Bu hareket kar satışı

Piyasayı bir kere yükselmeye başlayınca kesintisiz şekilde yükselecek hiç durmayacak, habire değer kazanacak paralar akacak, oradan taşıp bizim ceçimize dolacak diye bir kural yok. “Sınırımız gökyüzü” yatırımcı için geçerli değil. Her çıkışın bir düşüşü vardır. Çünkü herkesin getiri ve risk alması farklıdır. Aldığı pozisyona göre birim başına yüzde 1’lik bir getiri bir yatırımcı için yeterli olabilirken, kimileri için de yüzde 200’lük getiriler bile kâra doymalarını sağlayamaz. Bu durumda da daha çok getiri isteyen yatırımcı elindeki kıymeti tutup beklerken, yüzde 1 ya da herneyse bir kar rakamı ile tatmin olan yatırımcı elindeki kıymeti satıp parasını cebine koyar, neşeli bir ıslık çalarak evine, ya da akşam yemeği için Paper Moon’a doğru yollanır.

Biz işte bu parayı cebe koyup akşam yemeği için Paper moon’a ya da metresine pırlanta yüzük almak için Akmarkaz’e giden yatırımcının yaptığı işe “Vay beee helal olsan, götürdü parayı” demiyoruz. Bu işin adı kar satışı. Yani elde ettiği karı yeterli bulup satma ve parayı da cebe, cüzdana, kasaya, banka hesabına koyma işi...
Bugün yaşadığımız da budur.

Dünkü argümanlarda temel bir değişiklik var mı peki. Olduğunu düşünmüyorum. Tabii ki benim düşünüp düşünmemem durumu değiştirmez. Ama elde ettiğimiz veriler de farklı bir şey söylemiyor. Petrol fiyatları daha önce söylediğim gibi varil başına 35-40 dolar aralığında kalmaya devam ediyor.

Yabancı yatırımcı ABD Merkez Bankası FED’in faiz artırımı ile ilgili beklentiyi fiyatlara dahil etikten sonra şimdi yeniden gelişmekte olan piyasalara yönelmeye başladı. Bu aşamadan sonra bir faiz artırımı gelse bile, çoktan bu beklentiyi fiyatlara dahil etmiş olan yatırımcılar daha rahat davranacak. Tabii ki fırsattan istifade ortalığı velveleye verip piyasayı düşürmeye çalışanlar, daha düşük seviyeden almak için tabii ki, olacak ama bunların da genel trendi en fazla bir iki günlüğüne bozacağını hatırlatmak isterim.

Ama genelde böyle durumlarda bu tür açıkgözlerin kendi kazdıkları kuyuya düşmeleri daha olası bir senaryodur.

Tabii ki yılın ikinci yarısından itibaren Türkiye’nin AB üyeliği ile beklentilerin tartışılmaya başlanacağını da unutmamamız gerek. Bu tartışma iyi sonuçlara mı varır, kötü sonuçlara mı bilemem. Zamanı gelince göreceğiz.