Arif, Ruiz, Ümit, İlhan...

Oysa Türkiye'yi yarı finale taşıyan maçın ‘‘yıldızlarından biri’’ de hakem Ruiz'di.

Dün gazeteleri ve spor yazarlarını okudum.

Müthiş golden, müthiş ortadan, müthiş değişiklikten, ‘‘müthiş’’ olan her şeyden bahsediyorlar da, ‘‘müthiş’’ hakemden söz etmiyorlar. Oysa ‘‘gol anımız’’ dahil, hakemin iyi yönetiminin Türkiye'nin galibiyetinde de, oyunun ‘‘zevkli’’, Türkiye'nin ‘‘üstün’’ olmasında da payı vardı.

Senegal'in ‘‘tatsız sert’’ futboluna izin vermedi.

Maçın gerilimli anlarında futbolcuların ‘‘tepkilerini’’ görmezden geldi.

Maç boyunca tek bir hata yapmadı.

Ama en önemli kararını Türkiye'nin golle sonuçlanan atağında verdi.

Arif, kaptığı topla rakip sahaya ‘‘fişek’’ gibi girerken Senegalliler tarafından indirildi.

O anda sıradan bir hakem ‘‘faulü’’ çalabilirdi.

Ruiz çalmadı.

Çünkü Arif'le beraber bindiren Ümit topa yakındı.

Ve Ümit topu aldı.

Senegal savunması faul beklentisinde olduğu için yavaşlamıştı.

Ümit müthiş bir ‘‘avantaj’’ yakaladı ve uzadı.

Ortayı yaptı.

İlhan golü attı.

Golde bu üç oyuncu kadar, hakem Ruiz'in ‘‘avantaj’’ kuralını çok iyi işletmesinin rolü vardı.

Bu hakeme kendimiz adına değil, futbol adına teşekkür borçluyuz.



KALDI 360 dakika diye başlamıştık.

Yarısı gitti.

Kaldı 180 dakika.

Dakikaları son kez böyle saydığımda Galatasaray, geri sayımı UEFA Kupası ile tamamlamıştı.

Oyuncular hemen hemen aynı.

Bir tek kupanın adı farklı.



ŞENOL Güneş'i çeyrek finale çıktığımız maç dahil çok eleştirdik.

Ancak çeyrek final karşılaşmasında Şenol'u da ‘‘kutlamak’’ gerek.

Çünkü çeyrek finale kadar Şenol'a ‘‘rağmen’’ gelen takım, çeyrek finali ‘‘Şenol'la’’ aştı.

Öncelikle takım sahaya son derece doğru bir onbirle çıktı.

Hakan'dan dolayı eleştirenler var. Dünyanın tanıdığı ve korktuğu yegane Türk forveti dışarda bırakamazsınız beyler. Rakip savunmayı özel önleme iten tek Türk oyuncusu Hakan'dır.

Atar atamaz o ayrı.

Cumartesi günü atamayacağı günlerden birindeydi.

Ama girdiği pozisyonlara bakarsanız, doğru tercih olduğunu anlarsınız.

O pozisyonları atsaydı kahramandı.

Değişikliklerde de Şenol çok akılcı ve çok cesur davrandı.

Hıncal Abi'nin önerdiği gibi ‘‘deli cesareti’’ ile değil, ‘‘akıl cesareti’’ ile yapıldı her şey.

Rakibin yorulduğu ve ‘‘mecburi’’ altın gol arayacağının belli olduğu anlarda iki forvet oyuna alındı. Hakan'ın yerine İlhan, Emre'nin yerine Arif.

Rakip defansı ‘‘dikine’’ geçebilen iki adam.

Bu arada yorgun Emre'nin kart görme riski de ortadan kaldırılmış oldu.

Ve gole baktığınız zaman atağı başlatan ile bitiren, yapılan değişiklikle oyuna sonradan alınan iki adam: Arif ile İlhan.

Dünya Kupası'nın kuşkusuz ‘‘en iyi futbollu’’ maçında, Şenol'un büyük katkısı var.

Dün eleştirdiğimiz Şenol'a, bugün tebrikler...



ŞENOL Güneş ve talebelerinin Dünya Kupası'ndaki başarılarının Türkiye'nin gündemini değiştirdiğini ve bunun Türkiye'ye büyük kötülük olduğunu yazdım geçen hafta.

Haklılığım bir kez daha ortaya çıktı. Cuma günü Avrupa Birliği Türkiye'ye ‘‘büyük müjdeyi’’ veriyor, normal şartlarda manşetlere çıkması gereken haber, bütün gazetelerde tek sütun:

‘‘Tam üyelik görüşmeleri için Türkiye'ye tarih verebiliriz.’’

Bunu söyleyen sıradan biri değil.

Dönem Başkanı İspanya'nın Dışişleri Bakanı Piquet.

Üstelik bu sözlere destek veren de var.

İtalya Başbakanı Berlusconi de ‘‘Türkiye'ye yıl sonuna kadar tarih verilmesi gerektiğini söyledim’’ diye açıklama yapıyor. Yani ‘‘Körün istediği bir göz, Allah vermiş iki göz’’ ama bu ‘‘önemli’’ gelişme, Türkiye'de AB'ye girişin bayraktarlığını yapan Hürriyet gibi bir gazetede bile ‘‘tek sütun’’ haber.

Herkes Dünya Kupası peşine düşmüş.

Gerisi unutulmuş.

Oysa aynen Eurovision'a takılan ilk şarkımızda Semiha Yankı'nın söylediği gibi: Sevmek bir ömür sürer, sevişmek bir dakika...

Dünya Kupası bizi bir an mutlu eder, AB ise ömür boyu.



Düşene gülmediğimiz zaman.