Deniz Sipahi

İLGİYLE izlediğim kurumlar var. Gerçekten de müthiş işler yapıyorlar. Reklamları yok, son derece mütevaziler, yaptıklarını anlatmak, duyurmak bile istemiyorlar. Çünkü hepsi gönüllü yapılan işler; topluma adanmış büyük yürekli insanlar...

Onlardan birini bugün anlatmak istiyorum; KİTVAK...
Kemik İliği Transplantasyon ve Onkoloji Merkezi Kurma ve Geliştirme Vakfı...
Bu vakfa destek veren, mütevellisinde olan, sabah akşam zamanlarını harcayan yüzlerce insana kendi adıma teşekkür ediyorum.
Bir insanın bile hayatını değiştirmenin ne anlama geldiğini çok iyi biliyorum.
Hele söz konusu çocuklarımızsa bu hizmet çok daha değerli oluyor.
***

ELEŞTİRDİĞİM bir konu var. Birkaç kere de yazdım.

 

Bana göre siyaset sokakta yapılır.
Halkın içine karışmayan, halkın beklentilerini bilmeyen bir siyasetçi zamanla vatandaşla kendi arasına bir mesafe koyar.
“İthal aday” tartışmaları her seçim döneminde yapılır ama liderler de özellikle garanti gördükleri yerlerde kontenjan kullanmayı ihmal etmezler.
Elbette liderlerin, genel merkezlerin kontenjan hakları vardır. Siyasette beraber çalışmak istedikleri kadroları da Ankara’ya taşımak için listelerin belirli yerlerine bu isimleri serpiştirirler.
Büyükşehirlerde bu kontenjanlara daha çok rastlıyoruz.
Gazeteci olarak toplumun değişik kesimlerine temas ediyorum. Çok sayıda kişiyle konuşuyor, elbette Türkiye’nin meselelerini tartışıyoruz.

BEN yüzyılı çoktan geçmiş bir Fransız okulunda okudum.

İzmir Saint Joseph’te...
Benzer çok sayıda okul var Türkiye’de...
Saint Benoit, Notre Dame De Sion, Saint Michel gibi Fransız okulları olduğu gibi İngilizce eğitim veren köklü okullar da var.
Robert, SEV, TED gibi...
Galatasaray’ı da unutmamak gerekir. Galatasaray bu coğrafyanın en kıdemli eğitim kurumudur.
ENKA, Açı, Bahçeşehir gibi son dönemde çok konuştuğumuz okullar da var.

GEÇMİŞE göre çok daha sağlıklı ve görselliği iyi konutlar yapılıyor. Bundan memnunum. En azından şehirlerimiz görsel bir zenginlik kazanıyor.

Tabii kendimizi kandırmayalım.
Bütün şehirlerimizin yarısı kaçak ve sağlıksız konutlardan oluşuyor.
Yani bunların yenilenmesi biraz zaman alacak.
Ama yine bir hata yaptığımızı düşünüyorum.
Çünkü yık yap değil; sosyal alanlarıyla kente nefes aldıracak projelere ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum.
Yoksa kentsel dönüşümün hiçbir anlamı kalmaz.
Eskinin yerine yenisi yapmak bir çözüm değil bana göre...

BENİM gibi birçok kişi ve her fırsatta dile getiriyor.

Türkiye’nin birinci gündemi artık ekonomi olmalı diye...
Geçen gün işsizlik rakamları açıklandı.
İşsiz sayısı 2019 yılı eylül döneminde geçen yılın aynı dönemine göre 817 bin kişi artarak 4 milyon 566 bin kişi oldu. İşsizlik oranı da 2.4 puanlık artışla yüzde 13.8 seviyesinde gerçekleşti.
Ama asıl dikkat çeken ayrıntı genç işsizlerde yüzde 4.5 puanlık artış var.
26.1’lik oran belki de ilk defa karşımıza çıkıyor.
Şimdi sakin ve stratejik kararlar almalıyız.

AZİZ Nesin yaşasaydı, herhalde her gün onlarca kitap için malzeme çıkarırdı.

 

Hangisini yazsam, hangi çarpıklığı konu yapsam.
Türkiye’nin fabrika ayarlarına geri dönmesi lazım.
Hiç siyasetçilere kızmayalım, önce kendimize bakalım.
Bakın kaç gündür ilkokul öğrencisi Mert Yağız Köksal’ın talihsiz ölümünü konuşuyoruz.
Kantinden şırınga çikolata alıyor, yerken bir anda yere yığılıp kalıyor.
Mert’in şırınga şeklindeki çikolatanın ucundaki plastik koruyucunun boğazına kaçması sonucunda öldüğü belirlendi.

SLOW Food’un kurucusu ve harekete halen başkanlık eden Carlo Petrini 2003’te şöyle bir konuşma yapıyor.

 
“Öyle bir toplantı organize etmeliyiz ki, dünyanın her köşesinden küçük ölçekte tarım yapan, toprağı işleyen çiftçiler bir araya gelsinler. Hepsini Torino’ya davet edelim. Tek yapmamız gereken onları buraya getirecek kaynakları yaratmak. Onlar zaten içeriği oluşturacaklar. Ve herkesin orada olmasını istiyorum. Sadece Avrupalıların ya da Amerikalıların değil; Afrika’nın ya da Güney Amerika’nın en ücra köşelerinde yaşayan ve daha önce tarlalarını hiç terk etmemiş insanların gelmesini istiyorum. Önemli olan davet edeceğimiz herkesin üç ortak noktasının olması... Emekleri ile biyolojik çeşitliliği destekliyor, dünyayla ve toprakla uyum içinde çalışıyor ve iyi gıda üretiyor olmalılar...”
Öyle de oldu.
Dünyanın birçok yerinden gelen iyi gıda üreten küçük üreticiler Torino’da buluştu.
2004’te 130 ülkeden gelen köylüler, çiftçiler, balıkçılar, küçük gıda üreticileri, çobanlar ve göçebe halklardan oluşan toplam 5 bin insan ilk defa bir araya geldiler.
Güney Amerika Kızılderilileri ve dünya üzerindeki birçok çiftçi ve köylü tarafından kutsal sayılan Toprak Ana Pachamama’nın adıyla anılan Terra Madre, dünyanın en büyük uluslararası gıda organizasyonu haline gelerek, 2004’ten beri iki senede bir gerçekleşiyor.
Slow Food’un kurucusu Carlo Petrini’nin Terra Madre’yle aynı adı taşıyan kitabında bahsettiği gibi “bu toplulukları bizler keşfetmedik; onlar hep oldukları yerdeydiler, biz sadece onların birbirleriyle tanışmasına vesile olduk...”

EMİNİM Zülfü Livaneli dikkat çekmek için böyle bir paylaşım yaptı.

 

Livaneli öldüren kadınlar için “Keşke Özgecan, Ceren, Emine, Şule ve benzerlerinde silah olsaydı katil erkekleri gebertseydi...” ifadesini kullanarak, “İşte bu ülke hepimizi bu uç noktalara kadar getirdi” dedi.
Bu mesajlar çok eleştirildi, sosyal medya birkaç gündür bu paylaşımları konuşuyor.
Ben her türlü silaha karşıyım, silahsızlanmayı savunuyorum.
Kimsenin elinde, evinde silah görmek de istemiyorum.
Ama dediğim gibi bu mesajı Zülfü Livaneli gibi Türkiye’nin çok iyi tanıdığı bir isim yapınca ve bu kadar sert yapınca kıyamet kopuyor.
Ben tavrımı söyledim; silaha karşıyım ama son dönemde artan bu şiddet meselesinin de masaya yatırılması gerektiğini düşünüyorum.