Terör kadar kötü

Dün Ankara Garı’nın önünde 100’den fazla kişinin hayatını kaybettiği 400’e yakın vatandaşımızın yaralandığı hain saldırının yıldönümüydü.
Ankara Valiliği ‘marjinal grupların yönlendirdiği anlaşılan kanunsuz eylemler’ gerekçesiyle bir gün önceden anma eylemlerinin ‘küçük bir grupla’ yapılabileceğini duyursa da pek çok Ankaralı’nın gar etrafının trafiğe kapatılacağından haberi yoktu.

* * *

Sabahın erken saatlerinde Ankara Garı çevresindeki tüm yolların kapanması kent trafiğini felç etti, pek çok kentli işe ve okula yetişemedi.
Sonrasında ise beklenen oldu. Ankara Garı önünde anma töreni yapmak isteyen grupla polis arasında gerginlik, biber gazı, TOMA vs...
Çok değil, daha iki gün öncesinde 2 canlı bomba Ankara’yı kana bulamaya hazırlanırken, polis tarafından yakalanacaklarını anlayınca kendinlerini Haymana’da havaya uçurmuş, ondan bir gün sonra Şemdinli’de 18 şehit verilmiş, Başkent’te olana bitene bakın...

* * *

Anma töreni yapılmasın demiyorum, polis önlem almamalı da demiyorum.
Düşünsenize 100’ün üzerinde insanımızı kaybettiğimiz 10 Ekim, anma töreni için gelenlere de polise de olaylardan bağımsız işine-okuluna gitmek isteyene de işkenceye dönüşüyorsa ortada bir yöntem yanlışlığı vardır.
Terör belası kadar büyük ve çözülmesi zor bir sorunla karşı karşılayayız. Aynı coğrafyada birbirini anlamama/anlayamama hastalığımız son bir yılda yaşadıklarımıza rağmen devam ediyor, sonumuz hayrolsun...

DAHA ÖZENLİ DAVRANILAMAZ MIYDI?

Bir kesim ‘Anma töreninin yasaklandığı ülke mi olur?’ diyor, diğer kesim ‘Provokasyon endişesi’ gerekçesiyle anma töreninin geniş kitlelerce yapılmaması gerektiğini düşünüyor.

‘Kim haklı’ sorusunun yanıtını aramadan da bugünkü tatsızlıkların yaşanmasının önüne geçilebilirdi.
10 Ekim sürpriz bir tarih değil, bu günün geleceği de anma töreni için insanların patlamanın yaşandığı yere geleceği de biliniyordu.
Ne yapılacağı, neye ne kadar izin verileceği günler öncesinden açıklanabilir, son güne bırakılmadan sınırlar çizilebilirdi. (Gar çevresindeki yolların kapatılacağı bile saatler kala Valilik tarafından açıklandı.)
Bu yaşananlar ölen insanların hatıralarının yaşatılacağı bugüne hiç yakışmadı.

BAKIN DOĞA NE DİYOR

10 Ekim’de yaşananları düşünürken, Kızılay’daki bir doğa olayı umudun hiç bitmediğinin göstergesi gibi önüme düşüverdi.
Geçtiğimiz mart ayında Kızılay Güvenpark’ta bomba yüklü bir aracın patlatılması sonucu 36 insanımızı yitirmiştik.
Patlamanın etkisiyle kentin göbeğinde dev bir çukur açılmış, çevresindeki ağaçlar yanmıştı.
Yanan ağaçların kesilmesinin ardından, dikkatli bir okurumuzun telefonuyla farkettiğim bir olayı muhabir arkadaşımız Murat Yılmaz fotoğrafladı.
Zarar gördüğü için kesilen iki ağaç, kendiliğinden filizlendi ve büyümeye başladı. Teröre karşı durmanın, eğilip bükülmemenin simgesi gibi, her şeye rağmen hayat devam ediyor der gibi...