Fransızca bilmeden hepinizi jamais vu!

Bitmeyen bir tekrarlanma hali, aynı anları defalarca yaşamışlık duygusu, bunu daha önce gördüm, eminim hissiyatı.
Fakat son derbide anladım ki, déjà vu filan değil bu, jamais vu!

Déjà vu malum, daha önce yaşanmamış, görülmemiş şeylerin, bir an için tanıdık gelmesi durumunu anlatır. Ve fakat Galatasaray Fenerbahçe derbileri için durum tam tersi. Sürekli aynı şeyleri yaşayıp, hiç yaşamamışız gibi aynı biçimde şaşırıyoruz.

İşte jamais vu burada devreye giriyor, déjà vu’nun tam tersi. Hep yaşadığın şeyleri ilk kez yaşıyormuşsun gibi algıladığın, defalarca gittiğin gördüğün yerlerden ilk kez geçiyormuşsun sandığın, ciğerini bildiğin adamlarla yeni tanışıyormuşsun sandığın bir durum.

Derbide yaşananlar için herkeste bir şaşkınlık, bir isyan etme, bir “olmaz olsun böyle futbol” halleri. Hadi bizim jamais vu’muzu futbol romantikliğimize verin. Bizim futbol sevgimiz zaten deliliğe çok yakın bir yerde duruyor. Futbolun; düşmanlık, nefret, ırkçılık, ayrımcılık ve para üzerinden yürümesi fikriyle, “Başka türlüsü mümkün” fikri arasında delirmişiz biz zaten.

Ama yöneticilere ne oluyor onu anlamıyorum mesela. Onlar neyin jamais vu’sunu yaşıyorlar?
Bir tanecik aklıselim açıklama yapmadan, durmadan nefret pompalayarak, hatta bu damardan beslenerek yöneticilik hayatını tamamlayacaksın, sonra kendinde isyanı hak göreceksin. Sanki ilk kez böyle bir şey yaşıyormuşsun gibi, “Maçtan önce taraftarımıza saldırdılar” diye şaşıracaksın. Bugüne kadar senin stadına gelirken hiç saldırmadılar di mi karşı takımın taraftarına?

Futbol ulemasının bu şaşkınlığını, bu isyanını anlamak da mümkün değil.

Her hadiseyi nimet bileceksin, sansasyona meftun olacaksın, “Şok Şok Şok” demeden bir program kapatamayacaksın, olmadık şeyden sorun icat edip, üzerine günlerce konuşacak, kavga edeceksin sonra Melo’ya şaşıracaksın. Her fırsatta iğrenç cinsiyetçi konuşmalar yapacak, “Bilmem kim kazansın, vallahi etek giyerim”den öte bir şey bilmeyeceksin sonra Volkan’ın maç sonu demecine hayret edeceksin.

Jamais vu’nuzu bozmak gibi olmasın ama bu memlekette, daha geçen sene, Fenerbahçe ile Galatasaray arasında oynanan derbi maçından sonra, 20 yaşında gencecik bir delikanlının; Burak Yıldırım’ın cenazesini kaldırdık.
Her şeyin çok tanıdık olduğu, ama aynı zamanda hiçbir şeyi hatırlamadığımız bu zeminde Fransızca bilmeden hepinizi jamais vu!