Çizgi şaraplar olmamış

Günümüz insanının ayaklarını yerden kesen şaraplar nadiren karşısına çıksa da ayakları yerden kesikken içmeye değecek şarap karşısına pek çıkmıyor. Kastettiğim, hayatımızın kaçınılmaz bir parçası olan uçaklar ve şarap servisi. Uzun seneler uçakta yenen yemek saatlerce daracık bir koltuğa sıkışıp kalmakla benzer bir eziyet teşkil etti. Seyahat sırasında sıkça acıkan insan o servis arabalarının bitmeyecekmiş gibi gelen iki ileri bir geri yolculuğunu oruca benzer bir sabırla bekler ya, peki ne için?
Sırf karın doyurmak için mikrodalga sıcağı yemeklere saldırıp yanan damaklar, bayat ekmeklere sürülen sefil yağlar, az biraz tuz biber ekmek için yapılan türlü cambazlıklar hep uçakta yemek anılarımızda izler bıraktı. Havayolları artan rekabet yüzünden kendilerine çeki düzen vermeye başlayana kadar. Uçaklarda yemekler şu son yıllarda giderek düzelmeye, kabul edilir bir irtifaya tırmanmaya başladı. Bilakis bazı ileri görüşlü havayolları en üst sınıftan ekonomiye yemek kaliteleriyle sivriliverdi.
THY tartışmasız bu gruptan. Hayatımın önemli saatlerini çalan uçuşlar bana en azından bunu öğretti. ABD’den İstanbul’a ulaşabilmek için ne zaman Avrupa’da yabancı bir havayolundan THY uçuşuna aktarma yapsam yemek servisiyle beraber içimde bir ısınma başlıyor. Önümüzdeki marttan itibaren direkt Los Angeles uçuşlarına başlanacak olmasına ne kadar sevindim bilemezsiniz. Yemeklerimizin yanısıra uçaklarımızda sunulan şaraplar da dünya standardında, çoğu havayolunun ötesinde.
Bunun değerini geçen ay çoluk çocuk Sonoma havaalanından başladığımız Disneyland yolculuğunda idrak ettim. Alaska Hava Yolları aslında bonkör bira ve şarap servisiyle ABD’de parasız alkollü içecek sunan son havayollarından. Bira seçimi son derece yerinde. Sonoma bölgesinden küçük bir üreticinin zanaatçı işi bir birası hem farklı, hem lezzetli. Ancak şarap konusunda yaşadığım şoku tahmin edemezsiniz. Kaliforniya iç uçuşunda bu şarap eyaletini görmemezlikten gelmek affedilebilir bir gaf değil.
ABD şaraplarının hem en iyilerini hem de yüzde doksanını Kaliforniya üretirken kalk patatesiyle meşhur Idaho’dan şarap servis et, daha neler! Sinirlenecek başka bir şey bulmadan soluğu Los Angeles’ta aldık. Yakında tek uçuşla ulaşabilecek bu keşmekeşli ama bir o kadar da eğlenceli şehir aslında İstanbul kadar büyük ve kozmopolit. Aynı zamanda bir onun kadar da yaşayanlarının başını ağrıtabilen bir metropol. Bir ucundan diğerine ulaşım başlı başına dert, otobanlar neredeyse her saat ana baba günü.
Walt Disney imparatorluğunun 1955’te kuruluşunu simgeleyen Disneyland bölgenin her yaşa hitap eden, enfes kumsallarından sonra en çekici kısmı kanımca. Ya Mickey’yi bu ziyaretimde beni en çok şaşırtan şarap oldu desem? Dokuz yıl önce açılan Kaliforniya Macerası adlı komşu parkın orta yerinde karşıma çıkan bir bağ ve şaraphane temalı bar yediden yetmişe ifadesine yeni bir anlam kazandırmakta. Eyalette şarabın önemini vurgulamak için açıldığını öğrendiğim bu atraksiyon tam koca çocuklara göre.
Üstelik Disney çoktan kendi şarabını da yapmış. Bunlar küçük bir ülkenin ekonomik gücüne sahip Disney şirketinin Kaliforniya ve İtalya’da beğendigi şaraphanelere yaptırdığı özel etiketler? Disney’e ait otel, restoran ve barlarda servis ediliyor, perakende satılmıyor. Etiketlerinde de Disney karakterleri yok, sadece ismen bu dünyaya ait olduklarını ima ediyorlar. Oysa İtalyanların bu yıl piyasaya sürdükleri sevimli Japon çizgi kedisi Hello Kitty marka şaraplar ebeveynleri ahlaken endişelendiren cinsten.
Alkol ve çocuklar tehlikeli bir karışım. Bunu dozunda lanse etmek, yaşı alkole çok uzak masumları bu dünyadan uzak tutmak önemli. Burada doğruyla yanlış arasında ince bir çizgi var. Disney bu çizginin doğru yanında ama Hello Kitty şarapları herkese alenen satılan, özendirici ve açıkçası riskli bir ürün. Alkol pazarlamanın daha bin bir keşfedilmemiş alternatifi varken bu bence yanlış. Şarapsever bir ebeveyn olarak çizgi kahramanlarla şişelerin buluşmasını belki tutuculuk ama pek doğru bulamıyorum.