Kim engelli olmak ister

Hastane acilleri buzda düşüp yaralananlar ile doldu. 
Kırıklar, çıkıklar. 
Yaralananlar ölenler. 
Alçılar, ateller, askılar. 
Koltuk değnekleri, tekerlekli sandalyeler. 
Sedyeler, ambulanslar, tabutlar… 
Kardan adam, kaynak, kar topu oynamak güzel ama bu beyaz hikayenin bir de bu acı yönü var…  
Ah o trafik kazaları… 
Ya fakir fukara, engelli, yaşlı ve desteğe ihtiyaçlıların kara kara düşündükleri çaresiz vakitleri yazmadan geçebilir miyim!.. 

DÜŞMÜŞSEK KALKARIZ 

Vatandaş açılamayan, buzla kaplı caddelerden, kaldırımlardan nasibini aldı tabi. 
Hoş yolda yürümesini bilmediğimizden değil, ihmallerden dolayı kolumuzu bacağımızı kırıyoruz! 
Hem düşmüşsek ne olur, kalkmasını da biliriz… 
* 
Kara kış ile imtihanı elbette başarıyla geçmiş illerimiz vardır. 
O şehirlere, yöneticilerine büyük küçük demeden teşekkür edelim… 
Üç dört gün yağan karda etkili organizasyon ile caddeleri, sokakları açamayan kentlerimizin etkisiz yöneticilerine bir şeyler de söylemeliyiz!.. 
Neden kriz yönetemiyorsunuz? 
Neden öngörüleriniz bu kadar zayıf? 
İsabetli tahminleriyle başarılı bir meteoroloji teşkilatımız var. Bu kuruluş belediye başkanlarına, yöneticilerine erken erken mesajlar veriyor. 

MUHTARLARA KIŞ BÜTÇESİ 

Bursa’da köy var mı? 
Yok. 
Her yer mahalle. 
Bu mahallelerin yüzlercesinde 4-5 gün hayat durdu.  
Sokaklarından araba çıkartamadık. 
Mesela Bursa’nın en yakın mahallelerinden Gündoğdu’da 3 gün sokaktan arabalar çıkartılamadı.
* 
Tüm köyler merkezden yardım bekliyor. 

Buna kısa sürede hiçbir teşkilat, makine parkı cevap veremez. 
Ama şu yapılabilir, köy ve mahallelerin çoğunda iş makinaları, kepçe greyder var. 
Valilikler veya belediyeler kara kış ile başarılı şekilde mücadele edilmesi, vatandaşların sağlığı ve yaşam kaliteleri için Muhtarlara kış bütçesi versinler…  
Biraz nakit, biraz tuz… 
30 - 40 bin lira bütçeyle o bölgelerdeki iş makineleri mahalle ve sokaklarda kar mücadelesi yapabilirler. 
Daha hızlı.     
Daha kolay.
Daha etkin.
Daha ucuza kış mücadelesi olur. 
Beş yüz kilo da tuz verirsiniz, traktörüyle kürek kürek atar bunu benim köylüm yoluna… 
Yerinden yönetin de biz de karda buzda kayıp düşüp kolumuzu bacağımızı kırmayalım da… 
* 
Önümüzde mart var, biliyorsunuz mart kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır. 
Kışı atlattık diye sevinmeyelim!..  

İKİ GÜN ENGELLİ OLUR MUSUNUZ! 

Yerel yöneticiler ve kent idarecileri, kaldırımlardan, yollardan, kent mobilyalarından, parklardan, bahçelerden, oyun alanlarından, imardan, yapılardan, alışveriş merkezlerinden, kamu binalarından, okullardan, hastanelerden, her neyse tüm yaşam alanlarında sözü ve etkisi olanlara sesleniyorum… 
Saygıdeğer kent yöneticilerimizi senede iki üç gün tekerlekli sandalyeyle, koltuk değneğiyle, iki gözünü bantlayarak, bir kolunu katlayarak, ‘bazı vücut fonksiyonlarını geçici iptal ederek’ bu kentte yaşamaya, işini gücünü yapmaya davet ediyorum! 
Kentimin kaldırımlarında yürüseler, sarı engelli çizgilerini bastonuyla takip etseler, otobüse metroya binseler, kaldırımdan inseler, duraklarda bekleseler, birkaç kamu binasına gitseler, özellikle yeni yapım, altı alışveriş merkezli camilere girmeye çalışsalar, altı ticaret üstü ibadet olan mabetlerimizin tuvaletlerine uğrasalar, yaya geçidinde, kavşakta karşıya geçmeye çalışsalar… 
Yerinden çıkmış kaplama taşlar, uygunsuz dikilen direkler, rogar kapakları, çukurlar, tümsekler, reklam panoları, tabelalar, bir sürü tehlike… 
Elin yok pantolonunu giyeceksin, kemerini takacaksın, yüzünü yıkayacaksın, gömleğini ilikleyeceksin, yemek yapacaksın, ayakkabını bağlayacaksın, hadi bakalım… 

ENGELLİLERİ ANLAMAK 

Nasıl olur acaba? 
Daha güzel olur… 
Güzel ve etkili bir farkındalık olur. 
Sıkıntıyı birkaç günlüğüne yaşayarak gören, zorluklarla yüzleşen belediye başkanlarımız ve kent yöneticilerimiz daha sonra harikalar yaratmazlar mı? 
* 
Bu yararlı deneyimin öncüsü kim ya da kimler olur acaba? 
Biri başlasa… 
Milyonlarca engelli yurttaşımızın ömür boyu çekmeye mahkûm oldukları sıkıntıları en aza indirmek yöneticilerin boynunun borcu olmalı. 
Evlerinden çıkamayan engellilerimize çıkın dışarı demek için önce ‘çarpık kentler’imize bir çeki düzen vermeliyiz. 
Zaten Kovid-19 sebebiyle çıkıp gezmek cesaret istiyor bu aralar.