İşçinin emekçinin bayramı!

Tek taraflı çıkar anlayışıyla düzenlenmiş sözleşmelerinin bile, koşulları zamanında yerine getirilmeyenler,
Alt liglerde oynayan; kulüplerine karşı haklarını arayamayan, özlük hakları korunmayan, şöhretsiz, güvencesiz sporcular,
Statlara reklam panoları konduğu için pistleri ellerinden alınanlar,
Doğru dürüst tedavi edilmedikleri için aktif spor yaşamlarını bırakmak zorunda kalanlar,
Her tür baskıya, ayrımcılığa, ötelenmeye karşın inatla, aşkla, şevkle spora devam eden kadın sporcular,
“Ya okul ya spor” ikilemi arasına sıkışıp kalan; hem okula hem kulübe sürekli geç kâğıdı götürmek zorunda olan öğrenci sporcular,
Maça, yarışmaya, turnuvaya, şampiyonaya gittikleri şehirlerde, otobüslerde sabahlayanlar,
Tesis sıkıntısı yüzünden sabaha karşı antrenmana başlayanlar,
Çok düşük maaşlara çok ağır koşullarda çalışan, kimi zaman maaş alamayan, işleri yöneticilerin iki dudağı arasında olan antrenörler,
Sporda taraf olma halini toplumsal duyarlılıklarıyla zenginleştiren taraftarlar,
Adları bir tek “Başkanından malzemecisine kadar şampiyonluğa inanmıştık” cümlesinde anılan emektar malzemeciler,
Topları toplayanlar,
Çimleri sulayanlar,
Salonu, parkeyi, buzu, minderi, pisti ve nihayetinde seyircinin pisliğini temizleyenler,
Fileleri gerenler,
Sporcuları taşıyan şoförler,
Çaycılar, aşçılar, masörler,
Sporun sağlık emekçileri,
Sporun basın emekçileri,
Kazandıkları paralardaki sıfırları hesaplamakta zorlandığımız, adlarını ezbere bildiğimiz sporcuların yanında, adlarını hiç bilmediğimiz, yüzlerini hiç görmediğimiz, mücadele azimleri kadar emekleri de yoksullukları da görünmez olan gizli spor emekçileri,
Bayramınız kutlu olsun!