Bakalım reel sektör krizini aÅŸabilecek miyiz?

Hele de Bankacılık Yasası iyice çarşafa dolanmışken. İstanbul Yaklaşımı'nı biz beceremediğimiz için Dünya Bankası'nın hakemliğinde çözmeye çalışırken. Sadece bu da değil. Özel İdareler meselesi, atıl istihdamın tespiti ve tasfiyesi, ihale kanunu işin cabası.

Katlanılması benim açımdan zor olsa da itiraf edeceğim: ben de herkes gibi hayatımın bir bölümünü lise öğrencisi olarak geçirdim. Bundan utanıyorum. Çünkü lise öğrencisi olmak başa bela bir şeydir. Sorumsuz, kaba, umursamaz ve hayta olmanız beklenir. Siz öyle olmasanız da sizin üzerinizde tasarruf sahibi olanlar böyle olduğunuzu düşünür.

Arkadaşlarınızsa öyle olmadığınız için sizden nefret eder. Siz de hayatınızın gerisini zavallı bir ruhsal kötürümlük içinde geçirmek zorunda kalırsınız. Neyse Lise yıllarının saçmalığı bu kadarla da kalmaz. Bir de yıllarca aksatmadan yapılan sınıf değiştirmeli  1 Nisan şakası saçmalığı vardır. Hani öğretmen şaşıracak ya. Neyse sinirlerimizi bozmayalım.

Borsa ayın ilk iÅŸlem gününde lise yıllarındaki saçmalığa benzer bir ÅŸaka yaptı. 1 hafta boyunca enflasyon rakamı beklentisi ile 12.000 sınırlarında dans eden endeks haftanın ilk gününde daha da bir coÅŸması beklenirken birinci seansta 11.500 sınırının bile altına indi.Â

Aslında çok şaşırmamak lazım çünkü piyasa aylarca Irak'ta bir savaş beklerken asıl savaş İsrail-Filistin arasında çıkıverdi. Bunun da moral bozması kaçınılmaz.

Ama bir kere daha tekrarlayalım reel sektör çalışmaya başlamazsa borsadaki rakamların tümünü silip atabilirsiniz. Çünkü o zaman yaşanacak yükselişler sadece ve sadece spekülatör oyunu olur. O nedenle İstanbul Yaklaşımı önemli...