Kira desteği de şart

 
Önce KDV ve muhtasar ödemelerinin ertelenmesi, sonra kredilerin ötelenmesi, şimdi de işe devam desteği...
Hepsine katılıyorum.
Önce bu ertelemeler ve kolaylıklar bazı sektörlere tanındı, ardından genişletildi.
Bence bu dönemde kimse ayrım yapmadan, ekonomi aktörlerinin tamamı için bu destekleri vermek lazım.
Zaten adı üstünde erteleme, öteleme ve bugünü biraz da geleceğe erteleme...
Bu iki haftanın Türkiye için kritik olduğunu görüyorum.
Öncelikle evde kalalım, şu zinciri kıralım.
Kıralım ki, sonra işimize, gücümüze bakalım.
Ekonomiyi yeniden toparlayalım.
Bütün bunlar için beklemeden ve önceden önlemleri alıp açıklamamız gerekir.
Devlet üzerine düşeni yapıyor, yapmalıdır da...
Bence G 20 bir an önce toplanmalı ve önümüzdeki birkaç yıl için radikal tedbirleri almalı ve dünya bunları birlikte uygulamalı.
Yoksa koronavirüs gibi hepimizi evlere kapatır ekonominin gerçekleri...
Şimdi özel sektöre de görev düşüyor.
Adı üstünde işe devam desteği küçük, büyük bütün şirketlere verilebilecek.
Tek bir şart var, istihdamı korumak.
Böyle dönemlerde öylesine önemli ki...
Özel sektör çalışanına sahip çıkmalı, işten adam çıkarmamalı.
Bir görev de iş yeri sahiplerine, mağaza sahiplerine, mülk sahiplerine düşüyor.
Belli ki birkaç ay kimse iş yapamayacak.
Herkes hesabını kitabını cirosuna, karlılığına göre yapmıştı.
Ciro da yok, ortada kar da yok.
Fatura çok ağır aksine...
Mülk sahipleri kira konusunda mutlaka bir uzlaşmaya gitmeli.
Kiracılar bu durumu bilemezdi.
Çin’de görülen bir virüsün dünya krizine dönüşeceğini kimse tahmin edemezdi.
Kiralar konusunda mülk sahipleri yardımcı olmalılar.
Belki bir dönem için kiraları almayabilirler, ya da yarı kirayı alıp öteleyebilirler.
Çünkü işler yavaş yavaş toparlanacak ve belki de sonrasında kirasını düzenli ödeyen daha değerli olacak.
O yüzden kiralarla ilgili devlet bir düzenlemeye gider.
Belki de gitmeli.

 
Ya EXPO’yu almış olsaydık

AVRUPA Futbol Şampiyonası ertelendi, Tokyo Olimpiyatları da ertelendi.
Şimdilik seneye yapılacak gibi gözüküyor ama belli de olmaz diyelim.
Bir de EXPO vardı.
İzmir’in de yarışmacı olduğu EXPO’yu Dubai almıştı.
Gelen haberler EXPO’nun da erteleneceği yolunda.
Düşünsenize bu büyük organizasyonu İzmir almış olsaydı, bugün neler düşünecektik.
Her şerde bir hayır vardır diye boşuna söylememişler.
Ama yine söylüyorum.
Bu günler gelip geçer.
Biz İzmir olarak ortak hedeflerimizden geri adım atmayalım.
EXPO’ya yeniden aday olalım.

 
Koronalı günler bize neler hatırlattı

DEĞERLİ dostlar;
Korona öncesini düşünün.
Küçük şeyleri büyütüp abartmadık mı?
Küçük mutlulukları ıskalamadık mı?
Hayat bizim etrafımızda dönüyor zannetmedik mi?
Hep daha fazlasını istemedik mi?
Sade olana, özgün olana burun kıvırmadık mı?
Sanal dünyayı gerçek dünyayla karıştırmadık mı?
Şimdi...
Küçük bir virüs geldi, bütün ezberleri bozdu, popüler olanı sildi süpürdü.
Bizi doğayla, doğalla baş başa bıraktı.
Ben kendi adıma mutluyum.
Kendi adıma dersler çıkarıyorum.
Ki bunu; uzun yılardır her gece yapan biri olarak artık sabahtan başlayabiliyorum.
Dünyanın bir kendine gelmesi gerekiyordu galiba...
Bu virüsü yeneriz sorun değil.
Önemli olan bizi biz yapan değerleri hatırlamak...
Koronalı günler bize bunları hatırlattı.

 
Atlas ile Nilüfer
Hoca’nın evde
flüt deneyimi

OĞLUM Atlas çarşamba günleri İzmir Bostanlı’daki Olten Filarmoni’de önce solfej, sonra flüt derslerine gidiyordu.
Hocası Nilüfer Okuldaş geçen gün aradı. Ve dedi ki;
“Flütten uzak kalma, dersleri sanal ortamda yapalım.”
Skype üzerinden geçen akşam ders yaptılar.
Ben yüz yüze temasın her zaman daha iyi olduğuna inananlardanım.
Biliyorum, bu virüs salgını geçince, hayat normale girecek ve Nilüfer Hoca ile Atlas yine Olten Filarmoni’de arada benim de gidip dinlediğim o odalarında müzik yapmaya devam edecekler. Ama böyle günlerde bile bir yol buluyor insan...
Atlas flütünden uzak kalmadı, Nilüfer Atlas’ı takip etmeye devam etti.
Ve evde kalarak, hayatımıza da devam ederek bu günleri dolduruyoruz.

 
Bu hafta biz de evden çalışıyoruz

HAFTA başına kadar gazeteye gidip geldik.
“Evde kal, evden çalış” moddosunu biz de hayata geçirdik.
Hürriyet Ege ekibi olarak evden çalışıyoruz.
Sürekli haberleşiyoruz, yazışıyoruz, birbirimizi arıyoruz, aynı anda birçok kişiyle tele konferans yapıyoruz.
Tamam, gazeteyi aksatmadan çıkarıyoruz.
Şimdilik bir sorun yok.
Ama düşünüyorum da; hayat boyu böyle çalıştığımızı, nasıl olur bilemiyorum.
Yüz yüze olmaktan, bire bir temastan daha önemli, değerli bir şey ne olabilir ki...
Hele biz gazeteciler için...