11 saatlik bir yemeğin fotoğrafı

Bu fotoğraf önceki cuma günü öğleden sonra İstanbul’da Frankie’s restoranda, tam 11 saat süren bir yemekten sonra çekildi. 
Yemek saat 13.30’da başladı.
Gece ayrıldığımızda saat gece yarısını geçiyordu.

DİYECEKSİNİZ Kİ NEDİR BU ROMA ORJİSİ Mİ

Biliyorum diyeceksiniz ki; “Nedir bu? Roma orjisi mi?”
Bu zaman size çok uzun geldi.
Haklısınız.
Keyfine en düşkün Romalı bile bu kadar süre masada kalmaz.
Ben de kalmazdım, kalamazdım.
Ama kaldım. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadım.
Hayır bir Roma orjisi değildi.
Bir hayat bilgisi dersiydi.
Bu insanların mesleklerinin adı “Sommelier…”
Yani restoranlarda şarap içmek isteyenlere bir tür danışmanlık yapıyorlar.
Her biri şarap uzmanı.

O KADAR UZUN YEMEKTEN SONRA  BU FOTOĞRAFI ÇEKTİRDİK; ÇÜNKÜ

Fotoğrafta yüzlerimize dikkatle bakarsanız, hepimizin çakırkeyf olduğunu anlayacaksınız.
Hatta biraz çakırkeyf ötesi bile diyebilirsiniz.
Nasıl olmayalım?
11 saatlik bir yeme içme küründen sonra bu fotoğrafı çektirebilmemiz bile şunu gösteriyor:
Alkolik değiliz.
Sommelier’ler dahil hepimiz, normal hayatımızda ‘Modere’ yani makul içicileriz.
Şarap, onlar için meslek; bizler içinse hayatın yükünü biraz hafifletip daha güzel yaşamamızı sağlayan bir araç.
Her biri yerli yabancı, sevdiği şaraplardan birini getirmiş.
Önce Türk beyazlarından başladık.
Ben ve çevremdeki çok insan artık Türk şaraplarına döndü.
Sommelier’ler de bizimle aynı fikirde.
Türk şarap sektörü son 10 yılda büyük bir evrim yaptı.
Günün iktidarının engellemeleri olmasa iddia ediyorum ki, önümüzdeki 10 yılda Avrupa’nın ilk dördüne girecek.
Böyle bir sektör, iktidarın vitrin muhafazakârlığı yüzünden şimdi ayakta kalma mücadelesi veriyor.
İçleri buruk…
Dünyadaki rakipleri hükümetlerinden maddi ve manevi teşvikler alırken, onlar bırakın teşviki yok etmeye çalışan bir iktidara karşı mücadele ediyorlar.

BU İNSANLARIN HEPSİ HALKIN İÇİNDEN ÇIKIP GELDİ

Türk sommelier’lerinin hepsi halkın içinden gelmiş insanlar.
İnançlılar, hatta muhafazakârlar.
Ama muhafazakârlıklarını, başkalarının hayat tarzına müdahale olarak algılamayan Türkiye’den geliyorlar.
Orası ‘Öteki Türkiye’ değil.
“Ötekileştirilen Türkiye…”
Kendi kendilerini eğitmişler.
Dünya yarışmalarına girmişler.
Aralarından ünlü İngiliz restoranı Fat Duck’ın sommelier’si İsa Bal çıkmış.
Dünyada 12 kişi olan ‘Sommelier du Monde’, yani ‘Dünya sommelier’si’ unvanını elde etmiş.
11 saat boyunca onların anlattıklarını dinledim.
Şarap denen içeceğin derinliklerine daldım.
Ve bu yazıyı, bu insanları ne kadar takdir ettiğimi; bu insanların hayatımızı daha güzel kılmak için nasıl çaba harcadıklarını göstermek için yazıyorum.
Selam olsun harikalar yaratan Türk şarap sektörüne ve onun harika insanlarına.
Helal olsun bize hayatın güzel yollarında rehberlik yapan Türkiye sommelierlerine…
Hepinize en içten teşekkürler.

ÖNEMLİ NOT: Kimseye içki içmesini tavsiye etmem. İçilirse kararında içilmelidir. Fazlası hem fiziki sağlımıza hem ruh sağlımıza zararlıdır.

Biri sanatçı, üçü gazeteci, ötekiler sommelier

Resimdeki insanlara gelince…
Tiyatro ve sinema sanatçısı Selçuk Yöntem, Milliyet yazarı Güneri Cıvaoğlu, Radikal Genel Yayın Yönetmeni Eyüp Can ve benim dışımdaki insanların hepsi aynı mesleği yapıyor: Aydın Koca (Divan İstanbul Yiyecek İçecek Müdürü), Süleyman Şen (Sunset baş sommelier’si), Mustafa Zorluoğlu (Sunset sommelier’si, 2011 birincisi), Tamer Büyüksağnak (Topaz Restaurant sommelier’si), Göksel Arslan (Duke Restoran Müdürü ve sommelier’si), Görkem Öztürk (GQ Bar sommelier’si), Ercan Alkan (360 İstanbul baş sommelier’si), Serdar Kömbe (Frankie’s Restoran sommelier’si), Stephan Vattepain (Ulus 29 sommelier’si). O gün yemeğe gelemeyen öteki sommelierler ise şunlardı: Selen Gözen (Aşçı ve sommelier), Burçak Desombre (Vinipedia şarap sommelier’si), İlhan Olam (Danışman, sommelier), İsmet Ülger (Özgür Şef Steak House sommelier’si), Veysel Öztürk (Duke restaurant&bar), Cihan Demir (Raika müdür ve sommelier’si), Bülent Boyraz (Loft restoran müdür ve sommelier’si), Tayfun Deniz (Ceylan Otel Safran restoran sommelier’si).