim.
Kendimi öldürmeye kalktım, annem engel oldu. Hamile olduğumu söyledim. Ailem beni her şeyimle kabul etti.
Güzin Abla merhaba, yeni evli sayılırım. Geçen yıl mayıs ayında evlendik fakat 2009’dan beri eşimle flört dönemimiz oldu. Şimdi bir şeyler yanlış gidiyor. Sorunun ne olduğunu ben de tam olarak bilmiyorum.
Aşkla evlendik ama aramızdaki tutku zamanla azalmış gibi hissediyorum. Sevgililik dönemimiz çok uzun sürdü. Bu süreçte ikimiz de çok fazla yıprandık. Çok fazla şey yaşadık iyi ya da kötü.
Şimdi bir bakıyorum, hiçbir şey düşündüğüm gibi değil. Eşimden beklediğim sevgiyi, şefkati göremiyorum. Ben aramızdaki tutkuyu sıcak tutabilmek için elimden geleni yaptım. Ama olmadığını görüyorum. Daha ne yapmalıyım Güzin Abla? Bu arada eşim Akrep burcu, ben ise Başak burcuyum... Bu da belki bizim hakkımızda fikir edinmene yardımcı olur...
Rumuz: Kişisel,
YANIT
Haklı olabilirsin güzel kızım, uzun bir flört döneminiz olmuş. Bu da ister istemez ilişkinizi yıpratmış. Bu yıllar içinde mutlaka ayrılıklar, kıskançlıklar, bir dargın bir barışık geçirdiğiniz zamanlar olmuştur. İşte bu, ilişkide olumsuz etkiler yaratmıştır belki de. Üstelik bana sevdiğin adamın Akrep burcu, senin ise Başak burcu olduğunuzu söylüyorsun.
Ben bu konuda uzman olmasam da, sadece her kadın kadar burçlarla ilgilenmişimdir. Bu konuda da okuyup, öğrendiğim kadarıyla Akrep burcu erkeği intikamcıdır. Sert bir yapısı vardır ve üzüldüğünde bunu unutmaz, karşısındakini de mutlaka üzmek ister.
Merhaba Güzin Abla, 22 yaşına geldim, hiç sevgilim olmadı. Ya benim çok soğuk durmamdan kaynaklıydı ya da doğru olduğunu düşünmediğim için kimseyi istemedim.
Gelip geçici olanlara hiç fırsat tanımadım. Bu biraz da annemin, daha çok da babamın baskısından oldu. Sevgilimin olmasını felaket bir olay gibi gördüler. Hatta babam, hayatıma biri girerse beni döveceğini söyledi.
Şu an tanıştığım kimse yok. Ve ben kiminle evleneceğim diye kara kara düşünüyorum. Evlilik benim için bir gaye değil ama olması gereken bir şey. Yaşım ilerliyor ve ben kimseyle birlikte değilim.
Görücü usulü evlenmek de bana çok garip geliyor. Bu konuda da bir olay yaşadım. Geçen yıl biri istemeye geldi. İyi aile olabilirler, lafım yok. Ama aile bir kadının çalışmasına karşı.
Bense okulumu bitirip çalışmak, dünyayı eşimle gezmek, eğlenmek, bol bol kitap okumak istiyorum. Beni kısıtlamayan, birbirimize saygıyla bağlanacağımız bir evlilik düşlüyorum. Annem, istemediğimi söylediğimde bana kızıp surat astı.
Sonra da annemin amcasının oğlu benimle evlenmek istedi. Ama menfaat için, biliyorum.
Biz ailece 6 yıl önce yurtdışına taşındık. Ve ne hikmetse ben Türkiye’deyken beni hiç beğenmeyenler buraya gelince benimle evlenmek istiyor.
Güzin Abla, geçenlerde internette evden kaçma ile ilgili araştırma yaparken size rastladım.
Biliyorum önceki yazılarınızda olduğu gibi kaçmanın çare olmadığını söyleyeceksiniz.
Başka ne diyebilirsiniz ki, siz de haklısınız.
Ama ben önce kendimden, hayatımdan, hayal ve hedeflerimden bahsetmek istiyorum size...
Yakında 17 yaşına gireceğim. Lise 3’e gidiyorum.
Aslında çok özgüvenli bir kişiliğim vardı ama ailem karakterimin üstüne yeni bir karakter inşa etti!
Utangaç, konuştuğunda yüzü kızaran, bir kasada ödeme bile yapamayacak kadar özgüvensiz, asosyal biri oldum.
Sevgili Feyza Abla, beni çocukluğumdan beri rahatsız eden bir konu var. Anneme karşı kırgınlıklarımı aşamıyorum. Onunla sürekli çatışıyoruz, bu durumu düzeltmeye çalışıyorum ancak başaramıyorum. Adeta anneme karşı bir sevgi hissetmiyorum; bu beni vicdanen çok rahatsız ediyor ve özgüvenimi çok kötü etkiliyor. Kendimi de çok sorguladım ama olmuyor.
Annem beni büyütürken çok aşağıladı, benimle beni eleştirmek dışında hiçbir iletişimde bulunmadı. Bu duruma karşı yıllarca çabaladım, ancak bir süre sonra onunla aynı evde yaşamamıza rağmen onu yok saymaya, görmezden gelmeye başladım.
Adeta tüm hayatımı ondan saklamaya çalışıyordum. Aksi halde arkadaşlarımdan okulda aldığım tosta kadar her şeyimi yargılıyordu.
Şimdi 22 yaşındayım, sürekli aramızdaki soğukluktan yakınıyor. Benim, onun bana olan sevgisinden, yaptığı fedakarlıklardan ve aramızdaki ilişkiyi düzeltme çabalarından hiç şüphem yok. Beni çok küçük yaşta doğurduğunun, zor bir hayat geçirdiğinin farkındayım. Ben o şartlarda olsam belki onun yaptıkları kadar da yapamazdım. Ancak yine de annemin içindeki fesat düşüncelere katlanamıyorum.
Dışarıda yediğim bir döneri bile içinden hesap ettiğinin farkındayım. Arkadaşlarım olması ona batıyor. Kilo aldığımda bile mutlu olup kendi kilosuyla karşılaştırıyor.
Her şeye rağmen sanki içinden mutluluğumu görmek istemiyormuş gibi hissediyorum. O nasıl bir hayat sürüyorsa bir tık üstünü bile yaşamayayım istiyor ama kendisi yeniliklere ve hayata çok kapalı.
Onun yaşadığı hayatı yaşasam, evden okula bir hayatım olur. Öyle olduğunda da daha çok eve kapanıp asosyalleşiyorum.
Merhaba Güzin Abla, 3 sene önce bir adamla tanıştım. Geçen yazdan beri de aşk yaşıyoruz. Aramızda 10 yaş olmasına rağmen benimle çok ilgileniyor, ne istersem yapıyor...
Arkadaşının evi var, kirasını o ödüyor. Bazen orada birlikte kalıyoruz.
Ancak cinsel ilişkiye girdikten sonra her şey daha çok değişti. Beni daha sık aramaya, daha çok kıskanmaya başladı.
Bu arada hamile kaldım, o dinine bağlı bir adam. İmam nikâhımız olmadığı için “çocuğu aldıralım” dedi.
Ben de istemiyorsa, vardır bir bildiği diye kabul ettim ve çocuğu aldırdım.
Bazen ona “Hiç evlendin mi” diye soruyordum ama her defasında “Hayır, bugüne kadar kafama yatan biri olmadı” diyordu.
Bir gün o duştayken nüfus kağıdına baktım ve evli olduğunu öğrendim.
Merhaba Güzin Abla ben 28 yaşında, üniversite mezunu, sosyal bir genç kadınım. Ancak bugüne kadar hiç sevgilim olmadı.
Eskiden bunu çok umursamazdım ama yaşım itibariyle bu durumu artık çok fazla ciddiye alıyorum.
Bugüne kadar ya benim istediğim kişiler beni istemedi ya da beni isteyenleri ben istemedim.
Ama şunu da belirteyim ki kimsenin kalbini kırmadım, hiçbir zaman kendilerini kötü hissetmelerine sebep olacak üslup kullanmadım.
Beni istemeyenlerin bu anlamda bana karşı kırıcı, kendimi değersiz hissettiren üslup, üstten bakışlarıyla ise çok karşılaştım.
Tüm bunlar hayatın bana sanki ederimin bu kadar basit olduğunu her seferinde hatırlatması gibiydi.
Bu durum kendimi değersiz hissetmeme sebep oldu.