×
En çok konuşulan isim...
-Özgür Özel böylesine hassas bir toplantıya neden yanında Namık Tan’la gelmişti?
İkinci soru:
-Cumhurbaşkanı Erdoğan Özel’i asansörün kapısında karşılamıştı. Erdoğan CHP Genel Merkezi’ne geldiğinde Özgür Özel nerede karşılayacaktır?
Önce ilk sorunun cevabı.
CHP içinden yükselen bu soruya siyaseten bakınca şöyle düşünebilirsiniz.
-Namık Tan emekli bir büyükelçidir. CHP içinde mazisi çok yenidir. Teşkilatların hiçbir noktasında çalışmamıştır. Tabir yerindeyse dışarıdan atama yoluyla milletvekili olmuştur. CHP’de siyasi tecrübesi yoktur.
Buraya kadar tamam.
Boynundaki zinciri tutuşuna bakar mısınız?
“Çekme artık. Yapma artık” der gibi... İncecik parmakları ve o masum bakışlarıyla...
Nerede mi çekilmiş bu fotoğraf?
İstanbul Emniyet Müdürlüğü’nde...
Niye?
İstanbul polisi müthiş bir operasyon yaptı arkadaşlar.
İçlerinde Orman Bakanlığı memurlarının da bulunduğu 36 kişiyi takibe aldı.
Tahmin ve tecrübe eşliğinde cevabımı şöyle sıralayabilirim:
1-Bize anormal gibi görünen siyasette el sıkışma; aslında demokrasi kültürünün normalidir.
Bakın dünyaya, bütün gelişmiş demokrasilerde iktidar ve muhalefet arasında, hangi düzeyde olursa olsun bir ilişki vardır. O nedenle bu “anormal” gibi yaşadığımız şey aslında “normaldir.”
2-Parti genel başkanları ne yazık ki defalarca seçim kaybetseler de değişmiyorlar. Değişmedikleri için çareyi daha da hırçınlaşmakta buluyorlar. Değişmedikleri için olay siyasetten çıkıp, kişiselleşiyor. Aradaki gerginlikler sıfırlanamıyor. (Bknz: Kılıçdaroğlu’nun görüşmeyle ilgili yorumu)
3-Dikkat edin CHP Genel Başkanı’nın değişmesiyle başladı bu yumuşama. Özgür Özel’in el uzatmasıyla başladı. Cumhurbaşkanı Erdoğan seçimden birinci parti çıkan ve yeni gelen bu genel başkana elbette elini uzattı.
BİRLİKTE YÖNETMEYECEKLER
4-Bütün bu olumlu havaya bakıp da hayallere dalmayın. Yani sonuçta ülkeyi birlikte yönetmeyecekler. Özgür Özel’in görüşmede her istediği yerine gelecek diye bir şey yok. Ancak durum ve istekler en medeni düzeyde iletilmiş oldu. Muhalefet olmadan demokratik iktidar olmayacağını hepimiz biliyoruz. O nedenle bu el sıkışma bir niyet beyanıdır.
ERDOĞAN’IN CHP ZİYARETİ
DÜN üzülerek de olsa Türkiye’nin Ege sahil kasabalarında rantiyenin yarattığı “beton işgali” ile burnumuzun dibindeki Ege adalarında gördüğüm mimari estetiği karşılaştırmıştım.
“İğneyi kendimize batırınca bakın nasıl bir acı çıkıyor” diye sorup;
Bodrum’dan Kaş’a kadar olan ve sahil kasabalarımızı kaplayan o beton çirkinliğini yazmıştım.
Kaş’taki çirkinliğe rağmen burnumuzun dibindeki Meis Adası’nda evlerin renkleri ve mimarisindeki uyumu anlatmıştım.
Marmaris’in girişindeki o devasa beton çirkinliğini yazıp, Rodos’u, Simi’yi örnek vermiştim.
Bunları yaparken de defalarca; “İğneyi kendimize batırıyorum. Çuvaldızı düşünelim” dedikten sonra; “Elbette vatan topraklarından bir çakıl taşı bile vermeyiz. Ama elimizdeki toprakları çakıl taşı değil, betonla kaplıyoruz” diye uyarmıştım.
Çok sayıda yorum aldım.
Hatta bu turizm yörelerinde yükselen aşırı fiyatlar nedeniyle bu sene yat turizmi başta olmak üzere genel olarak fiyatlara tepki olacağını içeren mesajlar da aldım.
“Önce iğneyi kendine batır, sonra çuvaldızı başkasına...”
Niye hatırlıyorum bu atasözümüzü?
Çünkü Ege’nin iki yakasına bakıyorum;
Kimse darılmasın. Kimse vatanseverlik nutukları atmasın. Çünkü yıllardır içine düştüğümüz acı gerçek bu yaz başında daha büyük bir çıplakla yüzümüze vuruyor.
Ege üzerine Yunanistan’la yıllardır bir gerilim yaşıyoruz.
Havada jetlerin it dalaşları, silahlanmalar, kayalık savaşları, kıyasıya tatbikatlar...
Elbette haklarımızı yedirtmeyiz.
Sahir’in yüzü kireç gibi. Elleri kenetlenmiş öylece oturuyoruz.
Muğla’ya gelen, Muğla’da yaşayan herkes Sahir’i bilir. Cerrahlığı kadar can dostudur.
Operatör Dr. Sahir Ökten.
Marmaris Ahu Hastanesi’nin başhekimidir. Kim olduğuna bakmaz. İçinde hiç dinmeyen bir Hızır Reis vardır.
Can dostudur.
Türkiye’nin en önemli turizm merkezinde;
Tertemiz, disiplinli, modern bir hastane yaratmıştır.
Perşembe sabahı ziyaret etmiştim. Ben gelmeden dakikalar önce yaşandı olay.
11 Şubat 2024’te şöyle yazmışım: “Devletin koruması altındaki çocukları hep onlara hediyeler verilirken görüyoruz. Peki büyüyünce nasıl bir hayatları oluyor?”
Sonra da devletin korumasında büyüyüp başarıya ulaşan o çocukların hikâyeleri yazmıştım.
Kimisi büyük bir işadamı, kimisi kaymakam, kimisi uluslararası çapta virtüöz olmuşlardı.
İçlerinden birisi Sabri’ydi.
Sabri anne babasını kaybedince büyük bir travma yaşıyor. Bakacak kimsesi kalmayınca da küçük Sabri’ye devlet elini uzatıyor. Siirt Yetiştirme Yurdu’nda orta ve liseyi okuyor. Zor günler. Acılı, ağrılı günler. Yalnızlık duygusu korkuyla yarışıyor. Ama devletin sıcaklığı onu biraz olsun rahatlatıyor. Lise sonrasında Denizli Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Bölümü’nü kazanıyor. Okul bitiyor.
Devlet koruması altındaki çocuklar, üniversiteyi bitirince devlet onlara kamuda iş olanağı sağlıyor. Sabri’ye de Milli Eğitim Bakanlığı’nda bir görev öneriliyor.
Ama
1) Dün bir bankanın hesaplarına giren dolandırıcılar tarafından dolandırılan Nur Hanım’ın hikâyesini yazmıştım.
Ardından İçişleri Bakanlığı’nın “sibergöz” operasyonlarını aktardım.
Peki en çok başvurulan dolandırıcılık yöntemleri hangisiydi?
İçişleri Bakanlığı’ndan rica ettim ve onlarca maddeden oluşan o listeyi aldım.
Ben buna “şeytanın listesi” diyorum.
Buyrun...