Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın evi kurtulacak mı

17 Eylül 2013 tarihli Milliyet’te şöyle bir haber çıkmış: “Müzeden meslek kursu olur mu?” Haberin özetini okuyalım; “Meşrutiyet ve Cumhuriyet dönemi yazarlarından Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın Heybeliada’daki müze evi, İBB tarafından meslek kursuna dönüştürülmek isteniyor. Ünlü yazarın 32 yıl yaşadığı, elyazması eserleri, kitapları ve şahsi eşyalarının sergilendiği müzeyi Kültür ve Turizm Bakanlığı’ndan isteyen İBB’ye bakanlık olumlu yanıt verdi. Son sözü, köşkün mülkiyet sahibi İl Özel İdaresi söyleyecek. Adalar Belediye Başkanı Mustafa Farsakoğlu ise, ‘Kurs merkezi gibi bir düşünce varsa bu dehşet verici. Edebiyata, sanata çok derin bir darbe vuracak bir anlayış. Yapamazlar, adalar ayağa kalkar’ diyor. Türk edebiyatının en önemli kalemlerinden Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın Heybeliada’da 32 yıl yaşadığı köşk, 2000 yılında dönemin Adalar Kaymakamı Mustafa Farsakoğlu’nun girişimleri ve Kültür Bakanlığı’nın katkılarıyla müze ev olarak hizmete açıldı. Ünlü yazarın kitapları, gazete koleksiyonu, kendisine ait dantel işleri, çalışma ve yatak odası ile aile fotoğraflarının sergilendiği müze son birkaç aya kadar ziyaretçilerini ağırlıyordu. Restorasyon ihtiyacı nedeniyle kısa süreliğine kapanan müzeye geçtiğimiz mart ayında İBB talip oldu.” İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin buranın İSMEK’e (İstanbul Sanat ve Meslek Eğitimi Kursları) verilmesi talebinde bulunmuş olması bir kenara... Bütün kademelerden hep evet onayını almış olması ilginç. Sonunda iş İl Genel Meclisi İdari İşler Komisyonu’na gelmiş ve şimdi orada onay için bekliyor!
Köşkü Abdullah Tanrınınkulu, İl Özel İdaresi’ne satmış. Yalnız satış anlaşmasında buranın müze olarak kullanılması şartı konulmuş. Adalar Belediye Başkanı Mustafa Farsakoğlu, İstemihan Talay’ın Kültür Bakanlığı zamanında buranın müzeye çevrildiğini belirtiyor.

*

EVİN satılması, onun amacı dışında kullanılmasına yol açmamalı.
Ayrıca satın alınsa bile belediye, Kültür ve Turizm Bakanlığı, buranın İSMEK olmasına müsaade etmemeli. Adını andığım yazıda belirtmiştim. İngiliz besteci Vaughan Williams’ın evi de satılmıştı, satın alan kurum burayı müze olarak ziyarete açtı. Oysa bizde tam tersi!
Bu evin de, yerel yönetim, büyükşehir belediyesi ya da herhangi bir kurum yönetimi, ‘müze olarak’ ­yaşaması için gereken parayı vermeli. Ünlü bir yazarın evinin, bir kurs alanına dönüştürülmesi ancak bizim ülkemizde olacak, şaşırtıcı ve manasız bir davranıştır.
İl Genel Meclisi bu değişimi onaylamamalıdır. Yoksa kültür ve edebiyat tarihi önünde bağışlanmayacak bir davranışta bulunacaklardır. Biz yazar evlerinin onarılması, ziyarete açılmasını beklerken, bu olay beni çok şaşırttı.
Burgazada’da yaşayan eski dostlarımdan Mukaddes Orçun bu yazımı okuduktan sonra Sait Faik Abasıyanık Müzesi’nin broşürünü verdi bana. Yazarın eserleri üzerinde hak sahibi olan Darüşşafaka, orayı onardı ziyarete açtı. Bir okurum da Kemal Tahir Müzesi’ni sordu, belli zamanlarda ziyaret edilebiliyormuş.
Vakfın telefonunu veriyorum. Oradan saatleri öğrenebilirsiniz: (0216) 355 56 92.

*

HÜSEYİN RAHMİ GÜRPINAR evinin müze olarak kalması için hepimiz destek vermeliyiz. Bir ayıptan kurtulmak için...