Soma'yı ancak biz anlarız

İnsan zihni tembeldir; olayları ve olguları daha kolay kavrayabilmek için benzerlikler, örnekler, şablonlar, modeller arar.

Oysa Soma faciasında, kazanın detaylarından, facia sonrası yaşanan olaylara dek, bugünün dünyasında yaşayan bir yabancının benzerlik kurarak kavrayabileceği pek örnek yok.

Sanki son 10 günü gerçeküstücü bir kurgu yazarının hayalgücünde yaşadık ki bu ancak biz Türklere "normal" geliyor.

Ve şu yaşananları bir yabancıya başlık başlık özetlemek dahi, konuyu kavramasını sağlamak bir yana, onu daha da yabancılaştırıyor Türkiye'ye:

- Başbakan Erdoğan'ın kaza sonrası 19. yüzyıl İngiltere'sinden örnekler vererek hükümeti savunması...

- Soma'da, siyasi kariyerinde hiç yaşamadığı bir şekilde kaydadeğer bir kalabalığın doğrudan tepkisine hedef olması...

- Protestocularla birebir tartışmaya girip kimisine "Gel benim yanımda yuh çek" ve kimisine de "Sen bu ülkenin başbakanına yuh çekersen tokadı yersin" demesi...

- Ardından bir süpermarkete girip bir vatandaşı tokatladığı iddiası ve o vatandaşın üç kez ifade değiştirmesi.

- 10 yıllık bir madencinin başbakanlık eskortuna yaklaşıp araca tekme atabilmesi, ardından polisin madenciyi yere yatırdığı sırada başbakanlık müşavirinin ona tekmeler savurması...

- Parti sözcüsünün müşaviri koruması, hükümet sözcüsünün ise onu eleştirmesi...

- Yurt çapında faciayı protesto edenleri polisin şiddetle dağıtması; 13 yaşında bir çocuğa gözaltı girişimini ve ardından gelen sorgulamayı dahi yetkililerin savunabilmesi...

- Madenin ortada görünmeyen patronları tüm ihmallere rağmen serbestken, kaza sonrası bazı madencileri kurtarırken ölümden dönen bir yöneticisinin ilk tutuklanan isimlerden oluşu...

- Enerji Bakanı Taner Yıldız'ın, cenazeler madenden beklediği hızda çıkarıldığı için "Hamdolsun söylediğimiz gibi oldu, mahçup olmadık" demesi.

Ama böyle şeylere alışık olmadıklarından, yabancıların anlaması en zor şey bunların hiçbiri değil.

Şu:

301 kişi bir iş yerinde ölmüşken, 10 gündür tek bir yetkilinin dahi istifa etmemesi...

Bu sorumsuzluğu, hesap vermeme kültürünü ancak biz anlarız...

Daha doğrusu, pek çok şeyi olduğu gibi onu da "anlamayız" aslında, ama denizin içinde olup denizi bilmeyen balıklar gibi, o kültürün içinde yaşadığımızdan normal gelir bize her şey...