Gökyüzünün delindiği  yere oturunca

Ama öyle bir yapının üzerindeydik ki.

Sanki bir boşlukta gibi...

Altımızda İstanbul...

Öylesine yüksekteydik ki...

Bana gökyüzünün delindiği yer gibi geldi bir an.

Bir uçak neredeyse altımızdan geçiyordu.

Aşağı bakınca başınız dönüyor. 

Sendeliyorsunuz.

Bugün gazetede geniş fotoğraflarını göreceksiniz. 

Videosunu izlediğinizde daha da iyi anlayacaksınız.

Bu coğrafyanın en yüksek kulesinde...

Çamlıca’daki 587 metrelik radyo kulesinde...

İnşaatın zirvesindeki bir çelik kolona, ata biner gibi bindiğim an...

420 metre yüksekte. Bir demirin üzerinde...

Korktum mu...

Korktum vallahi...

Peki ne işim var orada?

İstedim ki, yeni yıla bir “İstanbul ufkuyla” bakayım...

İstedim ki, 2018 bir “gökyılı” olsun.

İstedim ki, hep yere bakarak yürüdüğümüz anlar... 

Birbirimizi göz hizamızda tuttuğumuz o günler...

Geride kalsın...

İstedim ki, bir “göğe bakma durağı”nı da gökyüzüne kuralım...

İstedim ki, 2018’de gökyüzünü yeniden hatırlayıp sevelim...

Ve gökyüzünden böyle bakınca yeryüzüne...

İstedim ki, belki küçülen hırslarımızı, bizi küçülten nefretlerimizi görür de...

Aramızdaki bütün mesafeleri, bir kalp mesafesine yükseltebiliriz.

TECRÜBE YAŞI MI MESAİ YAŞI MI?

İşte böyle bir duyguyla baktım, Boğaz seviyesinden 400 metre yukarıda...

Bir inşaatın çelik kolonunda.

Yanımda genç mühendis proje müdürü Özgen Bölük.

Ve proje temsilcisi mühendis Önder Dursun’la...

İnanmayacaksınız ama Özgen henüz 30 yaşında.

Ve dünyanın en yüksek kulelerinden birisini dikiyor. 

Sorumlusu o...

Kuzey rüzgârı iliklerimize işlerken soruyorum:

“Nasıl oluyor Özgen, bu yaşta böylesine muazzam bir projenin başındasın?”

Gülerek cevap veriyor:

“Vallahi abi, ben hep yüksek yapılarda çalıştım. Bir de gece gündüz çalışınca, 30 yaşındayken tecrübe yaşı 60 gibi oluyor...”  

Gerçekten de öyle.

Mesai saatlerinde çalı?anla, mesai nedir bilmeden ?al??anlar aras?nda b?yle bir fark oluyor.

Bilmem hangisi do?ru?

Tercih size kalm??...şanla, mesai nedir bilmeden çalışanlar arasında böyle bir fark oluyor.

Bilmem hangisi doğru?

Tercih size kalmış...

ÇAMLICA’DAKİ ANTEN ÇÖPLÜĞÜ

AVRUPA yakasından ne zaman Çamlıca’ya doğru baksam...

O “anten çöplüğü” İstanbul’un siluetine bir leke gibi düşüyor.

Başka leke yok mu?

Dolu...

Dünyanın gelişmiş bütün şehirlerinde, bu tür anten çöplüklerine karşı yüksek kuleler yapılmıştır.

Mesela radyo-tv kulesi Berlin’in simgesi olmuştur.

Sanıyorum, 2018 yılı sonunda bu “görüntü çöplüğü”nden kurtulacağız...

Tabii farklı düşünenler de var.

Söze “Tamam ama kesilen ağaçlar” diye başlayanlar...

Bu da bir tartışma...

2017’nin sonundayız.

Yarına, 2018 için en sevdiğim sözlerden bir köşe kuruyorum...

İçimizde “sevgi kuleleri” yükselsin diye.

Gökyüzüne bakmayı unutmayacağımız bir yıl dileğiyle...