Korona psikolojisi- 65 yaş üstünün üç saatlik 'Otomatik Portakal' izni
Artık herkesin kafasına çakılmış bir “65 Plus” nüfus kategorisi var.
Türkiye’de nüfusun yüzde 7’sini oluşturuyorlar ve sayıları 7 milyon 551 bin 261 kişi...
Bu kişiler 6 haftadır sokağa çıkamıyor.
Sonunda onlar için bir sokağa çıkış planı yapıldı.
Üç saatliğine sokağa çıkış izni verilecek.
Yani aşağı yukarı, ölmeden önce, bizim Pakize’yi sokağa çıkardığımız süre kadar...
O zaman şunu konuşma zamanı geldi...
İçerideki bu 6 hafta onların psikolojisinde nasıl bir etki yaptı?
*
Ünlü İspanyol yönetmen Pedro Almodovar, eve kapatıldığı korona günlerinde günlük yazıyormuş.
Bunun bir bölümünü de “IndieWire” adlı siteye makale olarak yazdı.
Yaşı 70 ve içinde bulunduğu ruh halini şu tek cümleyle anlattı:
“Eve kapandığımdan beri libidom beni terk etti...”
Düşünün sinema kariyerinin neredeyse tamamı kadınlarla ve kadınlar üzerine geçmiş bir sanatçı.
*
Devam ediyor:
“Sanıyorum hüzün ve endişe bütün fantezilerimi alıp götürdü...”
Almodovar birçok arkadaşına telefon etmiş.
Çoğu aynı durumdaymış.
Bu konuları ben de arkadaşlarımla konuşuyorum.
Çoğu benzer şeyler söylüyor.
*
Fatih Terim, korona virüsünün egoları törpüleyeceğini söylemişti.
İşte o yüzden merak ediyorum.
65 Plus 3 saatlik sokak iznine hangi ruh haliyle çıkacak?
Egosu ve libidosu dibe vurmuş vaziyette mi...
Yoksa patlamış, infilak etmiş bir ego ve libido ile mi...
*
Bir de şu...
Sönmüş bir “ego” ve dibe vurmuş bir “libido” emekliliği bile görememiş erken bir ölüm olabilir mi...
Yani Almodovar sokağa çıkınca, “Otomatik Portakal” filminde libidosu lobotomi ile yok edilen Alex gibi olacak biraz...
*
Bize gelince... Gayet normal insanlar olarak üç saat sokağa çıkarılıp gezdirileceğiz...
...................................
NOT: Libido, insanın yaşama gücünün, davranışlarının temelini oluşturan temel cinsel içgüdü...
KARANTİNA ÇELİŞKİSİ
BU ALTI HAFTADA AYLAK ZİHİN ŞEYTANA MI ÇALIŞTI
ASLINA bakarsanız, çevremdeki çoğu insan evde kalmaktan memnun. Hatta çok memnun. Çünkü stres ve sorumluluk gitmiş gibi görünüyor.
Ama bu psikolojinin bir başka yanı da var.
*
Almodovar bu ikinci hali şöyle anlatıyor...
- Mesela, kendini akşamüzeri saat 18.00’e kadar toplayamıyormuş. Evde bu kadar boş zamanı olduğu halde elindeki senaryoyu bir türlü bitiremiyormuş.
Vallahi bende de tuhaf bir aylaklık ve bırakmışlık hali söz konusu. Kafamda harika bir kitap projesi var ama bir satır bile yazamadım.
Çevremde çok sayıda insandan da benzer şikâyetler işitiyorum, ‘Öyle hiçbir şey yapmadan oturuyorum’ diyorlar.
*
Run DMC hip hop grubunun elemanı Jam Master Jay’ın öldürülüşünü anlatan filmden bir cümle aklıma takıldı: “Aylak zihin şeytana çalışır”...
*
Kendimi yokladım...
Bendeki aylak zihin neye çalıştı diye baktım. Vallahi o laf biraz doğru galiba... Yani kafama şeytani fikirler girmedi diyemem...
Can çekişiyor olsa bile, libidom hâlâ nefes alıp veriyor demek ki...
TAVSİYE
PEKİ '65 NAKIS DANALAR' SOKAĞA NASIL ÇIKACAK
İSPANYOL yönetmen karantina günlerinde seyretmek üzere bazı filmler tavsiye ediyor. Bunların biri Otto Preminger’in Françoise Sagan’ın romanından yaptığı “Elveda Hüzün”...
Jean Seberg’in o çocuksu halinin ilk filmi...
Ama ben en çok iki başka filme takıldım. Biri Antonioni’in “Gece”si (La Notte)... Gençliğimde beni en çok etkileyen filmlerden biriydi... Marcello... Monica Vitti...
Hiç unutamadığı bir kadın ve bir erkek...
Ve özellikle de Fellini’nin “I Vitelloni”si. (İtalyanca ‘Danalar’ demek. Türkiye’de ‘Aylaklar’ adıyla gösterildi.)
İzmir’i de andıran bir Akdeniz taşra şehrinde 30 yaş üstü bekâr erkeklerin aylaklıkları, piyasa yapmaları, turist kadınları etkileme gayretleri, beceriksiz ve becerikli çapkınlıklarının komikliği...
Tabii bir de “65 nakıs” yani “65 altı” psikolojisi var.
Merak ediyorum Akdeniz’in bu nüfus kategorisindeki çapkın danaları sokaklara ne zaman ve nasıl bir psikoloji ile çıkacak...
DÜKKÂNIN KAPANDIĞI GECE KASAYA NE GİRMİŞ
PRUNE, New York’un East Village denilen bölgesinde 14 masalık bir restoran.
New York
Belediye Başkanı korona salgını nedeniyle şehirde bütün işyerlerinin kapatılması emrini vermeden 5 saat önce, kendi kararı ile restoranı kapatmış.
Sahibi ve şefi Gabrielle Hamilton kapanış gecesini
çok duygusal bir şekilde New York Times gazetesinde yazdı.
*
O son hafta restoranın günlük geliri şöyleymiş:
- Cumartesi: 12.141 dolar
- Pazartesi: 4.188 dolar
- Perşembe: 2.093 dolar
- Kapandığı gece: 1.144 dolar.
*
O gece son müşteri gittikten sonra ekibini topluyor ve şunu söylüyor:
“Yarın ilk işiniz işsizlik idaresine başvurmak olsun. İlk hafta ücretinizi ise ben ödeyeceğim”.
Personel soruyor:
“Bütün eşyalarımızı toplayalım mı?”
Cevap: “Bıçakları bırakın, bir kadeh de içki alın...”
SAATTE 45 DOLAR BAHŞİŞ ALAN, MUTFAKTA 15 DOLARA ÇALIŞAN
PRUNE restoranının sahibi Gabrielle Hamilton aynı zamanda tanınmış bir gastronomi yazarı.
Gazetedeki yazısının başlığını şöyle atmış:
“Bu restoran 20 yıldır benim hayatım. Acaba dünyanın yeniden benim restoranıma ihtiyacı olacak mı?”
Onun yazısından öğreniyorum ki, restorancılık sektörü Amerikan gayrisafi milli hasılasının yüzde 2’sini sağlıyormuş.
12 milyon insan bu sektörde çalışıyormuş.
Onun tahmini şu:
Bu sektör tamamen ortadan kalkmayacak.
Ama çok azı artık eski işine dönebilecek...
Sektör bazı “yanlışlıkları” düzeltecek...
Bir servis elemanı ‘tip’ten saatte 45 dolar yaparken, içeride mutfaktaki insan 12 dolara çalışamayacak.
18 bin dolar kira, 30 bin dolar personel gideri ile bir restoranı çevirmek kolay olmayacak.
HAVUZ PROBLEMİ
YAZILMAK KAYDIYLA OFF THE RECORD SÖYLÜYORUM SERDAR
GEÇEN gece Haber Türk yazarı Serdar Turgut aradı...
Twitter CEO’su Jack Dorsey’le ilgili yazımı okumuş.
“Abi seni bilirim, sakın onun yaptığını yapmaya kalkma” dedi...
Özellikle adamın 104 derecelik varil saunasına girmesini kastediyordu.
“Ben de deneyebilirim” dedim.
*
Ben bungee jumping kuşağındanım...
İki yıl önce bu yaşımda Afrika’da Victoria Şelalesi’nin üzerinde bungee jumping yapmaya kalkıştım, yol arkadaşım Velit Gazel zar zor engelledi.
Daha önce Antalya’da eksi 110 derece buz odasına çırı çıplak girmiştim.
“Bir de kahvaltıda şu tuz suyunu deneyeyim diyorum...” dedim.
“Sen eve kapanınca delirdin” dedi...
“Hayır bu yeni normalim” dedim...
*
“Yeni normal de nedir” diye sordu...
“Yazılmak kaydıyla off the record söylerim” dedim...
Üç-beş saniye durdu... “Anlamadım nasıl yani, yazılmamak kaydıyla yazmam için mi söylüyorsun” dedi...
“Yeni normal işte tam bu” dedim...
Sonra korona günlerinde yaşadıklarımızı bir oksimoron gerçekliği ile anlatmaya çalıştım.
*
İnanılamayacak şeyi inanmamış gibi yapmak... Yaşanamayanı yaşanmamış gibi anlatmak...
Kabullenemeyecek şeyi kabullenmemiş gibi yapmak...
*
Onu da anlamadı, “Ne fark var bunların arasında” diye sordu.
“Dikkatle oku, sadece bir “a” ve bir “e” farkı var...
Yeni normal işte o eksik “a” ve eksik “e”...
Yine bir sessizlik oldu...
“Ben bunu yazarım” dedi... Yazdı ama o da bir eksik “a” ve bir eksik “e” ile yazdı.
*
Bütün mesele, kendimizi, yapamadığımız, çaresiz kaldığımız şeyleri sanki kendimiz, kendi irademizle yapmamışız gibi ikna edebilmek...
*
Korona sonrası “yeni normal” işte bu çaresizliğin ifadesi olacak.
'YERLİ NORMAL'İN İLK ŞARKISI
-GEÇEN cuma streaming platformlara konan şarkıyı “Kendimden Hallice” grubu söylüyor.
Şarkının adı
“Aldatırım Kendimi”...
Ve diyor ki...
“Seni biraz düşüneyim
Sonra aldatırım kendimi”.
Yani, hiç sevmediğim amiyane tabirle, bir tür “fikri boynuzluluk” hali...
İsterseniz “yeni normal”i bu yeni deyimle de ifade edebilirsiniz.
