Vadedilmiş Bir Sergi ya da Karamustafa’nın serüveni

Sergi ile ilgili yazıda belirtildiği gibi, onun en kapsamlı sergisi.
Sanatçının sanat serüvenini, yönelimlerini, beslenme kaynaklarını bu sergiden öğrenmek
mümkün.
Karamustafa’da bazı kavramlar her zaman egemenliğini sürdürmüştür, ama bunu değişken bir anlayış biçiminde sunmuştur.
Göç kavramı çeşitli boyutlarda kendini gösterir yapıtlarında, kırsaldan kente göçün bazı simge eşyası vardır, hiç kuşkusuz bunun başında yorgan gelir.
Zamanın İMÇ’sinden bulunmuş market sepetlerine konmuş yorganlar, bir göçler tarihini çağrıştırıyor.
Bir anı bazen bir dönemi özetliyor, bir fotoğraf karesi yataklı vagondaki tren yolculuğunun çeşitlemelerini, Güllerim Tahayyüllerim başlığı altında anımsatıyor.
Onun cesur bir tavrına da değinmeliyim.
O, kiç’i (kitsch) cesurca kullanıyor, sanatın tehlikeli sınırında, jilet sırtında “banalitenin estetiği”ni kuruyor. Çok zor bir seçimi, zedelenmeden başarıyor.
Onun sanatçı tavrını nasıl niteleyebilirim.
Yaşadıklarını, gözlemlerini öznel biçimde sanatına aktarıyor ancak yaratanla/yaratılan arasındaki nesnellikten vazgeçmiyor. Sanatçının öznellik/nesnellik dengesi kurulmuş oluyor.

* * *

DARBELERDEN en çok zarar görenler sıralamasında sanatçılar başı çekerler.
Ne var ki hapishane yaşamına dair de en etkileyici, en iç burkan yapıtları hapishanede yatan sanatçılar yaratmış, ıstırabı sanat, edebiyat tarihinde kalıcı ve unutulmaz kılmışlardır.
1971 darbesinden sonra Karamustafa’nın hapishanede geçirdiği günlerin resimleri ilk kez bu sergide görülebiliyor.
Oradaki yaşamın resimlerinden beni en etkileyici olanına dikkatinizi yöneltmenizi isteyeceğim.
İki kadın mahkûm, ikisi de nişanlılarını öldürmüş. İkisi de cezaevinde tanışıyorlar, aynı koğuşta kalıyorlar... Söze dökülmemiş bir anlaşma ile, bir örnek elbise giyiyorlar, kaderin sürüklediği bir “kankalık” zengin çağrışımlı bir kader ve istikbal ortaklığı. Bana birden Oscar Wilde’ın Reading Goal Zindanı Baladı’nı anımsattı.
“Çocukluğum”, diyor sanatçı “annemin babamın işleri dolayısıyla radyoevinde geçti.” Sergide, Radyo Haftası dergilerinin koleksiyonunu da bulacaksınız. Sonra her şey yerli yerine oturacak...
Ben de o derginin okuyucusuydum, radyodaki sanatçılarla ilgili röportajlar, yazılar yer alırdı. O dergilerin sanatçının yaşamında özel yeri var, çünkü babası Hikmet Münir Ebcioğlu’nun yazıları orada yayınlanırdı.
Ebcioğlu, radyoda konuşmalar yapardı ve Türk müziğinin birçok ünlü şarkısının güfteleri de ona aittir.

* * *

GÜLSÜN KARAMUSTAFA’nın Vadedilmiş Bir Sergi’sini gezin, adeta bir sanatçının görsel güncesini okumuş/seyretmiş olacaksınız.
Sergi 5 Ocak 2014 tarihine kadar ziyarete açık.