Moda geçici müzik kalıcıdır

Londra’nın tarihi Savoy Oteli’nin Thames Nehri’ne bakan küçük bahçesindeyiz. 1960’lı yılların sonu, mevsim kış. Hafiften sulu kar serpiştiriyor. Bir avuç İngiliz fotoğrafçısıyla tasarımcı Paco Rabanne’ın sözcüsünün "20. yüzyılın en büyük moda olayı" diye nitelediği gösteriyi izleyeceğiz.

Dakikalar birbirini kovalıyor oysa gelen giden yok. Hava giderek soğuyor. Olduğumuz yerde kol-bacak egzersiziyle ısınmaya çalışıyoruz. Sözcü de çaresiz, sürekli özür diliyor: "Az kaldı, lütfen sabredin." Aniden otelin bahçeye açılan kapısında hareketlenme başlıyor. Kameraları tekrar ayarlıyoruz, kapıdan çıkan kadın tanıdığım biri ama ’olamaz’ diyorum. Bu Avrupa gençliğinin sevgilisi, Fransız pop şarkıcısı Françoise Hardy.

Françoise, Roma gladyatörlerine benziyor. Üstünde boynundan dizlere, omuzdan kol bileklerine inen bir elbise, pul boyu metal parçalarının ince tellerle birleştirilmesiyle hazırlanmış. Uzaktan kumandalı robot gibi yürüyor. Bahçe ortasına geldiğinde beni görüyor: "Gene mi siz?"

Birkaç hafta önce aynı oteldeki süitinde röportaja gittiğimde ağzından bir çift laf almak için ter dökmüştüm. Okuduğu kitaptan bakışlarını ayırmadan sorularıma ’evet-hayır’ diyerek yanıt vermişti. Ayrılmadan önce fotoğraf çekerken kameraya bakmaktan kaçınmış, klasik "cheese" sözcüğünü kullanıp tebessüm etmesini istediğimde çehresinde soğuk bir ifadeyle "Sebepsiz yere gülen insan tanıyor musunuz?" deyince veda etmeden süitini terk etmiştim.

KALORİFERDE ISITTILAR

Bu kez tavırları farklı, çok dostça. Ünlü şarkıcı benden rahatça beş santim uzun. Kumral saçlarıyla alımlı bir genç kadın. Ama gladyatör giysisi bir garip. Soğukta bizi neden beklettiğini, büyük moda olayının ne olduğunu soruyorum. "Paco sevdiğim bir tasarımcı. Kilo verdiğim takdirde modada ihtilal yapacak bir ’metal elbise’ kreasyonunu benimle dünyaya lanse edeceğini söyledi. Günlerce perhiz yaptım. Odamda çıplak bedenim üstüne giyerken buzdolabına kapatılmış gibi oldum. Binlerce metal parçasının soğuğuna dayanamadım. Çıkarıp kaloriferde ısıtmaya çalıştık. Yarım saati aldı. Gecikmemin nedeni de bu." Ardından tebessüm etti: "Ne komik değil mi? Şimdi güleç yüzümle fotoğrafımı çekebilirsin." Aramızdaki buzlar erimişti.

Fransa’da Sylvie Vartan, France Gall ile Fransız rock’n roll’u "Ye-ye" ekolünden Françoise Hardy o dönemde Brigitte Bardot’dan sonra ülkesinin en şöhretli kadını olarak tanınıyordu. Paris Match ve Life dergilerine kapak olan Hardy, zirveye tırmandığı ilk 18 ayda efsanevi Edith Piaf’ın hayat boyunca sattığı plak ve albümlerden fazla satış yapmıştı. "Je T’Aime, Je T’Aime, Comme", "Tous Les Garçons et Les Filles" gibi plakları haftalarca liste başı kaldı. Ayrılırken "Modelliğe yönelme niyetiniz var mı?" dediğimde cevabı kısa oldu: "Moda geçici, müzik kalıcıdır."

Gerçekten de öyle oldu. O günden bu yana Françoise Hardy’nin mankenliğe soyunduğunu duymadım. İspanyol tasarımcı Paco Rabanne’ın ’metal elbisesi’ de unutulup gitti. Metal şimdi yeniden, bu kez Avrupa yerine ABD’de moda alemine giriş yapıyor. Amerikan tasarımcıları yaz ve sonbahar modellerinde elbiseden aksesuvarlara cömertçe metal kullanmaya özen gösteriyorlar.

BALIK ETİ MANKEN LAZIM

Şarkıcı Nelly Furtado ve Fergie, Eve, Vanessa Minnillo, uluslararası manken Petra Nemcova metal bazında tasarımlar içinde gala ve davetlerde boy göstermeye başladılar. Bu kez giysiler Paco Rabanne’ın minik metal parçalarından farklı. Renkli pullar, altın-gümüş elyafıyla hazırlanmış elbiseler rengarenk, pırıl pırıl. İşlemelerin desenleri göz alıcı. Fiyatları da fazla ürkütücü değil. İntermix’de kısa kollu mini etek 395 dolar, Michael Kors’un mantar taban-topuklu ayakkabılarında metal fiyonklu iskarpin 230 dolar, Nine West’te altın sarısı çanta 89 dolar, Betsey Johnson’ın yumurta sarısı sandalları 200 dolar, Max Azria’nın madeni ceketi 452 dolar.

Moda kritikleri "Bu yıl ’Metal Mania’ (Maden Çılgınlığı) yaşayacağız" şeklinde kehanette bulunuyor. Metal giysiler furyasında ilk kez kürdan vücutlu mankenler geri plana atılmış görünüyor. Modacılar "Maden bazındaki kıyafetlerin güzel görünmesi için balık etindeki mankenleri kullanmak gerekli. Tasarımların albenisi olması için göğüslerin, kalçaların vurgulanması lazım. Ayrıca metal işlenmiş kıyafetlerin ipek, tül ve ince kumaşlardan hazırlanan giysilerden hayli ağır olması nedeniyle mankenlerin bunları taşıyacak güçlü bedenlere sahip olması icap ediyor. 20 yaşlarında incecik kızlar metal modası süresince geri planda kalacak" diye konuşuyorlar.

Paco Rabanne’ın yıllar önce öncülüğünü yaptığı metal modası bu kez uzun ömürlü olacak mı? Sanmıyorum. Françoise Hardy "Moda geçicidir" derken boşuna konuşmadı.