Banka batırmak

Emin ÇÖLAŞAN

Bir ülke düşünün ki, bazı bankalar sürekli batıyor. Bunların bir bölümü, ‘‘batırılmış’’ bankalar.

‘‘Banka batırılır mı?’’ diye sormayın.

Türkiye'de nice bankalar özellikle batırıldı. Batıranlar ise hep kazançlı çıktı. Banka batıran köşeyi döndü.

Banka batırmak, dünyanın her yerinde suçtur. Hem de ağır bir suçtur. Banka batıran adamlar insan yüzüne bakamaz. Toplumda dışlanır. Dahası, cezasını öyle bir öder ki, bin defa pişman olur.

Bizde ise tam tersidir.

Koskoca bankaları batıranlar makbul adam olmayı başarır! Bunlar siyasete girer, siyasette yükselir!

Bugün bu konuda birkaç örnek vermek istiyorum.

***

Vakti zamanında Türkiye Öğretmenler Bankası isimli bir banka vardı. Sermayesi çoğunlukla emekli öğretmenlerin, emekli memurların küçücük birikimlerinden oluşmuştu. Bu banka iyi işler de yapardı.

Gel zaman git zaman, Töbank zora düştü. Daha doğrusu, kasıtlı olarak zora düşürüldü.

Bu bankayı bir süre sonra bir şahıs ve akrabaları satın aldılar. Bu söylediğim 1960'lı yıllarda oluyor. O zaman bu işlere henüz mafya falan girmemişti. Kafasını çalıştıran uyanıkların yaptığı bir şeydi.

Bu uyanık şahıs bankayı al takke ver külah kendi üzerine geçirdi.

Gariban emeklilerin ve dar gelirli vatandaşlarımızın tasarrufları deve yapıldı...

Ve Töbank'ı kendi üzerine alan kişi, binbir ilginç yöntemle buradan malı götürdü. Bir süre sonra siyasete atıldı. Milletvekili oldu.

Şimdi ne yaptığını bilmiyorum.

Herhalde kazancını afiyetle yiyordur!

***

1980'li yılların başında İstanbul Bankası vardı, Hisarbank vardı. İstanbul, bir aileye aitti. Halkın paralarını kendi şirketlerine aktardılar.

Bu bankanın bir de genel müdürü vardı. Verdiği kredilerden komisyon aldığı belgelenmişti.

Patronuyla el ele kol kola çalışmış, karısıyla birlikte kurduğu aile şirketlerine de bol kepçe kredi hortumlamıştı.

Bu bankanın kaynakları iki ayrı şirket grubuna giderdi:

Patronun ve genel müdürün şirketleri.

İstanbul Bankası sonuçta battı. Ama gerek patron ve gerekse genel müdür, aile boyu ihya oldular. Batışın hesabını hiç kimse sormadı. Batan paraları şakır şakır devlet ödedi.

Genel müdürün karısı siyasete girdi, başbakan oldu!

Hisarbank'ı ise iki ortak, İstanbul Bankası ile aynı dönemde batırdı. Sanki sözleşmişlerdi! İkisi de işadamıydı. Şimdi birini sosyete, diğerlerini spor sayfalarında görüyoruz.

Bunlara da hesap sorulmadı.

İstanbul Bankası ve Hisarbank battı, günümüzün değeriyle trilyonları devlet üstlendi.

Batıranlar, krallar gibi yaşamaya devam ediyor. Bırakınız krallar gibi yaşamayı, Türkiye'yi yönetiyor!

***

Turgut Özal döneminde bir Anadolu Bankası vardı. Devletin bankasıydı. Koskoca banka batırıldı. Trilyonlar uçtu gitti. Devletin paraları birilerinin cebine hortumlanmıştı, aynen oralarda kaldı.

Devletin bankası battı, kimseden hesap sorulmadı!

Vallahi sorulmadı, billahi sorulmadı!

İstanbul Bankası ile Hisarbank'ı batıranlardan nasıl sorulmadıysa, Anadolu Bankası'nı batıranlardan da öyle sorulmadı.

***

Son yıllara kadar üç banka daha vardı:

TYT Bank, Marmara Bank ve İmpeks Bank.

Bunlar da gümledi. Daha doğrusu sahipleri tarafından gümletildi. Vatandaşın paraları kuş gibi uçtu gitti.

Hesap soruldu mu?

Asla!..

Çünkü hesap sorulursa, kural bozulur.

Bunların da sahipleri ve yöneticileri şimdi krallar gibi yaşamaya devam ediyorlar. Ne arayan var, ne de soran! Olan, tasarruflarını buralarda tutan saf vatandaşlara oldu.

***

Son olarak Türk Ticaret Bankası gümletilmişti. Türkiye'nin mafya dönemine denk geldi, orada mafya devreye girdi. Silahlar konuştu, binbir pazarlık yapıldı.

İş o boyuta vardı ki, bu bankayı birileri alabilsin diye, İş Bankası bile zeytinci işadamına 150 milyon dolar kaptırdı. Bu yüzden genel müdür istifa etmek zorunda kaldı.

Peki bu bankayı batıranlar nerede?

Yok!

***

Sevgili okuyucularım, gördüğünüz gibi, banka batırmak ülkemizde çok kazançlı bir iş. Banka batıranlar makbul adam oluyor. Hiçbirinden hesap sorulmuyor. Böyle bir uygulama yok.

Bankayı batır da, nasıl batırırsan batır.

İster soy, ister vur kaç, istersen önce batır, sonra sahip ol. Ne yaparsan yap!

Böylesi dünyada görülmedi, duyulmadı.

Günün birinde bir bankam olsun, batırmazsam namerdim!