Milli sabrın ateşle imtihanı

Darbe dediler, çete dediler...
İnsanları sabahın köründe evlerinden aldılar...
Kanser hastalarını, ayakta duramayacak kadar yaşlılarını, çocuk denecek yaştakileri sürükleye sürükleye götürdüler...
Emir kulu mevkutelerinde günlerce linç ettiler...
Ne şereflerini, ne aile mahremiyetlerini bıraktılar...

* * *

DAVA ÇÖKTÜ...

* * *

Sonra Balyoz dediler...
Türk ordusunun subaylarının, kendi jetlerini vuracak kadar alçaklaştığı, camilerini bombalayacak kadar canavarlaştığı iftirasını attılar.
Binlerce sahtekârlığı, tarihin tanık olduğu en iğrenç, en pervasız montaja çevirip, şerefli subayları, ailelerini, yakınlarını, dostlarını, bu ülkenin vicdanlı vatandaşlarını kahrettiler.

* * *

DAVA ÇATIRDAYARAK ÇÖKTÜ...

* * *

Sonra, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin eski başkanını, seçimle işbaşına gelmiş hükümetin başbakan yardımcısını öldürmek
üzere suikast hazırlandığı kumpasını kurdular.
Genç subaylara, canları kadar sevdikleri, emrinde vatani görev yaptıkları komutanlarını öldüreceklerdi yalanını uydurdular.
Ordunun emekli kesimini tarumar ettiler.
Ama ondan çok gözü sınırda, eli tetikte uyuyan muvazzaf subayının yüreğini delik deşik ettiler.
Ülkenin hava kuvvetlerini darmadağın ettiler, uçaklarını kanatsız bıraktılar.

* * *

Dava çöktü...

* * *

Eee tabiatıyla İzmir denince akla darbeden çok farklı hayat tarzı geliyor ya..
Oraya bir uçkur davası uydurdular.
Sadece uçkur yetmeyeceği için içine bir de casusluk sosu koydular.
Dört yanı denizlerle çevrili bir ülkenin deniz kuvvetlerini çökerttiler.
En başarılı, en istikbal vaat eden leventlerini içeri attılar.

* * *

DAVA ÇÖKTÜ...

* * *

Peki bir milletin bu hazin kırmızı pazartesisinin faili kimdi...
Söyleyeyim...
Meçhul falan değildi...

BU GÖNLÜ KIRIK ORDUYLA SAVAŞA GİRECEKSEN EĞER

DAVALAR çöktü de...
Bu ülkenin ordusu da çöktü be arkadaş...
Çöktüğü için de, İsrail’e meydan okudun, meydan “Gazze kasabı” dediğin adama kaldı.

* * *

“Gazze’ye yardım gemisini sokmazsan, ben sokarım” dedin, adamların “Nah sokarsın” demelerine bile gerek kalmadı, gemilerin Kıbrıs açığına çıkamadı.

* * *

F-4’lerin kendi kendine düşmeden önce, Suriye’nin ateşlediği Rus yapımı füzelerle düşürüldü, “Sabrımızı test etmeyin” diye babalandın, sabrın taştı, bendini çiğnedi, sonra sel oldu, geldi gurur bendimizi çiğneyip geçti..
Uçakların tekerlek kesemedi...

* * *

Süleyman Şah Türbesi’ni, ecdadının kutsal emanetini koruyamaz hale geldin, basamadığın Suriye toprağının yerine kendi bayrağının dalgalandığı kendi toprağını bastın, aldın emanetini kös kös geri döndün...

* * *

Şimdi vatana ihanetten, şundan bundan bahsediyorsun...
Arkadaş bu ülkede vatana ihanet mi arıyorsun...
Çok geriye gitme, dön bak düne, önceki güne...
O kumpası kuranların kapısını kırıp girdiği o kozmik oda var ya, bu ülkenin, bu milletin nefsi müdafaa karakutusuydu.
Yavuz hırsız kırıp girdi, çaldı çırptı...
O gün, kendini ve dostlarını sevindirdi, ama onlardan çok bu ülkenin düşmanını sevindirdi.

* * *

Dünün o karanlık adamlarının, gururunu kırdığı, kariyerini yaktığı, ahını aldığı o subaylar var ya...
Bu milletin bağrından çıkmış, vatan mücahitleriydi...
Bugün kumpasçı dediğin adam, dün o mücahitlerin gururunu kırdı, sen baktın...
Şerefli ve kahraman subayları, Balkan Savaşı’ndaki ruh bozgunundan daha büyük hezimete uğrattı... Sen seyirci kaldın.

* * *

Ben “vatan haini” kelimesini sevmem. Kendi mahallemde de, öteki mahallede de, o kelimeyi, kendi meşrebine uygun iğrenç bir maymuncuk haline getirenlerden hazzetmem.
Ama vatana ihanet diye tek bir şey varsa eğer, o jokeri işte bunun için kullanırım.

* * *

Arkadaş, ben demiyorum ama sen “vatana ihanet” mi diyorsun...
Sen öyle diyorsan, ben de sana bir dost nasihatinde bulunuyorum.
Sakın ha bugünlerde bir maceraya kalkışma...
Sakın ha, ihanete uğramış o vatan evlatlarına, sırtından kalleşçe bıçaklanmış, alçak kumpaslarla pusuya düşürülmüş bu orduya güvenip yürümeye kalkma...
Seferberlik ilan etmeden
önce, o gurur yaralarını sarıp sarmala...
Önce o hüsrana uğramış ailelerin, eşlerin, annelerin babaların, evlatların, sevgililerin hayır duasını al.
Önce onların kırık gönüllerine bir damla merhem sür.

* * *

Sonra bırak...
O aslanlar bu vatanı savunurlar...
Hatta size rağmen savunurlar...
Geçmişte Çanakkale’de, Kurtuluş Savaşı’nda, düveli muazzamaya karşı o vatan sevgisini ispat etmişlerdi....
Bugün de ailelerine “Hakkınızı helal edin” deyip giderler...
Çünkü onlar öyle büyütüldüler...

* * *

Ama bu kırık kalpler var ya, bu ihanete uğramış, hüsran dolu asker yüreği...
Onunla bununla iddialaşıp, kendi kendine taşırdığın sabrın imtihanına gireceksen eğer...
Eğer durup dururken bir kahramanlık menkıbesi yazmak istiyorsan...
Önce o hüsrana, ihanete uğramış yürekten helallik iste...

* * *

Yoksa yaza yaza Süleyman Şah Türbesi menkıbesine
kalırsın ki...
Vallahi de billahi de kargalar bile güler...
Kahkahalarla güler...