Gözler Ege’nin bu şehirlerinde

İzmir zaten herkesin hedefinde olan bir yer.
Hem sembolik bir önemi vardır, hem de büyük bir oy potansiyeli taşır.
Bir de Muğla, Aydın gibi yerler var.
Örneğin Muğla’nın kent merkezinden daha büyük ilçeleri bulunuyor.
Bodrum, Marmaris, Fethiye, Datça; birçok Anadolu şehrinden çok daha büyüktür.
Aydın da öyle...
Kuşadası, Söke, Nazilli; her biri Aydın merkez kadar etkili yerlerdir.
Balıkesir’i de unutmamak gerekir.
Ayvalık, Bandırma, Akçay, Edremit turizmimiz için olmazsa olmaz merkezlerdir.
O yüzden buralardaki aday seçimi çok daha önem kazanıyor.
Elbette bir gerçek daha var.
Son büyükşehir yasasıyla birlikte merkeze bağlanan bu ilçelerin iş yapma kapasiteleri, bütçeleri kısıtlandı.
Oysa yaz nüfuslarıyla rekorlar kıran bu tatil ilçelerinin sorunlarının, çok özel projelerle çözümlenmesi gerekiyor.
Büyükşehirle uyum daha da önem kazanıyor.
Çünkü ilçelerin kaynakları yetmediği için yatırımların bütçeleri mecburen büyükşehirden çıkıyor.
Benim tezim bu turizm merkezleri için aslında özel bir yasanın yapılması...
Buradaki büyükşehirlerin bütçelerinin de buna göre dizayn edilmesi, yapısının da farklı olması.
Çünkü gerçekten de Türk turizminin ana gövdesini taşıyan yerlerden bahsediyorum.
Antalya, Muğla ve Aydın’ın hem büyükşehir başkanları hem de ilçeleri çok iyi çalışmalılar.
En ufak bir anlaşmazlığa, fikir ayrılığına izin vermemeleri gerekiyor.
O yüzden buralardaki adayları merak ediyorum.

 
Sendikalara bir uyarım var

İZBAN grevi devam ediyor. İzmir ulaşımının en önemli unsurlarından biri olan İZBAN’ın durması elbette kent içi trafiğini çok etkiliyor.
Grev yasal bir hak ama bunun son aşamada kullanılması gerektiğini düşünüyorum.
Daha açık yazayım.
Ben uzun süredir Türkiye’deki sendikaların daha çok ücret sendikacılığı yaptığını düşünüyorum.
Çalışanların mesleki gelişimi, teknolojiye uyumu gibi konuları sendikalar sanki ıska geçiyor.
Elbette çalışanların daha iyi şartlara kavuşması için ellerinden geleni yapmalılar.
Ama sendikalar sadece konu ücret olduğunda kartal kesilmesin.
Ve hatta mesleki gelişim konusunda ücret konusundan daha duyarlı olmalılar.
Ben bu unsurları ne yazık ki eksik görüyorum.

 
Bu grev uzamamalı

TÜRK-İş’e bağlı Demiryol-İş Sendikası İzmir Şubesi çıplak ücretlere yüzde 28’lik zam talep ediyor. Sosyal haklarla birlikte yaklaşık yüzde 65’lik bir artış istendiği kamuoyuna yansıdı. İZBAN yönetimi ise yüzde 22 zam öneriyor.
Herkes yüzde 65’lik zam ister ama Türkiye’nin gerçekleri de çok başka...
Bir de sendikayla İZBAN yönetiminin yayınladığı maaşlar arasında büyük farklar da var.
Sendika “Sosyal haklar dahil edilmez” diyor, İZBAN ise “Önemli olan işçinin eline geçen maaş” görüşünde.
Ki ben de o görüşteyim.
Ayrıntılara girince insanın kafası karışıyor.
Ama şunu söylemem gerekir.
Bu grev bir an önce bitirilmeli.

 
Fenerbahçe örneği

BAZEN doku tutmaz.
Sadece bir şeyin yerini değiştirmek bile bütün çarkları durdurabilir.
Fenerbahçe gibi büyük ve kurumsal camialarda değişimleri iyi yönetmek gerekir.
Ve öyle hayal edildiği gibi radikal değil, belirli bir periyoda yayarak yapmak şart.
Karşıyaka da bunun acısını yaşıyor.
Dışarıdan gelen bir grup Karşıyaka’ya destek vereceğini açıkladı. Her devre iki ayrı takım yapılarak milyonlar harcandı.
Bu arada Karşıyaka yönetimlerinin bütün bildikleri unutuldu, başka bir yol haritasıyla yola devam edildi.
Sonuç ortada...
Karşıyaka kendini toparlayamıyor.
Fabrika ayarlarına dönmenin dışında hiçbir çıkış yolu bulunmuyor.