Güzin abla

Ailemiz parçalandı

Küçük okurunuz \ Bursa

Güzin abla, ben 15 yaşında bir küçük okurunuzum. Yaşadığım acılar beni olgunlaştırdı. Sizin ancak ilginize ve sevgi dolu yüreğinize sığınıyorum. Bana bir akıl vermenizi istiyorum. Çünkü benim ailem dağıldı; yuvamız parçalandı ve ben kardeşlerimle çaresiz kaldık. Annemle babam geçimsizlik yüzünden ayrıldılar. Biz kardeşlerimle hep hır gür içinde büyüdük. Ama şimdi ayrılınca daha da kötü oldu. Okulu bırakmak zorundayım. Çünkü anneme ve evimize bakmak bana düşüyor. Babam bize para yollamıyor. Ya da çok az uğruyor ve bize çok az para bırakıyor. Annem akrabalarının yardımıyla evi geçindiriyor. Ama belki de çalışmak zorunda kalacak. Belki de ben okulu bırakıp çalışmak zorunda kalacağım. Oysa o kadar çok okumak istiyorum ki... Babamı da severim aslında. Bize karşı kötü değildir. Beni hiç dövmedi şimdiye kadar, kardeşlerimi çok severdi. Neden gitti, ne oldu bilemiyorum. Acaba onları barıştırabilir miyim?

* * *

İşte benim yüreğimi parça parça eden bir aile dramı daha. Minik yavrum, parçalanan ailelerde en çok çocukların acı çektiği gerçek. Sanırım anne ve baban çok küçük bir nedenle ayrıldılar. Sanırım baban dayak atan ve eve sarhuş gelen kötü bir adam değilmiş. Araya bir kadın girmiş olabilir. Belki de annen öyle düşünüyordur. Ama bana kalırsa gerçek anlamda ayrılmaları için bir neden yok. Kadın sorunuysa zaman içinde babanın aklı başına gelebilir. Biraz daha sabret güzel yavrum. Daha sonra önce babanla yalnızken konuşursun. Onsuz evin ne kadar tatsız tutsuz olduğunu, onu ne kadar aradığınızı anlatırsın. Annenin de karşısına geçer, babana biraz daha iyi, daha sevecen ve sıcak davranabileceğini babasız kalmak istemediğinizi, hele kardeşlerinin mutlaka babaya ihtiyacı olacağını anlatırsın. Belki de ikisini de yumuşatırsın güzel oğlum. Allah yardımcın olsun.