Sanatla engel aşmak

Duymaz kulak; ne ses vardır, ne dudaklar kımıldar bir söze. Bir çaresizliktir gider ömür boyu. Engellerle doludur sanki yaşamak. Acaba öyle mi? Engel, eksikliği engel diye belleyene .

Bir gösteri vardı Kültürkpark İzmir Sanat’ta. İşitme Engelliler latin dansları yapıyor, Yürüme Engelliler de küçük bir vurma çalgılar topluluğu kurmuş, çalıyor. Müziği işitmiyor da İşitme Engelliler, latin müziği eşliğinde, değişik dans düzenleri içinde erkekli kızlı topluca dansediyorlar! Kimi tekerlekli sandalyesinde, kimi koltuk değneklerine yüklenmiş Yürüme Engelliler, önlerinde tumba, bongo, trampet gibi çeşitli çalgılara bir orkestra düzeni içinde vuruyor.

Müzik eşliğinde dans

Duymaz kulak sanki duyar olmuş, işitmeyenler müzik eşliğinde dans edebilmekte. Tutmaz el ayak, tutabileceğine erişir olmuş .

O akşam gösteriyi izleyenler coşku doluydu. İşitme Engelli izleyiciler alkış seslerine ellerini havaya kaldırıp parmaklarını sallaya sallaya bir engeli aşmış olmanın sevincini yaşıyordu .

Kuşkusuz olay, sadece bir coşkunun yaşanmasından ötede. Gösteri, tasarlanan bir hedefe ulaşmak üzere çıkılan yolda bir adım. Hedef, sanat aracılığı ile engelleri aşmak. Etkinlik öncesi çalışmalar boyunca engellilerle engelsizleri biraraya getirerek, engellileri toplum içinde bir köşeye çekilen gençler olmaktan kurtarmak .

İzmir’de bu görevi "Erişim Derneği" üzerine almış. "Hayata Artı Gençlik Programı" adı altında yürütülen çalışmalar boyunca, gençlerin üretkenliği arttırılarak toplumsal bir artı değer yaratılmış olacak. Erişim Derneği Başkanlığını yürüten Oğulcan Aksoy, "Kendilerini engelsiz görenlerin oluşturduğu yaşama düzeni içinde engelli olmanın engellerini birbirimize el verip kuracağınız köprülerle aşabileceğiz." diyor.

Yürüme engelliler

Beni o gösteriyi sunmak için çağırmışlardı. Sıra Yürüme Engelliler’e geldiğinde birden duraksamışım. Öteki çoğu tiyatrolarda olduğu gibi, İzmir Sanat Sahnesi’ne, merdiven basamaklarını aşarak nasıl çıkacaklardı? Sahneye çıkmamaları için sanki onlara yasak konmuştu. Sahnenin arka perdesini boylu boyunca çektim: perdenin arkasına gizlenmiş, sıralarını sessizce bekliyorlardı. Engelliler, onları düşünmeyenlerin koyduğu bir engeli daha aşmışlardı .

Bir sanat yuvası olmuştur artık İzmir Sanat Sahnesi. Eksiklik, niye sanata sürekli kucak açan bu yuvada olsun. Acaba eli ayağı tutar, gözü görür, kulağı duyar olduğumuzdan mı var bir eksikliğimiz!