Ben demokrat kalabilen bir Demirel tanıdım

ÇOK şey söylenebilir. Benim için Demirel hep demokrasi arayan siyasetçiydi, ne olursa olsun çözümü demokraside arayan ve demokrat kalabilen...
Demokrat kalmak bizim gibi demokrasilerde zordur.
Demirel böyle bir siyasetçiydi; gerçek bir demokrat ve siyasette hoşgörüyü, uzlaşmayı temsil edendi.
Bugünün siyasetçilerinin Demirel’den çok şey öğrenmeleri gerekir.
Neden mi?
Birçok neden sayabilirim.

Örneğin, gazetecilik hayatım boyunca Demirel’in ağzından “Yasak...” kelimesini hiç duymadım. Hep özgürlüklerin genişletilmesinden yana tavır koyan bir Demirel tanıdım ben...
En zor anlarında bile gülümsemeyi bilen bir siyasetçi oldu; bardağın boş tarafını değil, hep dolu tarafını gören bir Demirel tanıdım ben...
Bugün çok eksik olan siyasette espriyi, mizahı, nüktedan olmayı unutmayan bir Demirel tanıdım ben...
Hiç unutmayan, hiçbir detayı kaçırmayan vefalı bir Demirel tanıdım ben...
Dozu ne olursa olsun; eleştirilere açık, sorulardan kaçmayan, ikna etmeye çalışan bir Demirel tanıdım ben...
Örneğin; kibirli değil, mütevazı, sert değil, mümkün olduğunca yumuşak bir üslup kullanmayı tercih eden bir Demirel tanıdım ben...
Ege kadar Doğu’yu da bilen; hatta karış karış bilen, ülkesini seven bir Demirel tanıdım ben...
Düne takılmayan, geleceğe daha çok bakan bir Demirel tanıdım ben...
İhaneti de, yalnızlığı da, terk edilmişliği de görmüş ama ne olursa olsun affetmeyi bilen bir Demirel tanıdım ben...

***

Gazeteci olarak birçok kez ve farklı ortamlarda sohbet etmiş, buluşmuş, konuşmuş biri olarak bunları söylüyorum.
Dediğim gibi çok şey sıralayabilirim burada...
Örneğin, arşivimden şu fotoğrafı çıkarıp baktığımda da şunu görüyorum.
Siyaset, doğası gereği rekabeti beraberinde getiriyor.
Benim, bizlerin eleştirdiği bugünün siyasetindeki üslup ve içerik sorunudur.
Üslup sert, dil sert; içerik de Türkiye’nin gerçeklerinden ve beklentilerinden uzaktır.
İşte fotoğraftaki iki önemli isim...
Biri İsmet İnönü; Atatürk’ün silah arkadaşı, Cumhuriyet’in kurulmasının en önemli isimlerinden, Başbakanımız, Cumhurbaşkanımız...
Diğeri dün aramızdan sonsuzluğa uğurladığımız; Türk siyasetinin en renkli, 40 yılına damgasını vuran Başbakanımız, Cumhurbaşkanımız...
Her ikisi de birbirlerine rakip oldular, belki de birbirlerini ağır eleştirdiler.
Ama bazen bir tokanın, bir dokunuşun bile önemi var.
Bence bu fotoğraf çok ama çok şey anlatıyor.
Biri milli şef, diğeri halkın ağzındaki Cumbaba...
İnsanlar durup dururken kimseye “Baba...” demiyor.

***

Ben, içinde Atatürk sevgisi olan, Cumhuriyet değerlerine sonuna kadar sahip çıkan, demokrat olan, demokrat kalan, Türk insanını ve Anadolu’yu seven bir Demirel tanıdım.
İyi ki tanımışım...
Nurlar içinde yatsın, mekanı cennet olsun...