Paylaş
Geçtiğimiz 1 Mayıs’a, gaz bulutunun arasından yükselen “Sık bakalım, sık bakalım, biber gazı sık bakalım kaskını bırak, copunu bırak, delikanlı kim bakalım!” sloganı damga vurmuştu. Orantısız güç kullanımına nefis bir işaret edişti, delikanlılık vurgusu erkek egemen söylemin çok ötesinde bir yere bağlanıyordu. Çarşı’nın sloganı pek çok şeyi özetliyordu.
Bugün spor üzerine yazacaksak, konuşulabilecek tek şey var, o da taraftarların üç gündür yaşananlar karşısındaki duruşları.
Üç gündür yaşananları yine en iyi bu slogan özetledi, yine eylemin sembol sloganlarından biri oldu.
Öte yandan futbol taraftarları, statlarda kendilerine dışarıdan pompalanan şiddet kültürünün bir parçası olmak yerine, şiddetin karşısında olmayı seçtiler.
Yeşili bir tek futbol sahasında sevmediklerini ispatladılar.
Gezi Parkı’na, şehirlerine, hayata, umuda sahip çıkmak için akın akın Taksim’e gidenler, farklı renklerdeki formalarıyla yan yana durdular.
Türkiye’de futbol taraftarı, hiçbir zaman bu biçimde yan yana durmamıştı. Örgütlü olarak katıldıkları eylemlerde bile, herkes kendi takımının pankartı altında yürür, kendi takımdaşlarıyla slogan atardı.
Bu defa yan yanaydılar. Hatta Ankara’da Kuğulu Park’ta bütün taraftarlar Çarşı pankartının altında birleştiler. Aynı sloganları atıp, birlikte aynı şarkıları söylediler. Şiddetin ayırdığı Bursasporlularla Beşiktaşlılar, Karşıyakalılarla Göztepeliler, Fenerbahçelilerle Galatasaraylılar daha güçlü bir şiddet karşısında barıştılar.
Bu gaz bulutunun, kan gölünün arasında; bomba transferleri, Galatasaray’ın, Trabzonspor’un, Beşiktaş’ın kongrelerini, Fenerbahçe’de Aykut Kocaman’ın istifasını ya da Milli Takım’ın hazırlık kampını konuşacak değiliz.
Bize de söyleyecek tek şey kalıyor: Sık bakalım!
Yazarın son yazıları |
#28 Mayıs 2013 Ezber Bozan
#25 Mayıs 2013 Biz futbolla uğraşırken
#21 Mayıs 2013 Bana lakabını söyle
#18 Mayıs 2013 Üstünü örtmeden üstüne gitmek
#14 Mayıs 2013 Hepsi sizin olsun!
#7 Mayıs 2013Kalplerden cennete
#4 Mayıs 2013 Büyüklük sizde kalsın
Paylaş