Timsah ateşte

Umutla başlayan, ilk anlarda süslü aldatmalarla kurulu ancak ilerledikçe gerçeklerin yüze çarptığı bir film gibi gördüğümüz senaryo...
O halde bizlerin de bir takım gerçeklerle yüzleşmesi gerekiyor.
Öncelikle şu net bir şekilde ortaya çıkıyor ki; Bursaspor hem yönetim tarzlarıyla, hem oyuncu transferleri ve oluşturamadığı birlikle başarıdan başarıya koştuğu günlerin çok çok uzağında.
Bunun nedeni yalnızca, bu sezon bazında değil; geride bırakılan 4-5 yıllık sürecin kulübe ittiği vasatizm anlayışının bir sonucu.
Bursaspor taraftarı yıllardır, vasat bir oyun görüyor.

YARIN UMUTLA BAKAMAYACAĞIMIZ KADAR KARANLIK

Bu oyunun handikapları Süper Lig’den düşüşle, mali anlamda yaşanan krizlerle, oyuncuların ayrılıklarıyla birçok kez kendini gösterdi.
Her zaman ders çıkarılır umuduyla yarına baktık ancak şu an yarın da, umutla bakamayacağımız kadar karanlık.
Deniz bitti.
Her zaman vurguladığımız mücadele de artık bir sonuç vermiyor; zira o mücadeleyi ortaya koyduğunda dahi, rakiplerle aynı seviyeye gelemeyen bir takım görüyoruz.
Ne kadar güzel şeylerden, bir ümitle bahsetmeye çalışsak da son Gençlerbirliği müsabakası bunu net bir şekilde ortaya koydu.

‘EN DEĞERLİ KADRO’ GİT GİDE YOKSUNLAŞIYOR

Kadro mühendisliğinin kötülüğü, oyuncuların yalnızca kağıt üzerinde değerlendirilerek takıma dahil edilmeleri, içeride kenetlenmeyi sağlayabilecek teknik bir yapının da oluşturamaması bugün gelinen noktanın baş aktörlerinden.
Her zaman isimler etrafında ilerleyen süreçte o kadar kişiler, takımın ve camianın önüne geçti ki; futbolun asıl kimliği olan ‘takım’ unsurunu unuttuk.
Bugün başarı sağlayan pek çok ekip, takım birlikteliğinde bunu gerçekleştiriyor hatta o bünyede yer alan yetenekleri kısıtlı isimler dahi kendi potansiyellerinin üzerine çıkıyor.
Bursaspor’da ise kağıt üzerindeki ‘en değerli kadro’, tam aksi bir yol izleyerek gün geçtikçe yeteneklerini unutuyor, yoksunlaşıyor ve daha da geriye doğru gidiyor.

OYUNCULARIN BİR İSYAN BAŞLATMASI GEREKİYOR

Öncelikle bu durum kabul edilebilir bir şey değil zira; Bursaspor arması ve kulübün dinamiği, Süper Lig şampiyonu apoletinin yanında köklü tarihi ile birlikte ciddi bir ağırlığı olan, milyonlarca kişiyi peşinden sürükleyen bir yapı.
Hatta bulunduğu mevcut lig dahi beğenmesek bile, pek çok insanın ulaşamadığı bir arena.
Dolayısıyla bu seviyede forma şansına erişmiş oyuncuların, bireysel yetenekleri bir kenara; tamamıyla profesyonelliğin getirdiği ilk madde olan takım birlikteliğini ortaya koymalarını gerekiyor.
Bir isyan başlatmaları gerekiyor.
Gerekiyor da, zaman da iyiden iyiye daralıyor.

BİR TÜRLÜ ŞAPKADAN TAVŞAN ÇIKMADI!

Sezon boyunca beklediğimiz o tutku, o mücadele, o arzu ve istek bir türlü Bursaspor’da yetenekle, oyun anlayışıyla bütünleşemiyor.
İşte Bursaspor’un bir başka sorunu da kağıt üzerindeki değerlerin, bir türlü sahaya yansıtılamaması...
Bu yüzden sezon başındaki ‘en değerli kadro’ unvanının suniliğine kapılıp, her daim bir şeyler bekledik, her zaman da şapkadan tavşan çıkacağını düşündük.
Geldiğimiz sonuçta ise beklentilerin ne denli boşa çıktığını görüyoruz.

FUTBOL BASİT OLDUĞU KADAR BİR AKIL OYUNUDUR!

Daha acısı ise şu an ligde kalmak için mücadele veren tüm ekipler ciddi bir irade ortaya koyarken; Bursaspor’un tüm bunlara seyirci kalması.
Henüz kimse durumun ciddiyetinin farkına varamamış gibi...
Saha içerisinde oradan oraya bunun bilincinde koşturmak, topa sahip olmak, hatta ve hatta Gençlerbirliği maçında 40 orta yapmak, tek başına tüm bu durumun tehlikesinin farkına varıldığını gösteremez.
Zira; futbol basit olduğu kadar bir akıl oyunudur.
Şuursuzca yapılan hücumların, organize olamadan gerçekleştirilen akınların, topu verimli kullanamadığı sürece yüzde 71 ile topa sahip olmanın, futbolda tabela açısından bir geçerliliği yok.
Bizler ‘İyi oynadık, hep bizdeydi top’ diyerek yalnızca kendimizi kandırırız.
Günün sonunda bir taraf sadece gösterdiği dirençle istediğini alırken, Bursaspor tüm direncini ortaya koymasına karşın yine hayal kırıklığı ile sahadan ayrılıyor.

NE YAPILIRSA YAPILSIN, YETENEK BU KADAR

İşte yukarıda bahsettiğimiz mücadele ile takımın oyun kimyasının birleşemediğinin bir göstergesi bu da.
Pes etmemek önemli, ancak pes etmediğiniz kadar bu mücadeleci kimliğini nasıl oyunla birleştirdiğinizden daha önemli değil.
Dolayısıyla Bursaspor ne açıdan bakarsak bakalım, ciddi bir enkaz içerisinde.
Artık koşu mesafelerinin yüksekliği de, isyan da sonuç vermiyor.
Çünkü yetenek de bu kadar maalesef.
Kadro mühendisliği konusunda yapılan yanlışlar, teknik heyet bazında sürekli değişimler, bir türlü oyun kimyasının da oturtulamaması Bursaspor’u bugünlere getirdi.
Bundan sonrasında ise yine şapkadan sihirli tavşanı bekleyeceğiz ancak buna da umutlar o kadar tükendi ki, beklenen kötü sonun ihtimali, kurtuluştan çok daha yüksek ihtimale geldi.