Yalnızlıktan devren satılık

‘‘Oturmalı Alman usulü Imbiss yalnızlıktan dolayı satılıktır.’’

Küçük ilanlar sayfasında çok tekrarlanan bir cümle:

‘‘...yalnızlıktan devren satılık.’’

Ticari bir yalnızlık, sebebi malum ve meçhul... Bildiklerimizi, gördüklerimizi, yaşadıklarımızı devredebilsek... Alıcısız bir meta... Çağrışımlar beni başka yalnızlıklara çekip götürdü.

Yalnızlıktan tezgáhını feda eden adam...

Ya hepimiz yalnızlık için neleri feda ederiz? İşimizi, malımızı, dostluklarımızı. Belki de kitaplarımızı...

Müzikli bir yalnızlığı bir ömür yaşayabilirim.

Hiçbir şey yapmadan, hiçbir şey düşünmeden, bir Callas aryası dinlemek. Başka işlerle uğraşırken, size eşlik eden müzik. Hayır. Müzik ikinci sınıflığı kabul etmez.

Bilirim müzik dinleyenlerin sesten yalnızlığını.

Bach'ın çello suitini Pablo Casals çalarken, Tanburi Cemil Bey şedaraban taksimini yaparken, bir uzun havanın hüznünü yaşarken.

* * *

NIETZSCHE, ‘‘Yalnızlık Allah'a ve hayvanlara mahsustur’’ sözüne filozofları eklemişti.

Ya sanatçılar?

Kendimizle baş başa kalmak için katlandığımız yorgunluklar. Yakınlarımızdan, çevremizden, tanıdıklarımızdan uzaklaşabilmek için yaptığımız tasfiyenin acısına dayanabilmeliyiz.

Tolstoy'un yalnızlığını, tren istasyonundaki ölümünü düşündüm.

İnsanlardan kaçarken ölüme yakalanış.

Oscar Wilde, yalnızlığın manifestosunu yazan deha. Paris'teki kahvede, içtiği kahvenin parasını ödeyecek birini beklerken, yalnızlıkla umarsızlık arasındaki seçimsizliği yaşıyordu.

Octavio Paz'ın Yalnızlık Dolambacı'nı anımsattı bir arkadaşım. Yalnızlık labirentinden niçin kurtulmak istesin insan? Gittikçe dolanmanın zevkine varırken.

Virginia Woolf, çevresindeki insanlara nasıl bakıyordu? Buruk, küçümseyen, ağlayacakken gülümseyen.

Özdemir Asaf'ın Yalnızın Durumları şiirini okuyun. Tehlikeli bir testi kendi üzerinizde denemekten çekinmeyin. Bu şiiri kaç kişi sonuna kadar ürpermeden okuyabilir?

Ben okuyamadım.

Şiirin başındaki iki dize, kuşandığınız, yalnız olmadığınızı kanıtlayan bütün göstermelik, oyuncak silahlardan sizi arındırıverir:

‘‘Yalnızlık paylaşılmaz

Paylaşılırsa yalnızlık olmaz.’’

* * *

ORHAN VELİ KANIK'ın şiiri bütün yalnızlara armağan olsun:

‘‘Bilmezler yalnız yaşamayanlar

Nasıl korku verir sessizlik insana

İnsan nasıl konuşur kendisiyle

Nasıl koşar aynalara,

Bir cana hasret,

Bilmezler.’’

Ah bir de, devren bütün benliğimizi satabilsek...